Yazara Gore Listeleme

Michael Albert’in Noam Chomsky ile yaptığı bu uzun söyleşi entelektüellerin sorumluluğu üzerine bir tartışma ile başlıyor. Buradan hareketle sosyal bilimlerin ve kültürel kurumların işlevi, ABD’de ve dünyadaki sol hareketlerin başarıları ve başarısızlıkları, aktivist bir etiğin ve özgürlükçü bir muhalif örgütlenmenin nasıl olması gerektiği gibi bir çok konu ele alınıyor. Söyleşi tarzı zaman zaman okuyucuda burada ele alınan her konunun aslında çok daha etraflıca tartışılmaya ihtiyacı olduğu duygusu uyandırıyor. Aklımızdaki sorulara hazır cevaplar bulmak her zaman rahat bir iştir, ancak düşünmek, bir bakış ve kavrayış geliştirmek, bunları tartışmaya açmak, sonuçta bir uzlaşmaya ya da ortak paydaya varmak entelektüel ve aktivist bir etiğin temel öğesi olmalıdır. Bu bakış, söyleşinin özünü oluşturuyor.

"ABD, yalnızca siyahi karşıtı değildi, en başından beri ırkçı bir ülkeydi. Jefferson'ın hayalleri bu yöndeydi, öbürleri de bu fikre aşağı yukarı katılıyorlardı. Yani ABD yerleşimci sömürgeci bir toplumdur. Yerleşimci sömürgecilik tartışmasız en kötü, en vahşi emperyalizm türüdür, çünkü yerli halkların yok edilmesini gerektirir. Bence bu, ABD'nin bir başka yerleşimci sömürgeci toplum olan İsrail'e verdiği koşulsuz destekle alakasız değil. İsrail'in politikaları Amerikan tarihiyle aynı tınıdan gidiyor. Bir çeşit yeniden tecrübe gibi." Chomsky, 2010 yılında kaleme aldığı metinde eleştiri oklarını ABD'ye atmaya devam ediyor. Ülkesinin sömürgeci geçmişinin izini, dünyanın farklı coğrafyalarında sürerken, İsrail'in İran ve Filistin gibi ülkelerle olan ve emperyalist güçlerin güdümünde şekillenen politikalarını hedef tahtasına yerleştiriyor...

ABD‟nin dış politikasına, dünyanın dört bir yanında gerçekleşitirdiği katliamlara, estirdiği teröre yönelik keskin eleştirileriyle tanıdığımız Chomsky, bu kitabında ülkemizdeki tartışmalara da ışık tutacak bir konuyu ele alıyor: Amerikanvari demokrasinin gerçek ve çirkin yüzü. Batı‟nın Üçüncü Dünya ülkelerine pazarladığı demokrasiye ilişkin hayli paradoksal saptamalarda bulunuyor. Demokrasi ile idare edilen, dolayısıyla halkın kendi geleceği ve kaderi üzerinde belirleyici rolünün olduğu ileri sürülen toplumlarda sermaye sahiplerinin keyfinin kaçmaması, medya, halkla ilişkiler ve seçim endüstrisi sayesinde sağlanmakta, seçimler olağanüstü vasıflar atfedilmiş ve yeterince şişirilmiş “liderlerden, yani sembolik figürlerden birinin tercihi olayına indirgenmektedir. Tabii k böyle bir demokraside “seçkinler”in demokratik çatının kontrolünü elinden kaçırması, başka insanların da ülke yönetiminde aktif rol üstlenmesi, “demokrasi krizi” olarak isimlendirilir. ABD‟de yasaklanmış olan Chomsky, Orta Amerika‟dan Orta ve Uzak Doğuya kadar sayısız örnekle Amerikanvari demokrasi etrafında oluşturulan ve ülkemizde de geçerli olan illüzyonları birer birer deşifre ediyor. Demokrasi: Gerçek ve Hayal, demokratikleşme tartışmalarına da farklı bir açıdan bakma imkanı verecek ve sizi yeni ufuklara taşıyacak.