Eserlere Göre Listeleme

Memleket yangın yeriydi. Genç yaşlı, kadın erkek demeden yıllar süren bir savaşın içindeydiler. Çocuklar bile meydanlarda yiğitçe süren bir savaşın içindeydiler. Çocuklar bile meydanlarda yiğitçe savaşıyorlardı. Düşman dört bir yanda, yıllarca komşu görünenler pusuda, asker yorgun, açlık kapıdaydı... Tüm bunlara dur demenin vakti gelmiş de geçiyordu. Anneler, babalar, gençler, çocuklar ve yaşlılar millî mücadelenin korkmaz bir neferi olarak vatanı korumak, düşmanları ülkeden kovmak ve özgür bir gelecek uğruna o büyük önderin, Mustafa Kemal`in peşinden gidiyordu. Nice Mustafalar, Osmanlar, Aliler, Sarı Ayşeler, Kemaller, Gazi Dedeler, Hatice Kadınlar vardı bu mücadelenin kilometre taşlarında. Gencecik analar minik bebelerini sırtlarına bağlayıp kağnılarıyla da silah taşıyorlardı cepheye. Kimisi yere yığılan öküzünün boyunduruğunu kollarıyla çekip yetiştiriyordu silahları cephedeki yiğitlere. Yeri geldi yakılan köylerde yaralara merhem oldular, yeri geldi yayan yapıldak vurdular kendilerini yollara. Yeri geldi atlarını dörtnala kaldırdılar.Ordular, ilk hedefiniz Akdeniz`dir. İleri!” komutuyla İzmir`in dağlarından aşıp ZAFERE AÇILAN KAPI`nın önünde doğan güneşi yorgun ama gururla kucakladılar.

Bu kitapta Güngör Tekçe, bizi Beşiktaş’taki bir konağın artık var olmayan dünyasına, o dünyanın mekânlarına ve insanlarına götürüyor. Düşle gerçek arasında dolaşan etkileyici, şiirsel bir metin.

Kaybolan karısını arayan bir yazar

Başrol bir kadın... Nefes ile nefsteki nüans kadar sıra dışı ama bir e harfi kadar da olağandı aslında yaşamı... Sonra bir anda bugüne kadar hiçbir yerde görülmemiş kadar çarpıcı bir yalan ve aldatma içinde buldu kendini. Bu bir kadının başına nasıl gelebilirdi! Sadece düşüncesi bile akılda depremler yaratacak kadar büyüktü. Başına gelmesi ise bu dünyanın kıyameti... Hangi kadın ya da hangi erkek bu kitabı okuyacak olsa “Ben olsam ne yapardım?” sorusuna asla cevap bulamayacaklar. Bu kitap büyük bir yüzleşme. Hayata, sevmeye, aşka ne kadar cesaretiniz olduğu ve neyi göze alabildiğinize dair büyük bir sınav. Dünü, bugünü ve yarını yok edecek bir doğruyu öğrenmeyi mi tercih ederdiniz yoksa bir yalanı yaşamayı mı? Gerçekler her zaman bizim için en doğru seçenek midir? Tüm bunların cevabı ne idi? Ya da cevap var mıydı? Aylin, Emre ve Onur bu cevapları ararken kendilerini mi kaybedeceklerdi yoksa 'Emir' yerine geldiği için aslında bu yaşadıkları bir kendini buluş muydu? Bir emirdi tüm yaşananlar aslında. Zahiride aşk, batınide sevda olan... Yaradan ol dediği için olan...