Eserlere Göre Listeleme

Herkes kendisiyle bir şekilde konuşur. Bazen sesli yapar bunu, bazen sessiz. Bazen konuştuğu vicdanıdır, bazen kalbi. Ah, bazen nefs olur bu, bazen akıl. Bazen pişmanlık gözyaşlarıyla konuşur. Bazen uzak - yakın bir dostla. Tüm bunları ete kemiğe büründürüp “Feride” diyor Sait Köşk. Feride; kimi zaman bir dost, kimi zaman bir eş, kimi zaman da bir derman hayat yaralarına. Feride önce Hemdem oldu, dostça. Şimdi Hemhâl. “Merak ettim Hemhal ne demektir diye. Öğrendim ki aynı hissetmekmiş. Aynîleşmek de denilebilirmiş. Dostunuzla aynı rüyayı görmek gibi. Yaşanılan aynı durumlara farklı ortamlarda olsanız da aynı tepkileri vermek gibi.” Ne mi anlatılıyor bu kitapta? Biraz tefekkür, biraz hayat, biraz gölgelere takılma. Asıllar bir sonsuzda... Biraz imtihan, biraz sabır, biraz tevekkül. Pişmanlıklarla günahlardan arın. Biraz gül, biraz ara sor, hemdem ol, hemhâl ol, hemdert ol. İşte geldik gidiyoruz; bir sonsuzda bizi neler bekliyor, farkında ol.

Bir istasyonda, bir yolcu, gidecek olmanın gözü pekliğiyle, sık sık gördüğü rüyayı ilk kez anlatırken birine, tereddüt eden Pembe’yi, eşkıya mağduru Elmas’ı, banka uzanmış ölümü bekleyen Azer’i, vefakar Üzeyir’i, çocuklarıyla neşe içinde yavan ekmeği kopara kopara yiyen anneyi, başı bütün olmayan kadınları, erkeksi Maral’ı, fasulyelerin ölmeyeceğine inanan beyaz atkılı adamı, yeşil mantolu, kızıl saçlı, alımlı genç kadını, uduyla deva bulan Ali’yi, Neva’yı, zamanı yorumlayan büyük saati, yenilen Mehmet’i, siyah kurdeleli mektupları, siyah atı, Kâğıttan Adam’ı ve jandarmaların refakat ettiği gelişiyle herkesi kendi içine döndüren iri adamı başka türlü yorumluyordu. Yasemin Karahüseyin üçüncü romanı Hemzemin’le, kısa süreliğine aynı mekânı, bir istasyonu paylaşan insanların iç dünya- larına yolculuğa çıkıyor. Bir görüntüyle kesişen yaşamları usta kalemiyle belleklerimize kazıyor.

Amsterdam Belediye Başkanı Robert Walter yeni yıl resepsiyonunda karısının, belediye encümenlerinden biriyle konuşurken kahkahalarla başını arkaya attığını görünce kendisini aldattığından şüphelenir. Kısa süre sonra bir gazeteci, Vietnam Savaşı’nı protesto eden üç eylemcinin bir toplum polisini dövdüğünü gösteren bir fotoğrafla belediye başkanının karşısına çıkar ve bu eylemcilerden birinin kendisi olduğunu iddia eder. Tam da o sıralarda, Robert’in 94 yaşındaki babası oğluna, kendisinin ve annesinin kötüleşen sağlık durumlarıyla onu uğraştırmak istemediklerini, bu nedenle hayatlarına onurlu bir biçimde son vereceklerini söyler. Bir zamanlar dengeli ve başarılı biri olan Robert, korkularının ve şüphelerinin esiri olur, kıskançlık ve paranoya içini kemirmeye başlar. Hiçbir şey göründüğü gibi değildir, ya da yoksa Robert en sonunda ilk kez dünyayı –ve karısını– gerçekten oldukları gibi mi görmeye başlamıştır? “Belki de olmayan şeyleri insanın nasıl görebileceğini muhteşem bir şekilde gösteriyor H. Koch. Hendek, hayal gücüne bir övgüdür.” Het Parool “Kıskançlık ve güvensizlik sağlam bir ilişkiye neler yapabilir? İşte, usta bir üslupçunun merak uyandıran keşfi.” Booklist “Herman Koch beklentileri boşa çıkarıp beklenmedik kaçış çizgileri çiziyor.” Le Canard enchaîné

Ahmet Mithat Efendi, etrafındaki her şeye karşı içten bir ilgi gösteren ve bu ilgisini de Türk okuyucusuna aşılamış, onlara her sahada her çeşit kitabı okuma sevkini verebilmiş dikkate değer bir yazardır. Romanlarında, çok kez eleştirilen, olaylar arasına sıkıştırılmış ansiklopedik, hatta sıradan bilgi verme tarzını ve okuyucu ile diyalog kurma alışkanlığını, onun bu halk eğitimciliğiyle açıklamak daha doğru olur. Ona "Hace-i Evvel: İlk Öğretmen" ünvanının verilmesi de bu davranışının gördüğü ilgiden dolayıdır. Tanzimat'tan sonra Batı'dan alınan edebî türlerin başında gelen romanın yaygınlaşmasını sağlayan, daha da önemlisi halkı okumaya alıştırarak bir roman okuyucusu çevresi oluşturan da Ahmet Mithat Efendi olmuştur. Ahmet Mithat Efendi'nin yazdıkları, Osmanlı sosyal hayatının son dönemini yakından tanımak için zengin bir malzeme kaynağıdır.