Eserlere Göre Listeleme

Safran Sarı; 1994'te yayımlanan Yeni Yalan Zamanlar'da, insanımızın serüvenine, değerler yitimiyle savruluş ve çözülmelerine yönelttiğim bakış açısı ve edebi ilginin 2003'te Mor'la gelişen devamı oldu ve bu iki romanı tamamlayan bir üçleme oluşturdu. Safran Sarı'ya başlarken çağının tanığı olmayı önemseyen bir yazarın yaşadığı yıllara ilişkin izlenim ve duygularının birçok bakımdan ciddi bir bütünlük oluşturduğunu gördüm. Bu yüzden ilk kitabı Yeşil olarak yeniden adlandırdım ve üçlemeyi 'Yeni Yalan Zamanlar' üst başlığıyla tanımlamayı uygun buldum.

Eğer bir politikacı adayı iseniz, geleceğiniz için yapacağınız en iyi yatırım bu kitapçıktaki safsataları hatmetmek ve mümkün olduğunca sık kullanmaktır. Ama politikacı değil de, politikacı muhatabı olacaksanız, Serbest Safsatalara ilişkin farkındalığınızı bu defa kolay kandırılmamak için kullanmak durumundasınız. Kitap hakkındaki eleştirelerinizi, önerilerinizi veya safsata örneklerinizi safsatakilavuzu@yahoo.com adresine gönderebilirsiniz.

Kitap kabaca 5 bölümden oluşuyor: İnsanın kendi zihni üstüne düşüncelerinin mitoloji, edebiyat ve bilimdeki izleri İletişim ve tartışmanın temelleri Safsata ilminin gelişimi Birbirini takip eden tam 100 safsatanın tek tek incelendiği ansiklopedi Belirsizlik ve komploculuk hakkında bir kapanış Amacım, safsata bilgisi yoluyla "memleketi kurtarmak" veya içinizdeki o maymundan bir übermensch yaratmak değil. Bu kitabın asıl amacı, zihnimizin fener ışığını kendisine çevirmek ve Delfi’deki Apollon Tapınağı’na 2500 sene önce kazınmış o meşhur öğüdü yerine getirmektir: "Taşa oturma!” “PS: Kendini de biraz tanı.” Arka Kapak Safsata bilgisi sizi neden daha mutsuz eder? Hangi safsataların Latincesi ortamlarda size puan kazandırır? Hepimiz ad hominem nedir öğrensek, Demokrasi Endeksi'nde 36 sıra atlayıp Papua Yeni Gine’ye yetişir miyiz? Neden bizden bir "Devlet", bir "Retorik", bir "Organon" çıkmamış? Yunan bu işlere 2300 sene önce başladıysa niye bugün Mars'ta sirtaki yapmıyor, yerçekimsiz ortamda tabak çanak kırmıyor? İnsanlık Mars kolonisinden bahsedecek kadar ilerlemişken, insan niye binlerce yıldır yerinde sayıyor? En son ne zaman bir tartışma sırasında, herkesin önünde, "bilmiyorum" diyebildiniz? Her şeyi bilen sonsuz uzunluktaki bir ansiklopedi, kaçıncı sayfada akıl yürütmeye başlar? Akıl yürütme, davranışlarınızın başlangıcı mıdır sonu mu? Zihninizin sürücü koltuğunda mısınız, yolcu koltuğunda mı, bagajda kilitli misiniz -metafordan çıkamıyorum yardım edin- yoksa yan şeritteki tıka basa dolu otobüsten mi olan biteni izliyorsunuz? Kendimizi akıllı sanıyoruz ama bizi sürekli batıla, ezbere, sloganlara, kutuplaşmaya, kalabalığın aptallaştırıcı huzuruna çeken bir yanımız var. Daha karşısındakiyle doğru düzgün konuşmasını öğrenemeden internet ile her yana bağlanmış, daha kendisini tanıyamadan uzayı keşfetmeye başlamış trajik yaratıklarız. Mantık, inanç, tartışma, özgür irade, evrimsel psikoloji, grup dinamikleri, retorik, öykücülük, aşk, şehvet, intikam… Reytingler için gereken ne varsa hepsini içeren bu geniş coğrafyaya safsata kapısından girmeyi deneyen ilk kişi ben değilim elbette. Aristo denen bir genç hepimizden evvel davranmış. Lakin bizim içeri girince yapacaklarımız biraz farklı.

Salim hem ölümden hem de ölülerden çok korkan, saf bir Anadolu köylüsüdür. Ekmeğini taştan çıkartır; köyden kasabaya kamyonetiyle mal taşıyarak üç beş kuruşla hayatını döndürür. Fakat kabus gördüğü bir gecenin sabahında köy muhtarı kendisinden Mersin'den Sivas'a bir cenaze taşımasını rica eder. Başta çok isteksiz olsa da muhtarın ısrarı kıramaz ve komedi dolu yolculuk başlar...