Eserlere Göre Listeleme

"Hayatın tıbbileştirildiği bir çağda yaşıyoruz. İnsanla ilgili olan herşey bir el çabukluğuyla tıbbın hükümranlık alanına sokuluveriyor. Bu şekilde hayat, yaşanması gereken birşey olmaktan çıkarılıp tedavi edilmesi gereken birşeye dönüştürülüyor" diyor Kemal Sayar. "İnsanın ruh dünyası' nın da bu süreçten nasibini aldığını belirtiyor ve 'hüzün' karşısındaki modern duruşu bunun bir örneği olarak irdeliyor. Oysa hüzün, ne bir 'hastalık' ter, ne de bizatihi bir 'hastalık belirtisi.' Bilakis, "Hüzün, bizi iç dünyamızın daha önce keşfetmediğimiz ayrıntılarıyla buluşturabilir. Onu bir misafir gibi kabul etmek gerekir."

Hayatın içinden yara almadan geçen kaç kişi vardır? Kısa, mavi bir iş gömleği ve pas rengi bir etek giymiş genç bir kız, açık bir pencerenin önündeki masada yan dönmüş oturuyor. Gözleri inci tanesi gibi. Odanın içine dökülen güneş ışınlarının ılıklığıyla nemlenmiş bir boyun, balmumundan yapılmış gibi duran ellerin aylaklığı ve tablodaki kızın henüz zulmün ya da bilgeliğin izlerini taşımayan eşsiz profili. Resme hakim olan sümbüli bir hüzün, kızı baştan ayağa boyuyor ve Vermeer'in fırçasından çıkmış hüzün renkli kızı yaratıyor. İşte bu tablo, zamanın içinde, Hollanda topraklarında elden ele dolaşırken, kendi kaderini de duvarlarında asılı durduğu evlerde yaşayan insanların kaderleriyle örüyor. Geçmişiyle hesaplaşan bir adamın, hiçbir şeyi olmayan ama kalbi sevgiyle dolu bir kadının, çaresiz bir genç kızın ve önyargıların kurbanı iki âşığın acılarına ortak oluyor. Tablodaki kızda kendilerini bulan bu insanlar, ona tutkuyla bağlanıyorlar ama hiçbir zaman onu elde tutamıyorlar. Hüzün renkli kız gibi, ona ebediyen sahip olamayan insanlar da, özlemin ve acının çerçevelediği bir sona doğru sürükleniyorlar.

Yazarın bu eserinde çok kısa metinlerden oluşan bir bölüm ile uzun metinleri kapsayan ikinci bir bölüm vardır. Eserde şu hikâyeler yer alıyor: Seyfettin'i Severdik, Mahzun Mücahit, Bir Şey Yap, Su Sesi, Uysallığın Lüzumu Yok İsyanın Sırası Değil, Masal ve Rüya, Tâciser'in Şiiri, Hikâye, Bahar Dalı, Yürüyen Hüküm, Aheste Beste, Kambur Hafız ve Minare, Hüzün ve Tesadüf , Karakoncolos, Dürbünlü Çiçek, Mevzu Derin, Uç Selahattin Uç.

Sevginin, bütünlüğün, hasretin romanı. İnsanın onyıllarımızın ve nereden gelip nereye gittiğimizin derinliklerine ışık tutmaya çalışan bir anlatım diliyle sunulmuş yeni bir yaklaşım çağrısı. Bu çağrı hayatın özünde var. Hayatın özünde var olan, ancak hayatın akışı içinde duyulabilir ve duyurulabilir. Hüzün Yağmuru bunun için yazıldı. "Rüzgarların getiremediği kokuları, ışıkların aydınlatamadığı renkleri, Hüzün Yağmuru en süzülmüş halleriyle akıtır içimize. Yıldız yıldız, nakış nakış, buram buram, serin serin... Bizi bütünlemek tamamlamak, çoğaltmak ve bize ufukların ötesini göstermek istercesine... Hüzün Yağmuru'nda hasretin acıları da vardır, sevginin ve umudun müjdesi de."