Yazara Gore Listeleme

Trenler de Ahşaptır’da dört bölümde toplanan yazılar trenleri, tren yolculuğunu, istasyonları, garları özellikle yazarının hayatında önemli yer tutan Eskişehir, Haydarpaşa, Ankara garlarını ve bu mekânların kendisinde bıraktığı izlenimleri, anılarıyla birlikte anlatıyor. Bir şair olan Haydar Ergülen sevdiği bütün şairlerin şiirlerinden alıntılarla zenginleştirmiş yazılarını. Cemal Süreya’dan Behçet Necatigil’e, Mehmet Âkif Ersoy’dan Nâzım Hikmet’e kadar pek çok şair ve dizeleri yer alıyor kitapta. Yazar bizi 30-40 yıl öncesinden başlayarak nostaljik yolculuklara çıkarıyor, trenle yapılan yolculukları neden çok sevdiğini anekdotlar, anılar, gözlemler kanalıyla, özlemle ve şiirsel bir dille anlatıyor. Haydar Ergülen iyi bir şair olduğu kadar iyi bir deneme yazarı da. Bu kitap bunu fazlasıyla kanıtlıyor. “Tren gelir, yüzün gelir, hüzün gelir, tutup ‘trenler de ahşaptır’ deyişim başka neden olacak, elbette bundandır, ahşap anıları da ancak ahşap yolcular taşır çünkü. Zira ahşap kendinden çok başkasını taşıyandır benim için. O yüzden kıymetlim olan her şeyin bir adı da ahşaptır.”

Zarf Bazı mektuplarsa boş yere 'zarf edilir' aşklar 'sarf edildikten' sonra, kelimeler toplanıp 'zarf edilirse' O mektup ne yazar ki Açık Cümle Bazen hiçbir şey çıkmaz zarftan hiçbir cümle doldurmaz mektubu ne günışığı sızar ne akşama ermenin saadeti kapalı bir yara gibi gezer öyle mektuplar kim açsa, kim dokunsa eli yanar bazen sözler boşa gider mektuplar boşa bazen bir cümleden mektup yanar

İnsan Kısadır Babaannem derdi ki: İnsan kısadır oğlum ve bilmezden gelir kısalığını, bilseydi yarışmazdı yollarla, göğe evler yükseltmezdi, Nazlı babaannem sözü de uzatmazdı ısrarı da az söyler, usul söyler, pir söylerdi bir de adamın kötüsünü piyade, sözün fazlasını şiir yaparlar derdi, piyade olduğumu da gördü şiir yazdığımı da, küçücük bir büyükanneydi, onu yitirince anladım kısacıkmış her şey, insan kısaymış ağaçtan, ikindiden, elmadan, güneşten, kardan, yağmurdan, gölgemiz bile bizden uzunmuş, ya çocukluk, o da rüyasından kısaymış meğer, sanki altı kardeş nöbetleşe rüya görsek hepimizden bir çocukluk belki çıkarmış, “bu dünya bir pencere” türküsünü söylerdi de anlamazdık, bu dünyaya alıştık, şimdi zor geliyor dünyadan gitmek, bazen rüyama geliyor, kısacık kalıyor, bir gülümseme kadar, “çok uzatma” diyor “şiiri, kimse anlamaz ve ömrün de uzamaz bundan,” insan yanlışlarıyla büyür, aşkı uzun boylu sanırdım anladım ama, ne zaman, harflerinden de kısaymış aşk, bazen yazıncaya kadar geçiyor, bazen zaman alıyor aşkı içimizdeki ormandan kurtarmak, aşk kısa, şiir uzun, sözgelimi bir ağaç kaybolsa da orman yine orman, ya bir harfli kaybolsa, zaten kaç harf ki insan?

Kış büyük geliyor nara gidelim soğudu günlerin yüzü nara gidelim narın bir diyeceği olur da bize açılır yazdan binbir sıcak söz dilimiz kurudu burdan nara gidelim narın bir evi var pek kalabalık keşke biz de otursaydık orada ev büyük geliyor şimdi her oda bir ayrılık, çocuklar kapalı kutu, bahçeler dağınık: Bir salkım üzümü paylaşırken nasıl da bağ bahçe arkadaştık, meğer yapraklarından saymaya başlamış bahçeyi hırsız, bağ çıplak kalmış! Narın bahçesine bir hoyrat girse tenden önce dile yoksulluk düşer dil üşümeden daha da üzülmeden ten açılıp saçılsın bize nara gidelim; ev ki nar gibi içiçe bahçe kadın aşka bahçe, deli sarmaşık tutunup aşkına hemen nara gidelim Nârın elinden kopardık şu aşkı diyelim!