Eserlere Göre Listeleme

2014 yılında, sesimiz yeni soluklarla buluşsun diye internetin sokaklarına savurduğumuz sayfalar dev bir kuleye dönüştü. Sesimize eklenen sesler, ayrımcılığa ve sağlamcılığa karşı güçlü bir koroya dönüştü. 100. sayımıza ulaştık. Diyor ya şair: “Tam yüz bin elim var Yüz bin elle dokunurum Sana, İstanbul’a.” Bizler de tam 100 sayı ile dokunuyoruz hayata ve okurlarımıza. Elbette 100. sayımız için güzel bir sürprizimiz var. Bizi takipte kalın. 100. sayımıza can sıkıcı gelişmelerle başlamak istemedik. Tesadüfen güzellikler bizi buldu. Ayrımcı uygulamaları bulutlarda gezen havayolu firmalarına rağmen yazarımız Sevgi Mart Göcen, sorunsuz bir uçak yolculuğu yapıyor. “Sevgi’nin caydırıcı sertliği bu konuda rol oynamıştır” diye düşündük ama tanıdığımız en naif insanlardan biri olan Nurşen Korkmaz’ın yazısı bu tespitimizi boşa düşürüyor. Meral Sözen’den güzel ve erişilebilir bir film değerlendirmesi geliyor. Kadrolu eleştirmenimiz Gülcan Altun durur mu? 100. sayımızda da sesli betimleme değerlendirmesi yapmak istemiş. Hop-Çiki-Yaya Polisiyeleri... Yazının başlığı, yazarını ele veriyor. Eylem Yurtsever’den çok güzel bir kitap değerlendirmesi. Güneşin yere düşen ışınları belki hayallerin yaklaşmakta olan gölgeleridir. Ali Çolak’ın güzel çevirisiyle bir körün bir görene, görsel bir olay anlatımına tanık oluyoruz. Dergimizin en emektar yazarlarından Pınar Yavuz, yeti farklılıklarına bakış açısının nasıl şekillendiğini anlatıyor sıcacık kalemiyle. Elif Emir Öksüz, o masum akademisyen görünümü altında neler saklıyormuş! Görenlerin arasına ajan yerleştirmiş. Ne güzel yapmış. Hep görenler mi bizi gözleyecek? “Mikro saldırganlık” kavramıyla bizi tanıştıran Deniz Aydemir Döke’den güzel bir mikro saldırganlık yazısı. “Anneciğim, neden senin paranı almadı?” Bir çocuğun zihnini yoracak kadar can sıkıcı bir mikro saldırganlık biçimini Dilek Başar Açlan’ın kaleminden okuyoruz. Konuk yazarımız Nuri Turhan da üstenci bakış açısını irdeliyor. Sürekli sokağın nabzını tutan Engin Yılmaz, dokunulmazlık hakkımızı savunuyor. Gelmişiz 2022 yılına, hala engelliler için ayrı halk eğitim projeleri tasarlanıyor. Ayrıntılar Canan Çam Yücel’de. “Hadsizlik çok güzel, gelsenize” diyor Burak Sarı. Ne demek istiyor sizce? Gamze Sofuoğlu ise bir yazıya dünyaları sığdırmış. Bizler de gidip tekrar okuyacağız. Noterler Birliği ile girdiğimiz onur mücadelesini, konuk yazarımız Turhan İçli özetliyor. Bulutların üzerinden, pardon Güneşin sofrasından, pardon 100. sayımızdan yaptığımız yayın burada sona eriyor. Sürprizimiz için takipte kalın. 101. sayımızda görüşmek üzere.

Merhaba sevgili okurlar, Bundan böyle her sayıda başka bir yazarımız yazacak “Editörden” bölümünü. İlk Talihlimiz Ali Çolak… Ağustos’un bu aşırı sıcaklarında, gönüllerinizi serinletmek umuduyla,güldüren ve düşündüren, farklı dünyaları hayal eden bir sayıla konuk oluyoruz evlerinize. Bu ay dergimizde bazı yenilikler var. İlk önce “Ekibimiz” Ve “Konuk Yazarlık” Bölümleri onarıldı ve tekrar erişime açıldı. İkincisi: artık dergimizi gören insanlar için de erişilebilir kıldık! Dergimizdeki yazılara görsel eklemeye başladık. Okurlarımız için planladığımız daha çok yenilik var ama sürpriz olsun istiyorum. Gelelim yazılarımıza. Toplumun, yeti farklı bireyleri temel haklara sahip bireyler olarak değil de kendi hayatlarına renk katacak objeler olarak görmesini eleştiriyor Burak Sarı “Bir Biz Eksiktik Değil mi” başlıklı yazısında. Kör ebeveynlerin sıklıkla karşılaştığı sorulardan biri çocuklarını farklı tehlikelerden nasıl koruduklarıdır. Bunun pek de düşünülmeyen bir yanını “Ekrandaki Tehlikeyi Sınırlamak” yazısında Nurşen Sunar Korkmaz’dan dinliyoruz. İçimizi serinletecek bir haber de geçen yılın kışından, çok uzaklardan, Fildişi Sahilleri’nden geliyor. Gülcan Altun geçen yıl Aralık ayında düzenlenen bir defile vasıtasıyla, toplumun olumsuz olarak gördüğü bireylerin artık o olumsuz damgasını nasıl reddettiğini anlatıyor “Yaz Sıcağına Soğuk Bir Damga” yazısında. “Tanecik Kitapları”ndan güldüren ve düşündüren iki anıyı Ali Çolak’ın çevirisiyle okuyoruz; Güldüren ve Düşündüren Anılar başlığı altında. Görmeyen birisiyle karşılaşmanın insanların doğru ve yanlış algılarını nasıl bir yana koymaya sevk ettiğini sorguluyor Eylem Yurtsever “Görülmek ve Görülmemek” yazısında. Eğer körseniz; bir poğaçanın nereden alındığına dair bilginiz sorgulanır. Bir yanlışlığa itiraz etme cüretini gösterirseniz arkadaşlarınız şirinlikler yaparak ortalığı yatıştırmaya çalışır. Çünkü sizin yaptığınız her bir itiraz fazla gelir insanlara… Dilek Başar Açlan’ın “Bayatlığın Sınırı Yok” yazısından okuyoruz. Görme engelli çocukların gören çocuklarla beraber eğitim alma hakkını koruma yolunda, veliler ve öğretmenleri bilinçlendirmenin önemini anlatıyor Canan Çam Yücel “Okul Zili Çalacak” yazısında. Yeti farklılığı olan bireylerin herhangi bir insan gibi sorgulanmadan ve engellenmeden hayatını yaşayabildiği bir günü hayal ediyor Sevgi Mart Göcen “Artık şaşırmak istiyorum” yazısında. Kesişimselliği benimseyen bir tek biz değilmişiz. Erişilebilirliği bir insan hakkı olarak gören, erişilebilir bir eğitim vermeye hazır olan ve bu konuda kendini geliştirmeye niyetli başka gruplar da varmış. Detaylarını Meral Sözen’in “LGBT Eğitiminde Bir Kör” yazısından okuyabilirsiniz. Bu aylık bizden bu kadar. Eylül sayımızda buluşuncaya dek hoşça kalın.

Özel sayımızdan herkese merhaba değerli EEEH Dergi okurları. Şöyle bir arşivi inceledik de ne çok şey yazılıp söylendi bu dergide bugüne kadar. Biz de birbirinden değerli bu yazılar içerisinden sizler için bazılarını seçtik bu aya özel. Gelin hep birlikte bakalım heybemizde neler var. Şimdiden keyifli okumalar. Etrafımızda o kadar “sağlamcı” insan var ki. Bunu test etmek hiç de zor değil. Meral Sözen, 10 soruda sağlamcılığı nasıl test edebileceğimizi çok güzel özetlemiş yazısında. Sağlamcılıkla ırkçılık birbirini nasıl besliyor ve sınıflara ve dolayısıyla sınırlara bölünmüş yeryüzünde göçmenler ve engelliler nasıl ayrımcılığa uğruyor? Burak Sarı’nın kaleminden dökülenler bize tüm şeffaflığıyla özetliyor yaşananları. Ne zaman bir olay yaşansa, suçlu olan kişinin psikolojisinin bozuk olduğu dile getirilir. Peki suçlu olan kişiyi aklamak için öne sürülen bu bahane nöroçeşitlilere yönelik ayrımcılığı nasıl derinleştiriyor? Bu sorunun cevabını konuk yazarımız A_normal_norm’un yazısında bulabiliriz. Engelsiz Erişim Derneği, Lambda İstanbul Derneği ve Engelli Kadın Derneği'nin ortaklaşa hazırladığı seminerde “normal” kavramı üzerine neler konuşulduğunu merak ediyorsanız, sizlere Ecmel Deniz’in deşifresini okumanızı şiddetle tavsiye ediyoruz. Algımız bizi nasıl da yönetip tutsak ediyor kendisine? Engin Yılmaz, algının tutsaklığını bir yazı dizisinde ele alıyor. Bu yazı dizisinin ilkini bulacaksınız bu sayıda. Elif Emir Öksüz’ün yazılarını çok özlemiştiniz değil mi? Elif üniversitede verdiği bir ders kapsamında öğrencilerine bir farkındalık etkinliği yaptırmış ve öğrencilerin deneyim ve gözlemlerini sıcacık bir dille anlatmış her zamanki gibi. Keyif alarak okuyacağınızdan eminiz. Yaşamın içerisinde birçok kez bize yardım etmek istediğini dile getirenler olmuştur. Kimi zaman kabul ettiğimiz kimi zaman da reddettiğimiz bu yardımın sınırları ne? Gülcan Altun’un kaleminden okuyoruz. Peki yardım alırken kendimizi nasıl koruyabiliriz? Eylem Yurtsever ise kendi yaşadığı deneyim üzerinden irdeliyor bu konuyu. Konuk yazarımız Nuri Turhan, körlerin çevresini keşfetmesinin bir hak olduğunu savunuyor ve bunu engelleyip müdahale edenlere sesleniyor. Çevreyi keşfetmek demişken yol arkadaşımız beyaz bastonu ve hayatımızdaki yerini hatırlamadan geçmeyelim. Konuk yazarımız Kadir Ahıska öyle güzel anlatmış ki bastonla olan yaşam yolculuğunu. Okuyunca siz de bize hak vereceksiniz. Görme engelli bireylere yönelik muamelelerin yanı sıra bir de görme engelli ebeveyne sahip çocuklara yönelik toplumun müdahaleleri var. Konuk yazarımız Ramazan Akel durumu çok güzel özetliyor. Diyelim ki kör bir çocuğunuz var. Çocuğunuza yeti farklılığı olduğunu nasıl anlatırsınız? Canan Çam Yücel bu konuda ebeveynlere önemli ipuçları veriyor. Peki körler dünyanın güzelliğinin derinliklerini nasıl deneyimliyor? Gelin Ali Çolak çevirisiyle okuyalım. Biliyorsunuz körler olarak yıllardır tek başına, gizli ve mahrem oy kullanma mücadelemiz sürüyordu. Bu uzun soluklu mücadele meyvesini verdi ve körlerin tek başına oy kullanmasına ilişkin madde Seçim Kanunu’nda yerini aldı. Bu mücadeleye ilişkin yaşanan deneyimleri Nurşen Korkmaz’ın kaleminden okuyoruz. Kazanımların yanı sıra hala yol kat edilemeyen durumlar da var. Örneğin körler hala noterlerde, bankalarda iki tanık olmadan resmi işlemlerini yapamıyor. Körlerin iki tanık dayatmasındaki mücadele sürecini konuk yazarımız Turhan İçli’nin analizlerinden okuyoruz. “Engelli” olmanın yanına bir de “kadın” olmak eklenirse, sonuç ne olur? Sevgi Mart Göcen çok önemli bir konuyu irdeliyor bu yazısında ve çok çarpıcı tespitler yapıyor. Engelli hayvan sahipleri neler yaşıyor? Engin Yılmaz’ın öğrencilerinin bu konuda yaptıkları röportajın ikincisini bulacaksınız bu sayıda. Özgürce ve doya doya e-kitap mı okumak istiyorsunuz? QRead tam size göre bir program. Program hakkındaki tüm ayrıntılı bilgiyi Can Deniz Balkaya’nın yazısında bulabilirsiniz. Körlerin günlük hayatlarında kullandıkları birçok erişilebilir yöntem var. Bunlardan birisi de teknolojiyi ve uygulamaları kullanmak. Be My Eyes bu uygulamalardan bir tanesi. Dilek Başar Açlan uygulamaya ilişkin deneyimlerini anlatıyor. Teknoloji demişken bilgisayar hepimizin hayatında önemli bir yere sahip. Peki bilgisayarımız var ancak İngilizce bilmiyorsak ne yapacağız? İngilizce bilmesek de neleri bilmemiz gerekiyor? Tüm bu soruların cevabı Ramazan Derin’de. Gördüğünüz gibi değerli okurlar, yine dopdolu bir içerikle karşınızdayız. Daha yazacak çok şeyimiz, söyleyecek çok sözümüz var. Gidip bir an önce Kasım ayı hazırlıklarına başlayalım.

Yılın son sayısından herkese selamlar dostlar. Biliyorsunuz bu ay yine gündemimizde 3 Aralık vardı. Peki Birleşmiş Milletler tarafından 1992 yılında Dünya Engelliler ve Farkındalık Günü olarak belirlenen 3 Aralık, bizim ülkemizde nasıl anlaşıldı? 3 Aralık’ı gelin toplumumuzun gözünden, Sevgi Mart Göcen'in kaleminden okuyalım. Bir sınava gireceksin ama hiçbir materyal erişilebilir değil. Kendi imkanlarınla hazırlanıp girersin sınava. Peki neden herkesin aynı anda girdiği merkezi bir sınavda yeti farkı olanlar göz ardı edilmiştir? Gülcan Altun, girdiği sınavdan sonra “Erişilebilirlik nedir?” diye internette bizler için bir arama yapmış. Bakalım karşısına neler çıkmış. Hepimiz fırsat buldukça tiyatroya gitmeyi severiz. Nurşen Korkmaz, Vadi İstanbul Turkcell Sahne’de Moliere'in “Cimri” adlı oyununu sesli betimlemeli olarak izleme fırsatı bulunca ortamı bizler için betimlemeyi unutmamış. Bizler kişi ve kurumlara erişilebilirliği usanmadan anlatmaya çalışırken bindiği toplu taşımada karşılaşmak zorunda kaldığı kör bir dilencinin çizdiği kör imajını ve üzerine yapıştırdığı “yardıma muhtaç” etiketini Canan Çam Yücel bakalım nasıl anlatmış. Yolda yürürken yardım istemediğin halde biri gelip seni kolundan çekiştirmeye başlar. Eylem Yurtsever, sokakta yürürken işgüzarın birine denk gelmiş ve arkasından biraz sayıp sövünce o kadar rahatlamış ki tüy gibi hafiflemiş. Dilek Başar Açlan birçok kör ebeveynin de işine yarayabilecek sıvıölçer ile yeni bir keşif yapmış. Aman ha, bakmadan geçmeyin bizden söylemesi. Burak Sarı geçen ay yazdığı “Körlerin Şarkısı” yazı dizisine devam ediyor. Yazıyı okuyunca Burak’ın ilginç analizlerinin sizin de ilginizi çekeceğine eminiz. Konuk yazarımız Habil Bozkurt, “Teknolojinin bugünkü kadar gelişmediği dönemlerde yaşayan körler zamanı nasıl ölçüyorlardı?” diye düşünmeye başlamış ve kabartma saatleri anlatmış bu yazısında. Gerçekten eşit şartlarda mı rekabet ediyoruz? Cevabı, Ali Çolak'ın çevirisinde. Bilişim köşemizde konuk yazarımız Sarper Arıkan, programlama konusunda hevesli olan ve Bu sürece yeni adım atacak arkadaşlarımızın nereden ve nasıl başlayacaklarını kısaca anlatıyor. 2022 yılında “Eşit, Erişilebilir, Engelsiz Hayat” idealimizin peşinden koştuk. 2023’te de düşünmeye ve üretmeye devam edeceğiz. Herkese şimdiden iyi bir yıl diliyoruz. 2023 yılında görüşmek üzere.