"Tıp, nikâhlı karım benim, edebiyat ise metresim. Birine
kızarsam, geceyi öbürüyle geçiriyorum. Bu davranışımı
belki biraz uygunsuz bulabilirsin, ama en azından sıkıcı
değil. Hem zaten, benim bu ikiyüzlülüğümden ikisinin de
bir şey kaybettiği yok!"
Kısa öykünün büyük ustası Anton Çehov (1860-1904), dostu
ve yayıncısı Aleksey Suvorin'e 1888'de yazdığı bir
mektupta böyle bir 'aşk reçetesi' sunuyordu. Dünya
edebiyatına, öykü sanatını temelinden değiştiren
yüzlerce öykü; tiyatro sanatına Martı, Vanya Dayı, Üç
Kızkardeş ve Vişne Bahçesi gibi başyapıtlar armağan eden
Çehov, aynı zamanda iyi bir hekimdi.
Hekimliğinden de gelen gözlem gücüyle tıp, hastalar,
hastalıklar, hastaneler, hekimler üstüne öyküler de
kaleme almıştı. Doktor Çehov'dan Öyküler'de, onun bu tür
öykülerini ilk kez bir araya getirdik. Çehov'un bu
kitaptaki karakterlerine, hastalarına gösterdiği
sevecenlik ve insancıllıkla yaklaştığını; gündelik
yaşamın bağrından gelen, umarsız karakterlerini, tıpkı
hastaları gibi, hep 'iyileştirmeye' çalıştığını
göreceksiniz. Tıpkı Shakespeare ve Dostoyevski gibi,
Çehov da, her zaman hemşerimiz ve çağdaşımız olan
yazarlardan.
