Yazara Gore Listeleme

Yeni bir insan ve yeni bir topluma geçişin tek yolu, herşeyi elde etmek, onlara egemen olmak biçiminde beliren ve kar tutkusu, açgözlülük, bir de ihtiras demek olan "sahip olmak" karakterini inkar etmekten geçer. İnsanlar onları huzura, mutluluğa ve diğer insan kardeşlerini sevmeye yöneltecek olan "olmak" biçimli bir dünya görüşüne geçemedikleri sürece, kurtulmaları mümkün değildir.

Bu kitap, mantığın ilerleyişini, evrenin bağıntılı bir bütün olduğunu ilişkin tasarımların ve düşüncelerin çok eski zamanlardan gelen büyük sarmalı üzerinde özetliyor. İnsanın bütün tarihsel eylemi, eninde sonunda bir bağıntıyı koparmak ve bir yenisini yaratmak olarak yalınlaştırılabilir; ama kendi eylemiyle gittikçe daha bağıntılı ve bütünsel kıldığı bu dünya, ona, önceden ve dışarıdan bu haliyle verilmiş gibi görünür. Yabancılaşmanın en yüksek biçimi, metafizik, buradan doğar. Bu yüzden bu kitap 'tepe üstü' duran 'soyut evrensel düşünce'deki ya da insan ve tarih dışı 'maddi dünya'daki diyalektiği değil, tarih ve toplum içindeki insanın ilişkilerinde 'ayakları üzerine dikilmiş' bir diyalektiği anlamaya çalışıyor.

Bu kitapta size İlber Ortaylı'nın Osmanlı ekseninde geliştirdiği tarihçilik çizgisinden bir demet sunuyoruz. Bu makalelerde 'Osmanlı Barışı' merkezde olmak kaydıyla Osmanlı aydınından hoşgörüye, Türk aile yapısı ve son asırda uğradığı dejenarsyonun boyutlarından Osmanlı saraylarının 19. yüzyılda geçirdiği değişimlere; medresenin son güneşi dediği Cevdet Paşa'nın Avrupa tarihini nasıl okuduğundan Tanzimat'ın tarikatlara bakışına ve nihayet tarihten gelen marazi taraflarımızın yoğun olarak analiz edildiği çok yönlü bir çaba ile karşılaşacaksınız. Tarihçiliği sürekli yapılan bir antrenmana benzeten Ortaylı'nın, tarihinin şaşırtıcı uçlarına açtığı yeni menfezleri olarak da görebilirsiniz Osmanlı Barışı'nı. (Arka Kapak) Kitabın 3, 4 ve 16 nolu ayrımlarında hafif bir cızırtı vardır.