Yazara Gore Listeleme

Prenses Cristina Trivulzio Belgiojoso, 1800’lü yılların İtalya’sında “soylu” kimliğine ve patriarkal düzene aldırmadan kadınların özgürlüğü, ülkenin birliği, bütünlüğü ve bağımsızlığı için savaşan bir kadın. “Yaşama sebebim” dediği idealleri uğruna ömrü sürgünlerde ve mücadeleyle geçiyor ama o asla yılmıyor. Parasının son kuruşuna kadar yoldaşlarını destekliyor, yazılar yayımlıyor, bildiriler dağıtıyor. Ülkesindeki baskıların doruk noktaya ulaştığı yıllarda Osmanlı’ya sığınan Prenses Cristina’ya Anadolu kucak açıyor. Huzuru Safranbolu’da kurduğu ve “evim” dediği çiftlikte buluyor. Batılı gezginlerin oryantalist bir bakış açısıyla güzellemeler yaptığı Doğu’da, aslında yaşananları çekinmeden anlatıyor. Kimi zaman bir müftünün haremine giriyor kimi zaman ünlü bir paşanın… Hepsinde manzara aynı oluyor; o anlatılan ışıltılı hayat yerine karanlık, kir, pas ve sefalet içinde bir hayat. Başkaları gibi gerçeklerin üstünü süslü cümlelerle örtmek yerine kadınları dinleyip yazıyor, onların adeta “suç ortağı” oluyor. Tarih yüzyıllarca erkekler tarafından yazılsa da bazı kadınları silmeyi başaramıyor. Prenses Cristina, erkeklerin elinden zorla aldığı kalemle adını tarih sayfasına kendisi yazıyor. Zeynep Oral, yenilikçi bir tarz yakaladığı biyografi tekniğiyle Prenses Cristina’yı yaşatırken okuru alıp Milano’dan Paris’e, Roma’dan Kudüs’e serüven dolu, uzun bir yolculuğa çıkarıyor.

"Tutkunun Romanı Leyla Gencer", içinin ateşiyle yeryüzünü tutuşturmaya hazır; acıyı ve sevinci, korkuyu ve öfkeyi, dostlukları ve ihaneti, aşkı ve nefreti, kendi özel bahçesinde yeşerten; güçlüklere, engellere, baskılara meydan okuyarak savaşmaktan yılmayan; yeryüzü uçurumlarını sınayan Leyla Gencer’in "La Diva Turca"nın romanıdır. Zeynep Oral’ın ustalıklı anlatımı, sıcak biçimiyle soluk soluğa okunan "Tutkunun Romanı Leyla Gencer"i Doğan Kitapçılık yeniden yayımlarken okurlara yeni belgeler sunuyor. Bugün birçoğu aramızdan ayrılmış ünlü yazarların, 1950’li yıllarda Leyla Gencer’e ilişkin yazılarından bir şeçki, kitabın sonuna eklenen "Ülkem beni hatırladı" bölümünde yer alıyor. Bu yazılar yalnız Türkiye’nin onuru Leyla Gencer üzerine düşünceleri açıklamakla kalmıyor, ülkemizdeki ve sanat dünyamızdaki "Bizans oyunları"na da ışık tutuyor.

Ben bu kitabı gazetecilik mesleğine ilişkin bilgi vermek için yazmadım. Bu mesleğin içyüzünü anlatmak, basın tarihine ışık tutmak gibi bir derdim de yok. Ben bu kitabı, hayatımın bir döneminde yaşadığım travmayı atlatabilmek için yazdım. Çok kişisel, çok özel bir öykü anlattığımı sandım. Oysa öyle çok paylaşılan, öyle sıradan bir yaraya dokunmuşum ki... O bir dokunuşa, bin "Ah" işittim...Zeynep Oral'dan basın tarihine ilginç notlar düşen bir kitap geldi: Meslek Yarası... Kendi deyişiyle "ko-vu-lu-şu"nun öz dünyasındaki yankılarını (yarasını) anlatıyor. Hem de bir tiyatro eseri kurgusuyla ve bir edebi üslupla... -Nail Güreli-Zeynep Oral'ı Cumhuriyet okurları iyi tanır. Birbirinden ilginç konuları ele alan, her yazdığını merakla ve zevkle okutan bir yazar... Anıları keyifle, bir solukta okunuyor. -Emre Kongar-Zeynep Oral yaşadığımız dünyada, kadın, aydın, anne, insan, yurttaş, gazeteci ve yazar olmanın anlamlarını bir bir vurguluyor... Fakat belki hepsinden daha da önemlisi, bu kitabın, 1970-2000 yılları Türkiye'sinin, birlikte yaşadığımız acı, tatlı, ama ne yazık ki daha da çok acılı yıllarının bir dökümü olmasıdır... -Ataol Behramoğlu