Yazara Gore Listeleme

Müjdat’la Fatih’te doğduk, Karagümrük Ortaokulu ve Vefa Lisesi’nde okuduk. Bu nedenle birçok ortak arkadaşımız oldu. Geçenlerde bunlardan biri olan Ataman’la (Dilgin) konuşuyorduk. Söz döndü dolaştı, her zaman olduğu gibi Müjdat’a geldi. Onun tiyatroya, öğrenci yetiştirmeye, eğitime ve iyiliklere adanmış yaşamından söz ederken, nasıl oldu anlamadım, ikimiz de aynı anda *Müjdat adamdır. Hem de çok iyi bir adamdır* dedik. TRT’de çalışırken Tunceli Ovacık’a gitmiştik. Bizi Munzur Nehri’nin kırk gözeden adeta süt gibi, bembeyaz köpükler saçarak doğduğu yere götürdüler. Eğilip kana kana içtiğim çok soğuk ve berrak suyun tadını hâlâ damağımda hissederim. Ben Müjdat’ın hayatını, o kaynaktaki gibi hiçbir kirin karışmadığı bir akarsuya benzetirim. Kitabı okurken gürül gürül akmaya devam eden bu tertemiz sudan, siz de bir yudum alacak ve tadına doyamayacaksınız… Gözle görünmeyen ölümcül virüsle savaştığımız süreçte yayımlanan bu kitabın en sevdiğim yanı; hem kolay okunması hem de umut verici olması… *Umutsuz yaşanmaz. Hele bir sanatçının umudu yoksa geleceği de yoktur. Umut sanatın ekmeğidir, suyudur. Umutsuz olursan sanat yapamazsın. Sanat umutla beslenir. Gıdasıdır umut sanatın. Sanatçı hiçbir durumda umudunu yitirmez. Çünkü umut biterse dünya durur. Umut ayrıca emek de ister. Emeksiz olmaz. Hayat da emek ister* diyor Müjdat. Ve hayata verdiği emeği anlatıyor. Son dönemde emeğine yapılan haksızlığı da… Büyük konuşmadan, ahkâm kesmeden, bilgiçlik taslamadan, tam tersine kendisiyle dalga geçerek hayatından kesitler, anılar ve dostlarından portreler sunuyor. Ben dört saatte bitirdiğimde içimden *Keşke daha çok yazsaymış* dedim. Bakalım siz ne diyeceksiniz?.. Uğur Dündar

“Masal okunup bitirilince, unutulacak şey değil. Dinlenip geçilecek bir şey de değil. Masal çocuklar için güzel düşünme araçlarından biri. Bunun için de işi gücü bir yana bırakıp sizler için Kuzucuk'u yazmaya başladım. Yıllardan 1967'ydi. Yeni bitirebildim. Siz siz olun başladığınız işi bu denli geciktirmeyin. Hadi bakalım, güzel işler başarsın diye yaratılmış temiz parmaklarınızla çevirin sayfaları. Yalnız sizler için yazılmış bu masalları bir solukta bitirin.”

kitap satmaz. Çünkü benim hafızam kötüleri silip unutuyor. İnsanoğlu da zaten iyi şeyleri pek merak etmez... Yaşamım boyunca insan biriktirdim. Bu beni mutlu etti. Tavsiye ederim. İnsan biriktirin. Lazım olur diye değil, iyi geldiği için, iyi geliyor… İyi bir şey yani. "İnsan biriktirdim" sözünü ilk kullanan kişi olarak, bu sözün sonradan kabul görmesi beni mutlu etmişti. Ama içi boş olursa pek kıymeti harbiyesi olmaz… Biriktirdiğin insanlar gerçek olacak. Onları için rahat bir şekilde bir kitapta anabileceksin. İnsanın yüzüne, gün gelir şak diye vururlar: "Bu mu senin biriktirdiğin insan?" diye. Dikkatli olacaksın… Benim bu konuda bir avantajım var. Ne yaptıysam arkasında durdum. O iş günahıyla sevabıyla benim oldu. Hatalıysam dahi sahip çıktım. Çünkü benden kaynaklanıyordu. Eskiden "Neye benzer" ve "Yirmibir soruda bil" oyunları oyn-ardık. Sembollerle birini bilirsin ya da yirmibir soruda sadece "Evet", "Hayır" yanıtlarıyla tutulan ünlü kişiyi bulursun. Ben de bu oyunlardan yola çıkarak size minik sembollerle tanıdığım kişileri anlatmaya çalıştım. Eğlenceli bir kitap olduğunu umuyorum. -Müjdat Gezen- (Tanıtım Bülteninden)