Eserlere Göre Listeleme

Rus edebiyatının geç keşfedilmiş ustalarından Andrey Platonov'un 1930'larda yazdığı Mutlu Moskova, Rusya'da ancak 1991'de, eski rejim yıkıldıktan sonra yayımlanabildi. Roman küçük yaşta öksüz kalan Moskova Çestnova'nın etrafında dönüyor. Hayatı keşfetmeye çalışan, içi içine sığmayan Moskova meslekten mesleğe ve bir romantik ilişkiden diğerine geçerken hem değişik tecrübeler yaşıyor hem de ilginç karakterlerle karşılaşıyor. Moskova'nın yaşadıkları ve tanıştığı kişiler üzerinden, insan ruhunu amansız bir savaş meydanına çeviren karşıt güçleri de ustalıkla betimliyor Platonov: Birilerine, bir şeylere bağlanma ihtiyacı ve bu bağlılıktan duyulan korku, mantık ve duygular, toplumsal benlik ve bireysel benlik, bir şeyler yapma arzusu ve bu arzuyu öldüren nafilelik hissi... Tıpkı Platonov'un diğer eserleri gibi, Mutlu Moskova da Stalin dönemindeki idealist propagandalara karşılık toplumsal gerçekliği gözler önüne seren, insana dair ebedi ve ezeli meseleleri kurcalayarak varoluşu sorgulayan, her cümlesi yazarın özgün zihninin ve kaleminin damgasını taşıyan bir roman.

Mutlu iyi hissetmiyor. Rengi ve kokusu güzel olan ilaçlardan içmesi onu iyileştirebilir. Hem tatlarını da çok merak ediyor. Duru neden izin vermiyor? Duru hem Mutlu’ya hem de bu kitabı okuyan tüm çocuklara ilaçların önemini ve bilinçli tüketiminin gerekliliğini anlatıyor.

Freud’un tüm eserlerinden özenle derlenmiş bu seçki, bir tür Freud’u ve hayatı anlama kılavuzu olarak da okunabilir. Bu seçkiyi siz sevgili okurlarımıza sunmaktan mutluluk d Bir gün dönüp geçmişe baktığınızda, mücadelelerle geçen yılların hayatınızın en güzel yılları olduğunu fark edeceksiniz. Nereye gidersem gideyim, benden önce bir şairin oraya gittiğini görüyorum. Çocuklar yapabilse, yetişkinler bilseydi. İstediğin şeyi elde edemiyorsan, elde ettiğin şeyi isteyeceksin.

Bundan çok zaman önce (!) mutsuz bir kral varmış. Ne yapsa, ne etse mutlu olamıyormuş. Derken ülkenin en bilge kişisini huzura çağırtıp mutluluğun formülünü sormuş. Bilge "Kral Hazretleri! Mutsuzluktan kurtulmanın biricik yolu mutlu bir adamın gömleğini giymektir" demiş. Bunun üzerine ülkenin dört bir yanına adamlar gönderilmiş. Adamlar aramışlar, taramışlar fakat mutlu birbirine rastlamamışlar. Kimileri karısından, kimileri soğuktan, kimileri de yoksulluktan yakınıyorlarmış. Çaresiz saraya dönmeye karar vermişler. O esnada bir evin önünden geçiyorlarmış. İçeriden birinin şöyle bir duada bulunduğunu duymuşlar: "Tanrım! Sana şükürler olsun! Bugüne dek senden ne istedimse verdin. Ben mutlu olmayayım da kim mutlu olsun." Bunun üzerine hemen içeri dalmışlar. Fakat, içeri girince bir de ne görsünler, adamın sırtında bir gömlek bile yok! Ey Dost! Sen de mutluluk gömleğinin nerede olduğunu soruyorsun öyle değil mi? Belki de çıplak adamın sırtındadır. Kim bilir?