Yazara Gore Listeleme

Türk edebiyatının büyük ustalarının çevirdiği Simenon romanlarından oluşan dizinin sekizinci kitabı, 1945’te New York’ta yazılan ve Türkçeye Oktay Akbal tarafından kazandırılan Manhattan’da Üç Oda. Otobiyografik izler taşıyan romanın kahramanı bu kez Maigret değildir, yaşamının “duraklama devrine” girmiş bir aktördür. Tutku ve belirsizlikle dolu bir aşkı anlatan Manhattan’da Üç Oda’da François ve Kay’in gölgesinde, o sıralar hayatının en çalkantılı dönemini geçirmekte olan Simenon’u ve sonradan eşi olacak sevgilisi Denyse’i görmek mümkündür. Romanda, bir gece barda tesadüfen tanışan François ve Kay’in gelgitlerle dolu ilişkisi, Manhattan sokaklarında ve en çok da “üç oda”da geçmektedir. Kahramanlarının psikolojisini yansıtmakla ünlü Simenon, söz konusu gelgitleri, bütün boyutlarıyla bu kara romanda okura sunar. Tüm dünyada en çok okunan Simenon romanlarından biri olan ve beyazperdeye de aktarılan kitabı Türkçeye 1972 yılında, edebiyatımızın en kıymetli kalemlerinden Oktay Akbal kazandırmıştır. Daha önce de bir Maigret romanını çevirmiş olan Akbal’ın Simenon’a duyduğu ilgi bilinmekte ve bu Manhattan’da Üç Oda’yı daha da özellikli hale getirmektedir.

Türk edebiyatının büyük ustalarının çevirdiği Simenon romanla¬rından oluşan dizinin beşinci kitabı, özgün adı Les Fréres Rico (Rico Kardeşler) olan ve “Hayalet Oğuz” lakaplı Oğuz Alplâçin tarafından Türkçeleştirilen Üç Kardeştiler. Simenon’un 1952 yılında, Amerika’da, Lakeville, Connecticut’ta ka¬leme aldığı roman, “modern bir Habil / Kabil trajedisi”dir. Organize suç örgütü içindeki Eddie, Tony ve Gino adlı üç kardeşin, okuru diken üstünde tutan hikâyesini anlatır. Romanlarını kolay kolay beğenmeyen Simenon’un da; çevirilerine çok titizlenen Alplâçin’in de favorileri arasına giren roman beyazperdeye de aktarılmış, film Noir klasikleri arasına girmiş, Empire dergisinin “En iyi 500 sinema filmi” listesinde yer almıştır. Simenon’un alabildiğine yalın yazma çabası Üç Kardeştiler’de iyice ortaya çıkar. Yazar, romanını övünerek “Bu romanda tek bir edebi cümle bile yoktur, biliyor musun? Bir çocuk tarafından yazılmış gibi...” sözleriyle tarif eder. Romanın en ilginç yanlarından biri de nevi şahsına münhasır çevirmeninin, üç kardeşlerden Gino’yla olan benzerliğidir. İstanbul’un bohem yaşamına damgasını vuran, mülkiyeti reddeden bir yaşam ilkesi benimsemesiyle ünlenen bu “entelektüel solucan”ı en iyi tarif eden cümleler, Simenon’un şu satırlarıdır belki de: "Gino hiçbir zaman bir valizden fazla eşyaya sahip olmamıştı. On sekiz yaşında evini terkettiğinden beri gerçek bir evi de olmamıştı. Möbleli pansiyonlarda, bir ay şurada, iki hafta burada otururdu." Üç Kardeştiler, romanları için “anti-edebiyat” yakıştırması yapan sıradışı bir yazarı, yaşantısıyla efsane haline gelmiş, sıradışı bir çevirmenle, “O Pera’daki Hayalet”le bir araya getiriyor. “Simenon’un belki de en iyi öyküsü; İtalyan mafyası hakkında yazılmış, yazılabilecek en iyi roman.” -Dorothy B. Hughes “Grand Master” ödüllü polisiye yazarı ve eleştirmen-

Maigret bir mayıs öğleden sonrası Delfzijl’e geldiğinde, kendisini Hollanda’nın kuzey ucundaki bu küçük kasabaya çağıran olay hakkında kaba taslak bilgilerden başka bir şey yoktu kafasında.Nancy Üniversitesi’nde profesör olan Jean Duclos adında biri kuzey ülkelerinde bir konferans turunda bulunuyordu. Delfzijl Denizcilik Okulu’nda öğretmenlik yapan Mösyö Popinga’nın konuğuydu. Oysa Mösyö Popinga öldürülmüştü ve Fransız profesör resmen suçlanmamakla birlikte, yine de kendisinden kasabadan ayrılmaması ve Hollanda makamları tarafından arandığında hazır bulunması istenmişti.İşte hepsi bu kadardı ya da neredeyse bu kadardı. Jean Duclos’nun haber vermesi üzerine, Nancy Üniversitesi Adli Polisten birinin görevle Delfzijl’e gönderilmesini sağlamıştı.İş Maigret’ye düşmüştü. Resmi olmaktan çok yarı resmi, üstelik Hollandalı meslektaşlarına geleceğini önceden bildirmeyerek daha da az resmileştirdiği bir iş.