Eserlere Göre Listeleme

Bu kızı kazanmak için birkaç gösterişli hareketten fazlası gerekiyordu… Allie Hayes’in hayatı tam bir karmaşaydı. Mezuniyeti yaklaşmıştı ve hâlâ ne yapacağına dair en ufak bir fikri yoktu. Bu da yetmiyormuş gibi bir de uzun süredir devam eden ilişkisi bitmiş ve kalbi kırılmıştı. Sorunlarının çözümü elbette ki çılgınca sevişmek değildi ancak yakışıklı hokey oyuncusu Dean Di Laurentis’e karşı koymak imkânsızdı. Tabii ki bu bir defaya mahsus bir şeydi çünkü her ne kadar geleceğinde belirsizlikler olsa da Allie, tek gecelik ilişkiler kralının geleceğinin bir parçası olmadığına emindi. Dean gol atmakta başarılıydı; hem buz pistinde hem de pist dışında. Her zaman istediğini elde ederdi. Kızlar, iyi notlar, itibar, kızlar… Pek tabii kızların peşinde koştuğu bir adamdı ve kendisine karşı koyabilen bir kadınla henüz tanışmamıştı. Ta ki Allie’ye kadar. Bu ateşli sarışın bir geceliğine dünyasını sarsmıştı ve şimdi arkadaş olmak mı istiyordu? Asla. Dean bitti diyene kadar bitmeyecekti. Kızı ikna etmek için kolları sıvamıştı ancak altüst edecek olaylar yaşandığında belki de odaklandığı şeyin aradığı şey olmadığını düşünmeye başlayacaktı.

Hevenk- Kayıp İstanbul, daha parça parça ilk örnekleriyle edebiyat çevrelerinde dikkat çekti. Sevinç Çokum geçmişteki tahkiye ustalarının günümüzde yaşayan kuşağının temsilcisi olarak kendi çocukluk yıllarından getirdiklerini ve çevresinde olup bitenleri halkın masalsı, çarpıcı renkli dünyasıyla örüp derlediği bir çiçek veya meyve hevengine dönüştürüyor. Her zamanki şiir katılmış haliyle… Hevenk-Kayıp İstanbul, kalıcı eserler arasında yer alma özellikleriyle belirginleşen bir çalışmadır.

Hey! Vapurlar, trenler beni burdan götürün” der Baudelaire bir şiirinde... Dolmuş, otobüs, minibüs duraklarında taşıt beklerken hep bu dizeyi mırıldanırım. Upuzun kuyruklarda insanlar dururlar sessizce. Başkaldırma diye bir şey yoktur onlar için. Boyun eğmişler yazgılarına. Bir otobüs gelecek onları alıp götürecek eninde sonunda, ya da bir minibüs fırtına gibi yanaşıp bir bir toplayacak yolcuları, belki de iyiliksever bir dolmuş.

Karasu Ormanı gecenin dipsiz karanlığında çok uzaklardan bakıldığında sadece gri ve yeşil tonların iç içe geçtiği bir tabloyu andırıyordu. Uzun yıllardır bağlı olduğu kasabanın güzelliğinin ardında sırlarını saklamayı başarabilmişti. Bu sırlardan biri de ormanın eteklerine kurulan Misafir Kabul Etmez köyüydü. Yaklaşık yedi yıl öncesine kadar var olan bu köyden geriye bugün, içinde hayat olmayan beş köy evinden başka bir şey kalmamıştı. Asırlar önce kurulan Misafir Kabul Etmez köyü, komşu köyler ve kasaba halkının da söylediği gibi bir lanetin etkisinde kalmış ve sonunda haritadan silinmişti. Bu lanetten kastedilen tabii ki yemyeşil ağaçlara, hayvanlara, börtü böceğe ev sahipliği yapan Karasu Ormanı değildi. Köyün etkisi altında kalıp kökünün kurumasına sebep olandan kastedilen ormanın içerisinde bulunan bir mezardı. Mezar taşında “Doğumu ve Ölümü Belli Olmayan” yazan bir mezar...