En Son Eklenenler

Enver Aysever, bu romanda insanoğlunun ezeli dramını günümüzün aynasında yeniden sorguluyor. Ne kadar yürekli olabiliriz, o "an" geldiğinde? Hangi roller biçilir bize? Aynı düşü görmüş insanlar, o "an"ı farklı anlatmaya koyulursa ve dudaklardan başka başka öyküler dökülürse... İç içe geçmiş, kırık, yaşanamamış, imkânsız aşkların yarası hâlâ kanıyorsa... Darbelerle cezalandırılmış, dağılmış bir ailenin okumaya arzulu kızı, sırtındaki yükle İstanbul'a, bir sürgün yerine gelir gibi uzanıyorsa... 6-7 Eylül olaylarının acılı insanları, kendi ülkelerinde yalnızlaşmışlarsa, onurlu bir diplomat cezalandırılmışsa...

Değişik ülkelere ait bu masallarda. Uzun saçlı genç kızlar göz kamaştırır. Prenslerse gönül çelerler. Bu büyülü dünyada, çoban kızlar kraliçe olur. Tutsak genç kızlar prensler tarafından kurtarılır. Kötüler cezasını bulur. İyiler ödüllendirilir ve bize bunun her zaman böle olacağı söylenir. Ne olursa olsun, periler her zaman iyilerin üzerine titrerler.

"Belli bölgelerde, yaz gündönümü öncesinde ve sonrasında, alacakaranlığın uzadığı ve mavileştiği, sadece birkaç hafta sürecek bir zaman dilimi yaşanır. Mavi gecelerde, günün asla bitmeyeceği duygusuna kapılırsınız. Mavi gecelerin sonu yaklaşırken (sonu gelecektir, mutlaka gelir) ciddi ciddi ürperir, kendinizi hastalanacakmış gibi hisseder ve aynı anda, ilk kez farkına varırsınız: Mavi ışık azalmaktadır, günler şimdiden kısalmaya başlamıştır, yaz bitmiştir." "Ölümsüzlük üzerine bir meditasyon" -San Francisco Chronicle- "… akıp geçen zaman için bir ağıt" -Michiko Kakutani, New York Times- "Joan Didion parlak bir gözlemci, güçlü bir düşünür, yaşadığı çağa damga vuran işler ortaya koyan bir yazar. Mavi Geceler büyük bir miras…" -The Boston Globe- New York Tİmes "Yılın En İyi Kitapları" Seçkisinde * Ulusal Kitap Ödülü sahibi Joan Didion Mavi Geceler'de kızı Quintana'yı anıyor. Elinizdeki kitap çağımızın en önemli yazarlarından birinin, genç yaşta kaybettiği kızının ardından önce ona dair hatıralarla, sonra kendiyle, yaşlanmakla ve tüm unutup gidemedikleriyle hesaplaşmasının sersemletici bir dürüstlükle kağıda dökülmüş hali (Tanıtım Bülteninden)

"Kapı açıldı, biri içeri girdi. Onunla beraber yağmurun kokusu, fırtınanın ayazı… Kahveci Hacı Kadir uzun süpürgenin sapına dayanarak gelene baktı. Biraz ürperdi ama renk vermedi. Ne de olsa gecenin bir vakti. Saç baş birbirine karışmış, sırt çantası taşıyan bir garip adam. Üstelik sakallı. O yıllarda memlekette sırt çantası yoktu. Demek bu adam yaban ya da turist… Orada öylece gözlerini kısmış duruyor, dimdik Hacı'ya bakıyor." (Tanıtım Bülteninden)