Eserlere Göre Listeleme

Hoagland'ın bu kitabı, biyolojide devrim olarak bilinen yaşamın temel gerçeklerini sunuyor. Bu devrime etkin katkısı olan bir kişi tarafından yazılmıştır. Yalnızca gerçekleri anlatmakla kalmayıp, yeni buluşlara katkıda bulunmanın sevincinden kaynaklanan estetik zevki ve bilimsel çalışmaların yöntemini de incelikle çiziyor. Hayatın Kökleri, canlı olma durumunu ve sürecini belirleyen temel ilkeler üzerine yoğunlaşmakta. Bu yaşam yasaları bütün biyolojiyi ve tıbbı aydınlatıp canlı olmanın anlamını, görünüşteki bütün karmaşık olguları anlamayı kolaylaştırmaktadır. Ayrıca bu ilkelerin insana hoş gelen bir estetik yanı da vardır: Yalınlık gerçeğin belirtisidir. "Bilimle uğraşmayanlar bilimin, özellikle de biyolojinin çok ince eleyip sık dokuduğundan, ayrıntılarda çok karmaşık olduğundan ve konu dışındakiler tarafından zor kavrandığından yakınırlar. Diğer yandan bilim insanları da toplumun, temel araştırma bulgularının değerini çok az takdir ettiğinden, çok az ilgilendiğinden söz ederler. Dr. Hoagland'ın kitabıyla iki taraf arasındaki köprü onarılmaktadır."

Son eseriyle kendi ölümünü taçlandıran J. G. Ballard'ın muhteşem bir elvedasıdır Hayatın Mucizeleri. Doğumla ölüm arasındaki hayat denen süreçte Ballard da herkes gibi zaman zaman sıradan, zaman zaman sıra dışı şeyler yaşar. İkinci Dünya Savaşı öncesinde, Şangay'da hizmetçilerden geçilmeyen bir malikâneden, yoksulluğun iyiden iyiye hissedildiği, her bir ailenin tek göz bir odada kaldığı Lunghua Kampı'na uzanan çocukluk yılları gerçekten sıra dışıdır. Yazar her ne kadar kendi çocuk dünyasında sıkıntısız, hatta eğlenceli olarak geçirse de, o yıllar bilinçaltından 40 yıl sonra Güneş İmparatorluğu gibi çarpıcı bir eser olarak çıkacaktır. Genç yaşlarda sürrealist ressamların büyüsüne kapılıp zihninde canlanan olağanüstü hikâyeleri yazmak adına Tıp eğitimini yarıda bırakacak kadar cesurdur Ballard. Üstelik ebeveyninin desteğinden yoksun gerçekleştirir bunu. Ama çok sevdiği ve genç yaşta kaybettiği karısı Mary ona gereken desteği verir. Ve bir de hayatın gerçek mucizeleri olarak nitelendirdiği üç çocuğunu Seyahatler, günlük koşuşturmalar, dostlar, ayrılıklar, ölümler ve kişisel trajediler vardır hayatında. Bir de bilimkurgu edebiyatı ve bu çerçevede yazılan bir dolu öykü ve roman. Karısını kaybedip çocuklarına hem anne hem baba olmak zorunda kaldığında da aynı şekilde devam eder hayatına. Romanları insan zihninin karanlık köşelerinde dolanır ve okuru çoğu kez zorlar. Vahşet Sergisi'nde şöhretin tek kelimeyle en önemli şey olduğu ve şiddetin gözler önüne serildiği 60'lı yılları anlatır; Çarpışma'da ise arabalarla cinsel fanteziler arasında bağ kurar. Çıplak ve kirli bir dille yazar; o yüzden eleştirilir, hatta yasaklanmak istenir. Ama o bildiği yolda yürür hep. Sevdiği insanlarla, özellikle de çocuklarıyla geçirdiği zamanları önemser. Ve ikinci bir şans olarak yeniden aşkı bul-duğu Claire Walsh hayatında olduğu için kendini yeterince tamamlanmış ve mutlu hisseder. Herkes gibidir çoğu kez ve bir o kadar da sıra dışı. Onun yazarlığını da zaten bu belirler.

Baktıkları yer ve odaklandıkları görüngüler bakımından birbirlerinden çok uzak olsalar da, Nietzsche'nin de, Marx'ın da emin olduğu bir şey vardı: Yaşanılabilir ve sevinçli bir hayat, insanoğlu için imkânsız hale gelmişti. İkisi de hayatın savunusu için silah olarak kullanılabilecek olanın, hayatı olumlayan bir felsefenin peşindeydi. Nietzsche, saldırısını varolan ahlak anlayışı ile ondan kaynaklanan bütün ilişki biçimlerine yöneltti ve hayatın olumlandığı bir dünyanın kurulabilmesinin ancak bu ahlak anlayışının aşılabilmesiyle mümkün olacağını iddia etti. Marx'ın saldırısı ise, kapitalist üretim ilişkileri ile bundan kaynaklanan tüm tahakküm biçimlerine yönelmişti ve ancak özel mülkiyetin ortadan kaldırılmasıyla özgür ve yaşanmaya değer bir hayatın kurulabileceğini düşünüyordu. Hem Marx hem de Nietzsche, modernitenin tam ortasına düşmüş iki düşünür olarak, tanıklık ettikleri şeye karşı büyük bir hınçla doluydular. Nietzsche'nin çağına baktığında gördüğü bir çöküşten başka şey değildi: Tüm Avrupa iyileştirilmesi imkânsız bir hastalığın pençesindeydi ve yok oluşa doğru hızla ilerliyordu. Marx'ın gördüğü ise insanın ne olduğunu anlayamadığı bir gücün karşısında varoluşsal özerkliğini yitirdiği ve insanlıktan çıktığı bir dünya idi. Fatih Yaşlı elinizdeki çalışmasında, çağına öfkeli, ama çözümleri zıt bu iki büyük düşünürü karşılaştırmalı olarak ele alıyor.