Yazara Gore Listeleme

Assisi’li Francesco’nun Tanrı’yı ararken çektiklerini anlatıyor Allahın Garibi’nde Kazancakis. Francesco, gençliğinde zevk ve eğlence düşkünlüğüyle bütün Assisi’de parmakla gösterilen bir delikanlı... Daha sonra Assisi’nin iftihar ettiği bir aziz... Pencere altlarında sevgilisine serenat yapan aşık Francesco, meyhane arkadaşlarıyla şehirde tertip ettiği eğlencelerle de şöhretli... Fakat bunlar onun kişisel hırsını tatmin etmeye yetmez... Sonunda sırf ün kazanmak için savaşlara katılır ve küstah bir şövalye olarak döner memleketi Assisi’ye... Ve olan olur... İçinde, tâ yüreğinde Tanrı’nın sesini işitir ve onu aramaya başlar... Dünyadan el etek çekerek, bütün düşkünlere, bütün yoksullara, bütün günahkârlara gönlünü açıp Tanrı’nın istediği yoldan yürümeye başlar... O’nun Tanrı’ya götüren yolunda; bedenin istekleri yerine, ruhun istekleri geçerlidir. Açlık, dünya malından vazgeçme, insanın acziyetini kabul ederek nefsi alçaltma gibi zahidane bir yol tutar Francesco... Bütün çektiklerine şahit Leo Kardeş’in ağzından öğreniriz onun macerasını... Tabiattaki her şeyde Tanrı’nın bir işaretini gören Francesco’yu üzen tek şey Şeytan’ın ayartmalarıdır. Kendi yoluna giren zahit kardeşleri daha sonra açlık, fedakârlık, yoksulluk ve sevgi yolu yerine daha ihtişamlı ve gösterişli bir zahidlik yolu kurmaya çalışır ve Francesco’nun arkadaşlarını kendi yollarına çevirir. Francesco onda da bir teselli bulur ve bağışlar bir anlamda ihanet eden kardeşlerini... Çünkü o kendi varlığını da bu yolda silmeye uğraşan bir keşiştir ve Assisi’nin sevgili azizidir...

Bir parça Girit toprağını avucumun içinde yavaşça ve hırsla yoğuruyorum; bütün serseri dolaşmalarımda, bu toprağı her zaman yanımda bulundurur, büyük mücadelelerim sırasında kuvvetle kavrayıp sevdiğim bir dost eli gibi sıkardım. (...) Şimdi Girit toprağını elimde tutuyor, anlatılması olanaksız bir tatlılık, yumuşaklık ve şükranla sevilen bir kadının göğsünü avucumun içinde sıkıp veda ediyormuş gibi kavrıyorum. Ben sonsuza dek bir parça toprağım artık.' Ege güneşini obur bir bebek gibi emen ada toprağında dünyayla kucaklaşan, çivit mavisi sularda kulaç atan ve her koşulda aşkla yaşayan, gürül gürül bir yaşam akıyor bu uzun mektupta. Herkesin kendi görev yığınının tepesine (Galgotha) omzundaki haçla tırmandığını söyleyen Nikos Kazancakis, çıktığı dört basamağa kutsal bir ad verir: İsa, Buddha, Lenin, Odisseus... Yazara göre, dirilişin gerçekleşmesi için eninde sonunda çarmıha gerileceksin; bundan kaçmanın da, yan çizmenin de ne yararı var, ne de anlamı. Ve sen, insan olarak, bir basamaktan ötekine tırmanma çabasında direncinin ve gücünün ne kadarını kullanabiliyorsun? İnsanın tırmanırken bıraktığı ayak izlerinin ardına düşen Kazancakis'le -ister istemez- kendi ayak izlerine bakacaksın.

Kazancakis, çağımızın en içtenlikli, en sıcak, fıkır fıkır yaşam kaynayan belki de tek romancısı. Kazancakis, yalnızca romanın değil, sıcak, büyük, yenilmez olan yaşamın da büyük destancısı; toplumsal olayların ve davranışların amansız, acımasız bir eleştiricisidir. Bu yüzden de devlet ve kilise yönetiminin gazabına uğramıştır zaman zaman. Öldüğünde, cenazesinin kaldırılması bile büyük bir olay olmuş, bu sorun Yunanistan'ı günlerce çalkalamıştır.

Assisi'li Francesco'nun Tanrı'yı ararken çektiklerini anlatıyor Allahın Garibi'nde Kazancakis. Francesco, gençliğinde zevk ve eğlence düşkünlüğüyle bütün Assisi'de parmakla gösterilen bir delikanlı... Daha sonra Assisi'nin iftihar ettiği bir aziz...