Eserlere Göre Listeleme

Kalbin sol anahtarı suskun melodilerde gizlidir… Hayallerine tutkuyla bağlanan iki kadın… Biri, küçük bir Alman kasabasında yaşayan Ellie Frankel. Tek hayali, operada sahne alıp o güzel sesini herkese duyurmak… Ancak bu hayalin, hırsa dönüşüp onu düzenbazlık, açgözlülük ve pişmanlıklarla dolu bir yola sürükleyeceğinin farkında değildir. Diğeri, Londra’nın kasvetli havasını şarkılarıyla değiştiren Penny Bright… Ancak söylediği duygu yüklü şarkılar önceki hayatını değiştirmeye yetmiyordur. Dahası uğradığı bir saldırı sonrası kendini korkunun ve sakinleştiricilerin pençesinde bulacaktır. Tam yirmi yıl… Biri çaldığı bir hayatı yaşayacak ve hayatının aşkını sonsuza kadar kaybedecektir. Bir diğeri geçmişinden kurtulmaya çalışsa da karanlık anıları onu rahata eriştirmeyecektir. Ve her iki hayat da tek bir kişinin hırsına yenik düşecektir. Öyle bir sır düşünün ki Londra’dan Avrupa operalarına uzansın, sizi Yunan Adaları’ndan Avustralya’nın çorak topraklarına götürsün. Ve öyle bir şarkı hayal edin ki son notaları, pişmanlıklarınız sizi köşeye sıkıştırdığında kalbinize umudu vadetsin… Kimberley Freeman’ın muhteşem kaleminden dökülen Esir Şarkılar Vadisi ile sahip olduğumuz hayatı sorgulayacak, göz ardı ettiğimiz gerçek benliğimizi keşfetmenin önemini, yüreğe dokunan melodilerle anlayacaksınız… (Tanıtım Bülteninden)

Bir Yanda Vatanseverler, Öte yanda İşbirlikçiler...Mondros Teslimiyeti'nin Esir İstanbul'u.Büyük kulüplerde eğlenceler, Türk mahallelerinde yaslar... Cephelerdeki şehitlerden söz etmeler ve duvardaki şehit olmuşların fotoğrafları... Bir yanda çöküş ve çürümüşlük, öte yanda yeni hayaller... İstanbul'da teşkilatlanma çalışmalarını yapan Mustafa Kemal Paşa o gün akşam üzeri, İttihat ve Terakki'nin zamanın önde gelen isimlerinden Sapancalı Hakkı Bey ile Pera Palas Oteli salonlarında buluşmuşlardı.Konuşmalar sabahın ilk ışıklarına kadar sürdü. Fethi Bey ve Sapancalı Hakkı, Mustafa Kemal Paşa'nın bir büyük tarih yolculuğuna çıkacağını anlamışlardı.Bu sözler o zamanlar sanki bir parola olmuştu. İstanbul teşkilatlanıyordu. Mustafa Kemal Paşa İstanbul Kuvvası'nı kurduruyordu. Başındakilerden birisi Yüzbaşı Dayı Maksut'tu. O sırada Dayı Maksut'un yanında bulunan Binbaşı Salih Bey, Gümüş Kabze Reşit gittikten sonra tek bir şey söyledi: “Vatan evladı.”Yüzbaşı Dayı Maksut, heyeti Mustafa Kemal Paşa'ya götürdü. Gece vaktiydi. Gizlice gittiler; çünkü İtilaf Devletleri'nin istihbaratlarının takipleri vardı. Heyet Mustafa Kemal Paşa ile uzun uzun konuştu ve sonunda “Sizin emrinizdeyiz” demişlerdi. Gecenin geç vakti. Bahçe kapısındaki çan işaret verir gibi üç defa aralıklarla çaldı. Dr. Münir gelenlerin yabancı olmadığını anladı. Kapıyı açtırdı. Gelenler Balıkçı Salih Reis, Rumelili Deli Ömer, Kehribar Ali ve Zeybek'ti. Yeni vazife verileceği için çağrılmışlardı. Yanlarında kolundan kan sızan bir başkası da vardı.İstanbul'un ünlü otellerinden Kroker, Yedi Düvel komutanlığının karargahı olmuştu. Balıkçı Salih Reis oraya bir baskın vermeye karar vermişti. TAYLAN SORGUN’UN KALEMİNDEN DAHA ÖNCE HİÇ BİLİNMEYEN YÖNLERİYLE MUSTAFA KEMAL’İN ANADOLU’YA GEÇMEDEN ÖNCE İSTANBUL’DAKİ GİZLİ TEŞKİLATLANMASI VE O GÜNLERİN HİÇ BİLİNEMEYEN MÜCADELELERİ

"Esir Şehir Üçlemesi" edebiyatımızın güçlü ve klasikleşmiş ismi Kemal Tahir'in başyapıtlarındandır. Her büyük ve klasik yapıt gibi, bir ya da birden çok problematiği mükemmel bir biçimde işleyen bu nehir roman dizisinin ilk kitabı olan "Esir Şehrin İnsanları"nda Kemal Tahir, Mütareke Dönemi Osmanlı aydınının ve İstanbul'unun destansı direnişinin ve mücadelesinin benzersiz bir fotoğrafını çekmektedir. Kurtuluş Savaşı öncesinin anlatıldığı pekçok roman yazılmıştır kuşkusuz, ama hiçbiri bu denli edebi ve ölümsüz olamamıştır. "Türkiye'yi, Türkleri sahiden tanımak isteyen yerli yabancı herkes Kemal Tahir'i okumak, anlamak zorundadır."

“Yumurta büyüklüğünde olduğuna inandığım bir tutku taşıyorum göğsümde. Pelür bir zarla koruyabiliyorum onu. Şükürler olsun, koçbaşlarla saldıran soruların yıkıcı etkisine, onca narinliğine karşın dayanabiliyor. Yine de, tutkumu haznesinde dengeli bir biçimde taşıyabilmek için sürekli dik ve temkinli yürüyorum. Kaygımsa en az onun kadar büyük. Onu koruyan bir duam da var üstelik: Ey benim güzel Allah’ım! Yetkinlikten, okuruna güvenmeyen kör parmağım gözüne metinler yazmaktan beni koru. Bırak bir gözüm hep kapalı kalsın. Bundan sonra yazarken hiçbir şeyi aktarmak, kurmak, hesaplamak istemiyorum. Dileğim duyumsamak, yalnızca duyumsamak...”