Eserlere Göre Listeleme

"Bir kadını ağlatırken çok dikkat edin, Çünkü Tanrı gözyaşlarını sayar. Kadın erkeğin kaburgasından yaratıldı. Ayaklarından yaratılmadı, öyle olsaydı ezilirdi. Üstün olsun diye başından da yaratılmadı, Ama göğsünden yaratıldı, eşit olsun diye. Kolun biraz altından, korunsun diye. Kalp hizasından, sevilsin diye." Eski Talmud Damien "Burdalar! Burdalar! Geldiler!" diye bağırıyordu. Bütün vücudumu heyecan kapladı. Damien'ın ailemi kasttetiğini içgüdüsel olarak anlamıştım fakat bir yanım buna inanmıyordu. Olduğum yerde fırıl fırıl dönüyordum; açık kapıdan aşağıdaki yoldan pata pata diyerek gelen eski model bir Land Rover jip gözüme ilişti. Uzun ve zorlu bir yolculuk yaptığı tekerleklerinden tavanına kadar çamura bulanmasından belliydi. Kalbim ağzımda önlerini kesmek için hızla koşarken kendimi kaybettim; çığlık atarak ağlıyordum. Arkamdan biri gelip omuzlarımdan sıkıca sardı. Bir ses, "Sakin ol, Mende! Sakin ol" diyerek rahatlatmaya çalışıyordu beni. "Sakin ol." Ondan kurtulmaya çalışıyordum. "Bırak beni! Bırak gideyim! Ailem... Ailem..."

Varlıklı, mazisi karanlık bir ailenin genç ve güzel kızı olan Evelyn Hardcastle bu gece ölecek. Yarın da. Ertesi gün de. Blackheath Malikânesi'nde bir kutlama için toplanan kalabalık, partinin keyfini çıkarırken Evelyn son nefesini verecek. Tekrar, tekrar ve tekrar. Katilin kim olduğunu bulması gereken ve her gün malikânedeki başka biri olarak uyanan kahramanımız ise kendi ismini dahi hatırlamıyor. Gizem gittikçe karmaşıklaşıyor: Bugün neden ve nasıl sürekli tekrar ediyor? Salgın doktoru kılıklı adam kahramanımıza neden yardım ediyor? Ayakçı ne istiyor? Anna kim? Hardcastle ailesi neler saklıyor?Bu cehennemden kurtulmak mümkün mü? Stuart Turton, tüm dünyada ilgiyle karşılanan, İngiltere'de iki yüz binden fazla satan ilk romanında tekrarlanan gün fikrini çetrefil bir polisiye hikâyeyle harmanlıyor. Agatha Christie romanlarını ve Bugün Aslında Dündü filmini hatırlatan bu bulmacayı çözerken her hamlede şaşıracaksınız ve oyun hiç beklemediğiniz bir noktada bitecek. Evelyn Hardcastle bu gece ölecek. Peki yarın? "Kara bir komedi; akıl yakan ters köşeleri ve inanılmaz tuhaf karakterleriyle, bambaşka bir kapalı oda gizemi." –Sarah Pinborough, Sunday Times çoksatanı Gözlerinin Ardında'nın yazarı "Baş döndürücü. Orijinalliği kışkırtıcı, dehası ise şeytani. Şimdiye kadar okuduğum hiçbir şeye benzemiyor, hepsinden daha iyi." –A. J. Finn, New York Times çoksatanı Penceredeki Kadın'ın yazarı "Büyüleyici, bir havai fişek gösterisi gibi sona eriyor." –The Guardian (Tanıtım Bülteninden)

"1996 yılında Everest Dağı'nda kötü hava koşulları nedeniyle yaşanan çığ felaketini ve felaketten kurtulmaya çalışan 2 dağcı grubunu anlatan filmin başrolünde Jake Gyllenhaal ve Jason Clarke oynuyor. Yönetmenliği İzlandalı Baltasar Kormakur üstleniyor."

Benim için muhteşem bir an, yıllardır hayalini kurduğum, sebebini bir türlü kendime açıklayamadığım, ama belki de her şeyden çok ulaşmayı istediğim o büyülü sınırın üzerindeyim artık. George'la birlikte sürdürdüğümüz tırmanışın bu noktasında bir mola veriyoruz. Dik yamaçta kendime bir yer hazırlayıp oturuyorum ve düşünüyorum; 8.000 m. ve ben, ben ve 8.000 m. sonunda buluştuk. Beni buraya getiren yolları, tutkularımı, özlemlerimi, korkularımı, hayal kırıklıklarımı, umutlarımı, beklentilerimi düşünüyorum. Bir kez daha teşekkürler Allahım. Tırmanmaya devam ediyoruz, bu arada hava bozmaya başlıyor, bir süredir hafif hafif yağan kar artık tipiye çevirdi. Rota kar kulvarından çıkıp tekrar kayaya giriyor ve bir süre daha yavaş yavaş yükselerek travers geçiyoruz. Rüzgâr ve tipi işimizi biraz zorlaştırıyor. Yine de bundan şikâyetçi değilim. Bir rüyanın içindeymiş gibi tırmanmaya devam ediyorum. Yaklaşık 8.100 metrede George oksijene geçmeye karar veriyor, çantasından tüpü çıkarıp regülatörü ve maskeyi bağlıyor. Ben kendimi gayet iyi hissediyorum ve bu şekilde tırmanmaya devam ediyorum. Son 100 m. son derece dik yükseliyor, ağır ağır tırmanıyorum, ağır ağır acele ediyorum!.. Son kamp kuzey yüzünün ortalarında bir yerde, bu yüzden çadırlar oldukça dik yamaçta zorlukla kurulmuş. Son 15 m. çok dik yükseliyor, bir de derin kar, bu kısacık etabı iyice zorlaştırıyor. Tipi altında bata çıka çadıra ulaşıyorum. Bizden iki saat kadar sonra Jon ve Brigitte de son kampa geliyorlar. Hareketlerimiz göreceli olarak yavaşlamış bir şekilde bütün akşamüstünü dinlenerek ve tırmanış için sıvı hazırlayarak geçiriyoruz. George, Jon ve Brigitte oksijenle yatıyorlar. Ben oksijensizlik hissetmiyorum. Dışarıda bütün gece yağan kar sonunda duruyor ve ay ve yıldızlar tekrar kendilerini gösteriyor ki, şu anda ihtiyaç duyduğumuz tek şey bu. Akşam her nasılsa Jon'un hafif öksürüğü ilerliyor ve ciğerlerine sıkıntı verecek düzeye geliyor. Jon son derece tecrübeli bir dağcı, Everest'in değişik rotalarını dene