En Son Eklenenler

Sona eren masallarının ardından Sophie ve Agatha, Sonsuza Dek Mutlu yasamaya başlayacaklarını zannederlerken, kendilerini bir kez daha masal dünyasında buluyorlar. Ama o bildikleri dünya değişmiş. Eski bağların koptuğu, yeni ittifakların kurulduğu bu düzende bir savaş filizleniyor ve gölgelerde gizlenen tehlikeli bir düşman giderek kuvvetleniyor. Agatha ve Sophie barışı geri getirebilecekler mi? Yoksa masal dünyası ve birbirlerine duydukları sevgi tümüyle yitip gidecek mi? Dünyanın dört bir yanında farklı dillere çevrilen ve New York Times çok satanlar listesine giren İyilik ve Kötülük Okulu'nun bu devam macerası, sizi her şeyin masallardaki gibi siyahla beyazdan ibaret olmadığı, keşfedilmeyi bekleyen grilerle dolu bir masal dünyasına davet ediyor.

California Üniversitesi'nde etnomüzikoloji profesörü olan A. J. Racy, Arap Dünyasında Müzik; Tarab Kültürü ve Sanatı adlı kitabında Yakındoğu Arap müziğini müzik-duygu ilişkisi temelinde ele alıyor ve verilerini bir icracı, bir besteci ve kültürlerarası müzik-duygu ilişkisine ilgi duyan bir etnomüzikolog olarak yorumluyor. Edward Said'in "Şark" kavramının kendisinin bile Batılıların "egzotik" ya da kendi kültürlerinin tam karşıtı addettiklerin şeyi kapsayan bir Avrupa icadı olduğu şeklindeki sözlerini kurulu kültüre, hem de bu müziğin insanlara hissettirdiği duyguya verilen isim olan "tarab"ı tüm bu yönleriyle, ayrıntılı bir şekilde ele alıyor. rap dünyasının müzik anlayışını ve yoğun duygular uyandırabilen Doğu müziğini Batılı okurlara hissettirebilmeyi hedefliyor. "Doğu-Batı kıyaslaması"na yönelik olarak kullanılan "üstün" ve kültürel açıdan ileri" gibi nitelemeleri bir yana bırakarak, Arap dünyasının tarab müziğini bir esrik duygular yaratma sanatı olarak inceliyor. Kitabın sayfalarını çevirdikçe, incelenen müziğe, kültüre ve müzik-duygu ilişkisine aslında ne kadar aşina olduğumuzu Osmanlı İmparatorluğu'ndan kalan köklü kültür mirasının bizi ne çok noktada birbirimize bağladığını hatırlatıyoruz. Tarab müziğinin Türk sanat müziği ve tasavvuf müziğiyle yakın bağlantısı gözler önüne seriliyor. Yazarın rahberliğinde saray icralarına, tasavvuf törenlerinde ve evlerdeki taran celselerine buyur ediyoruz. Müziği içimizde yaşamayı yeniden öğreniyoruz. Racy'nin arşivlerinden çıkardığı belgeler, sunduğu anekdotlar, müzisyenlerle yaptığı söyleşiler sayesinde bizi XIX. ve XX. yüzyıl tarab müziğiyle buluşturan kitap, tarab müziği eğitiminden, kadınların tarab kültürü içindeki yerine; makamlardan şarkı sözlerine; türlü icra bağlamlarından haşiş ve alkolün tarab kültüründeki yerine kadar pek ok konuyu tarihsel gelişimi içinde inceliyor. Bunu yaparken de duygu bileşeninin tüm bu alanlardaki yerini, daha doğrusu merkeziyetini gözler önüne seriyor. Yazarın Türkçe basım için kaleme aldığı önsözün de bulunduğu kitap, hem müzik ya da Arap kültürüne ilgi duyanlar, hem de "Doğunun kültürel kökleri"ne doğru müzikal bir yolculuğa çıkmak isteyenler için özgün bir kaynak olma niteliğini taşıyor.

Eğitim-öğretim salt derse girmek, dört duvar arasında bu işi bitirmek olamayacağına göre eğitime ciddi şekilde kafasını, yüreğini, bileğini yoranlarla bir dizi söyleşi yapmak gerekliliğine inanarak çıktım yola. O güzelim yolun başında rastladıklarımdan biri de Sayın Tınaz Titiz?di. Onu önce basından, sonra yazılarından, kitaplarından en sonra da kendisinden tanıdım. Bu güzel tanışmayı sizinle paylaşmak istedim. Keyifli bir yolculuk olacak bana göre? Tıpkı diğer yolculuklar gibi. Sanatı ve eğitimini, fotoğrafı, belgesel tarafını da içine alan yolculuklarda olduğu gibi?

Bir Mayıs Polis Bayramı, Muzaffer İzgü'nün en yeni öykülerini içeriyor. Bir söyleşide Hüseyin Yurttaş'ın, "...Neden çok sayıda polis öyküsü" sorusunu, İzgü; şöyle yanıtlıyor: "...Yıllardır polisle ilgili yazdığım öykülerde haklı olmalıyım ki, artık şeffaf karakollar isteniyor... Belki de eleştire eleştire bu duruma getirdik..." (Gösteri, Şubat 1992). Bu kitapta da İzgü, gülmecenin gücünden yararlanarak, işçi bayramı 1 Mayıs'ın adeta polis bayramına dönüşmesini ustalıkla öyküleştiriyor.İzgü, yine aynı söyleşide, BİR MAYIS POLİS BAYRAMI'nı, "...Yirmidört öykü var. Elbette adı üstünde yine polisten, insan haklarından, memur yaşamından, zamdan, sıkıntıdan, demokrasicilikten söz eden öyküler çoğunlukla" diye tanıtıyor. Bu öykülerde de İzgü, yine gülmecenin gücüyle, sözünü ettiği tüm sıkıntıları hafifletiyor. Okurlarımız merak etmesinler, İzgü bu yapıtta da o sevimli yaratıkları unutmamış, bir 'ayı' öyküsü var: Ayılar da Ağlar... Neden acaba?