Basit Katalog

Hindistan'da geçen ve orada çekilen film Mumbai'in fakir mahallesi Dharavi'den genç bir adamın Kaun Banega Crorepati (Kim Beş Yüz Bin İster? programının Hint versiyonu) adlı yarışma programına katılması ve insanların sınırı aşan beklentileri, yarışma programı sunucusunun ve polisin şüphelenmeleri hakkındadır. Film Telluride Film Festivali ve Toronto Uluslararası Film Festivali'ndeki gösterimlerin ardından 12 Kasım 2008'de sınırlı olarak gösterime girdi ve birçok övgü ve ödül kazandı, ardından 26 Aralık 2008'de Birleşik Devletler'de ve 9 Ocak 2008'de Birleşik Krallık'ta geniş çapta gösterime girdi. Filmin Hindistan galası 22 Ocak 2009'da Mumbai'de yapıldı. Filmin hem İngilizce hem de Hintçe diyaloglar içermesine karşın ek olarak filmin tamamen Hintçe dublajlı versiyonu Slumdog Crorepati de Hindistanda gösterime sokuldu. Slumdog Millionaire, Eleştirmenlerin Seçimi Ödülleri'nde aday gösterildiği altı dalın beşinden ödül aldı. Film 11 Ocak 2009'da En İyi Drama Filmi Ödülü de dahil aday gösterildiği dört kategoride de ödülün sahibi oldu. Film ayrıca BAFTA Ödülleri'nde aday gösterildiği on bir dalın yedisinde ve Akademi Ödülleri'nde aday gösterildiği on dalın sekizinde ödülün sahibi oldu.

Türkan Şoray'ın 60'lı yılların melodramlarından 70'li yılların toplumsal gerçekçi filmlerine evrilen, ardından gelen sinemadaki büyük krizi atlatıp kadının özgürleşmesinin sembolü olacak filmlere uzanan sinema hayatı, aynı zamanda Türk sinemasının tarihine de ışık tutan birinci elden tanıklık özelliği taşıyor.

Nevrotik çatışmaların kişilik üzerinde yarattığı sonsuz yıkımı kavradıkça, bu çatışmaların gerçek anlamda yeniden çözülmesi ihtiyacı da o kadar hayati gözükür. Ama bunların ne ussal kararlarla, ne kaçak dövüşlerle, ne de irade gücüyle gerçek anlamda çözülemeyaceğini anladığımıza göre bu nasıl yapılabilir? Bunun tek bir yolu vardır: Çatışmalar, ancak kişilik içinde bunları yaratan koşulların değiştirilmesiyle gerçek anlamda yeniden çözülebilir. Tedavi hedeflerinin çok daha geniş kapsamlı tanımı, yürektenlik çabasıdır: Gösterişsiz ve aldatmacasız olmak, coşkusal açıdan içten olmak, kendini bir bütün olarak kendi duygularına kendi kendi işine, kendi inançlarına verebilmek. Bu hedefe, ancak çatışmaların gerçek anlamda çözülmüş olması ölçüsünde yaklaşılabilir.

Sıradan görünen insanların arasında gezinen öyküler; çoğu kez hayatının rolünü başkalarına kaptırmış, rolüne iyi hazırlanamamış ya da rol çalmayı başaramamış karakterlerin ekseninde nefes alıyor. “Sanki” ve “Sanma ki” başlıkları altında toplanan öykülerde zaman zaman gerçek ve düş birbirine karışıp alışıyor. Hayat ne kadar izin verirse öyküler de o kadar genişleyip daralıyor. Küçük şiirlerle bütünleşen öykülerdeki final duygusu ise genellikle noktayla değil üç noktayla ifade edilebiliyor.

Yad2003 “İnsaf” konulu kültür yarışmasında birinci gelen “El İnsaf” adlı eser

Fidel Castro'nun "devrimimizin ruhunu benimsemeye niyetleri yok" dediği ve "Onları istemiyoruz!" diye haykırdığı binlerce Kübalı rejim muhalifine Amerika Birleşik Devletleri'ne gitme izni verilir. Göç eden 120 bin Kübalı arasında adi suçlular ve akıl hastaları da vardır. Bu adi suçlulardan biri olan Tony Montana (Al Pacino) askerlik arkadaşı Manny Ribera'yla (Steven Bauer) beraber Miami'ye gelir. ABD'ye gelmesinden sonra göçmenlik ofisinde sorgulanır. Kendisini siyasi sığınmacı olarak tanıtmasına rağmen çok geçmeden bir adi suçlu olduğu anlaşılır ve arkadaşıyla beraber çalışma ve oturma izni alamayan diğer Kübalı göçmenlerin tutulduğu Freedomtown'a gönderilir.

Bu kitabı okumaya normal bir kitap gibi birinci sayfadan başlayın. İlk bölümün sonunda, önünüze bir yol ayrımı çıkacak. Kararınızı verin ve ilgili bölüme gidin. Her bölümün sonunda seçimlerinizle kaderinizi kontrol etmeye devam edeceksiniz. Kitabı okurken bazen hiç beklemediğiniz bir yere ulaşacak, bazen de kendinizi daha önce olduğunuz yerde bulacaksınız. Hayatın size neler hazırladığını asla bilemezsiniz. Ama bunu biliyorsunuz, iyilikler her zaman ödüllendirilmiyor ve bazen hatalı kararlar, şahane olayların başlangıcı olabiliyor. Her yolculuğun sonunda başa dönüp tekrar başlayın, unutmayın, herkes ikinci bir şansı hak eder. Yuzlerce farklı hayat sizi bekliyor. İyi şanslar. "Tıpkı hayatın kendisi gibi, ne zaman ne olacağını asla tahmin edemeyeceğiniz, dopdolu bir kitap." Forbes "Uyuşturucu, tecavüz, patlama, sevgi, aşk, huzur. Duygulu anlatım, kapkara mizah." Publishers Weekly "Raydan çıkmaya hazır mısınız?" NY Times "Başroldesiniz, hakkını verin." Newsweek

Evet, Marx’ın değeri ölçülebilir. Kitap, bu yanıtı kuramsal olarak temellendirmekte ve değer kategorilerini ampirik olarak Türkiye ekonomisi için ölçmektedir. Kitabın hedefi, bu ölçümleri okuyucuyla paylaşmak ve bu ölçümlerden hareketle Türkiye’nin yakın dönem geçmişinde kriz dinamiklerine ilişkin yorumlar üretmektir. Ne var ki bu amacı gerçekleştirebilmek için Marksist iktisat kuramına dair pek çok konuda netlik kazanılması gerektiğinden, kitap boyunca adım adım bu kuramsal yapı da çözümlenmeye çalışılmaktadır. Böylece Marksist iktisadın 20. yüzyıldaki evrimine ilişkin bir değerlendirme de ortaya konulmaktadır. “... Marksizm diğer düşünce akımlarına göre önemli bir üstünlük içermektedir; zira, maddeci tarih anlayışı ve diyalektik, toplumsal gerçekliğin farklı alanlarına bütünleştirici bir perspektif getirir. Bu sav, Marksist sosyal bilimcilerin, bütünleştirici perspektifi daima algılamak koşuluyla, toplumsal gerçekliğin farklı alanlarını incelemede uzmanlaşmalarının, bu türden bir işbölümünün önemini vurgulamaktadır. Yiğit Karahanoğulları, kitabıyla, bu işbölümünün politik iktisat alanında Türkiye’deki Marksist meşaleyi 21. yüzyılda taşıyacak bir bilim insanı olarak temayüz etmiştir. Marx’ın Değeri Ölçülebilir mi? kitabı, bence, Marksist iktisadı öğrenmek, geliştirmek isteyen herkes için; tüm akımlardan iktisatçılar için büyük önem taşıyan bir yapıttır.” Korkut Boratav

19. Yüzyıl Sonunda Beyoğlu'nun Sosyal Topoğrafyası

Kimsenin strese karşı bağışıklığı yok. Hastalıklar, sarsılan ilişkiler ve zararlı alışkanlıklar, stresin belirtilerinden yalnızca birkaçı. Stresi kontrol altına almak istiyorsanız, bu kitabı okumalısınız. Bu kitap şunları sağlayacak: "Evde ve işyerinde strese neden olan koşulları tanımak, 'ilkyardım' yöntemlerini kullanarak, strese karşı tepkinizi kontrol altına almak, zararlı yemek ve uyuma alışkanlıkları, iş ve aile ilişkilerinde stresi azaltmak için 'geribesleme' toplantıları."

Sevmek inanmaktır. Sevmek yaşamaktır. Sevdiğini kendisi gibi, kendisinden de çok duyumsamaktır. Sevmek sevdiği olmaktır. Sevmekte ikilikler kalkar, bir olmalara gidilir. İki ten, iki kalp, iki gönül yoktur sevgide. Tek bir kalp olunur, tek bir yürek olunur. Sevmek paylaşmaktır. Sevdiğiyle sevdiğini paylaşmaktır. Sevdigiyle kalbini bölüşmektir. Ki tek kalp olunsun. Sevgide son yoktur. Sevgiler hiçbir zaman son bulmazlar. Biten sevgiler yoktur, bitmiş gibi görünen sevgiler vardır. Vazgeçiş de yoktur sevgide. Yaşandıkça yaşatılır sevilen. Ama kimi zaman sevgili için kimi zamansa sevginin bir gereği olarak saklanır bu aşklar. Vazgeçiş yoktur, vazgeçmiş gibi görünmek vardır o yüzden. Sevmekte istemek yoktur. Sevgilinin olduğu yerde son bulur istekler. Birşey varsa istediğin bu senin için değil, sevgili için istediğindir. Ondan O'nun adına istersin. O'nu daha sonsuz sevebilmek için istersin, sevme özgürlüğünü istersin, kabul edilmesini istersin. İstersin ama birgün gelir bu istekler de son bulur. Kendineden istersin artık. Sevgiliyi daha çok sevmek istersin kendinden. Sonsuz kılmak istersin onu. sonsuzluğa gotürmek, onunla sonsuzluğa varmak istersin. Bu yolda sevgili olur mu, olmaz mı bunu sevgilinin isteği belirler. Sevmek sevgiliden sevgiliyi istememeyi öğrenmektir. Sevmek sevgiliyi sevgili olmadan sevmektir. Sevmek; sevmek istemektir.

Biraz Sabahattin Ali'nin, "Kürk Mantolu Madonna"sıydın; biraz Ahmet Hamdi Tanpınar'ın, "Huzur"da anlattığı Nuran ve en çok da Nilgün Marmara'ydın. Ne yalan söylemeli; yine Tanpınar'ın "Yaz Yağmuru" hikayesindeki o büyülü, o uçarı kadında da senden çok izler vardı. Masum bir sevinç için, ikbal yakan kadınlardandın sen... Bir cinnetin, bir karabasanın yaşandığı bu hayatta artık yoksun. "İyi ki de yoksun," diyorum; çünkü çok acı çekerdin. Beynindeki esrar da yetmezdi seni avutmaya. Ölümüne kadar sana olan aşkımı bir sır gibi saklayıp bu aşk o derin merhametinle bağlandığın için, sana minnettarım. Sen benim için, kırk yılda bir gibisin; öyle eksik, öyle hazin, öyle paramparça...

Bir trapez sanatçısı -çok iyi bilinir ki; çalışmaları büyük varyete tiyatrolarına ait kubbelerin yükseklerinde yapılan bu sanat, insanoğlu tarafından en zor kazanılan sanatlardandır- trapeze her çıkışında aynı cesareti gösterebilmek için, önce mükemmellik adına bir çaba, sonraları ise zorba bir alışkanlık olarak, hayatını bütün gün ve gece boyunca trapez üzerinde kalabilecek şekilde düzenlemişti. Zaten son derece ikincil olan bütün ihtiyaçları da onu aşağıdan seyrederek nöbetleşe çalışan ve gerekli olan her şeyi yukarıya gönderip almak için yapılmış özel bir kutu kullanan yardımcılar tarafından karşılanırdı.

Bu kitap, yazarın hayatına malolmuş bir araştırmanın ürünüdür. William Cooper, Amerikalı bir Deniz İstihbarat subayı. Yıllarca elinden geçen "çok gizli" belge ve bilgilerin ışığında bazı gerçekleri farketmeye başladı. Sermayeyi elinde bulunduran bazı grupların, süper güç Amerika'yı ele geçirmek suretiyle "Dünya Hükümeti" kurmaya yönelik bu faaliyette bulunduklarını tespit etti. Ordudaki görevinden ayrıldıktan sonra, yayınladıkları kitaplar, radyo programları ve konferanslarla bilgilerini kamuoyuna açıklamaya başladı. Ne olduysa bundan sonra oldu. Tehditler altında yaşantısını sürdürdü. Buna rağmen çalışmalarından vazgeçmeyen Milton William Coope 5 Kasım 2001 tarihinde, çiftliğine girerken öldürüldü. Apolips'in Atlıları, dünya ölçeğinde oynanan 'büyük oyun' hakkında önemli ipuçları veriyor.

İnanılmaz, harika günler. Devrimci bir sanatın ilk adımları. Sanat hayatına atıldıklarında henüz ilkgençlik dönemlerini süren, büyücü Meyerhold'un çırakları. 25 yaşında tüm zamanların en görkemli filmi "Potemkin Zırhlısı" nı çeken Einstein.

Adam - Kadınların sıradan evden çıkış hadisesini neden bu kadar ciddiye aldıklarını anlamıyorum. Sanki bir daha dönmeyeceğiz. Gidip bir evin bahçesinde köfte yiyeceğiz, hepsi bu! Kadın - Ona barbekü partisi deniyor canım. Adam - Öyle mi? Köftelerin bundan haberi var mı? Yoksa bizim salak köfteler aşağılık bir mangalda can vereceklerini mi düşünüyorlar? Halbuki ne kızarması, parti kuruyor angutlar haberleri yok. Kadın - Amma konuştun ha... Geliyorum tamam. Adam - Gitmek istemediğim bir yere sayende acele ediyorum ya, ben asıl ona yanıyorum. Kadın - Neden gitmek istemiyormuşsun? Adam - Çünkü köfteleri mangala dizecek olan kişi senin eski sevgilin. Kadın - Yine mi aynı konu? Adam - Evet aynı konu! Kadın - Aşkım o yıllar önceydi. Adam - Ama o yıllarda da sevgililer sevişiyordu. K;adın - Eee? Adam - Ne demek eee? Adamın senin memelerine bakıp, siz bir de bunları benim zamanımda görecektiniz, diye düşünmesi beni rahatsız ediyor.

Dostlarınızla paylaşmak için tıklayın Digg del.icio.us Facebook Google pinterest Twitter Marcel Proust DOĞU BATI YAYINLARI Mucizevi geçmiş zamanın, edebî ziyafetlerin ve kibar âlemlerin en parlak anlatıcısı olan Marcel Proust, edebiyat çevrelerinde mest edici bir zirve noktası sayılır. Yazı ve dile ait akla hayale sığmayan bütün oyunlar, sonu gelmeyen tasvirler, baş döndürücü hassasiyetler ve keskin zekâlar, Proust’un üslubunda toplanmıştır. Proust, uzun ve zor cümleleriyle zamanın ve eşyanın büyüleyici ilişkisini kelimelere aksettirirken, her halükârda duyular dünyasında adeta Platonik güzellikle kabaran bir heykeltıraş olduğunu anımsatıyor. Proust, Sainte- Beuve’e Karşı’da gündelik yaşamından kesitler sunmanın ötesinde, bir insanın çevresiyle kurabileceği olağanüstü ilişkiyi de gözler önüne seriyor. Proust, Sainte-Beuve etrafında Balzac, Baudelaire, Gérard de Nerval okumaları yapıyor. Bu kitaptaki denemeler aynı zamanda onun sanata ve romana bakışını yansıtan önemli taslaklardır. Kayıp Zamanın İzinde’yi Proust’a yaraşacak bir mükemmeliyet algısı içerisinde Türkçe’ye kazandıran Roza Hakmen, çevirinin sanatlar içerisinde nasıl bir sanata dönüşebileceğini de gösteriyor.

İblisname: Bir Hayalin Gerçek Tarihi. Kendisini terk eden karısını bulmak umuduyla gizemli K. Kentine gelen Emir, eski zamanlardan çıkıp gelmiş insanlarla, bu insanların birbirlerine anlata anlata bitiremedikleri esrarengiz hikâyelerle çevrelenmiş bir evde bulur kendini... Kentlilerin Merhamet Evi dedikleri bu gizemli yer bir çeşit düşkünler evidir. Burada ruhlarını sağaltmaya çalışan insanlar oturup birbirlerine gördükleri şiddeti, savaşı, ülkenin her yanına yayılmış çürümeyi, ölümleri, intiharları anlatırlar. Ama tuhaf bir biçimde, anlatılan her hikâye onları Adem ile Havva’ya, onları yoldan çıkaran şeytana ve bu şeytanın akılların alamayacağı kadar uzun ömrüne ve itibarına götürür. İblisname, Emir’iyle, Oya’sıyla, Pervin’iyle, Merhamet Evi’nin esrarengiz yöneticisi Fikri’siyle, unutulmayacak bir roman.

Edebiyat eleştirisi okumayı, tadına doyulmaz bir keşif ve maceraya, eleştiri metninin kendisini ise usta işi bir edebiyat ürününe dönüştüren bir eleştirmen... Fethi Naci.Çalışmalarındaki titizliği, hiçbir ayrıntıyı es geçmeyen dikkati ve özellikle romancılığımıza getirdiği özgün yorum gücüyle rafine bir edebiyat adamı olan Fethi Naci'nin, Ahmet Mithat Efendi'yle başlayıp günümüze ulaşan Türk romancılığının gelişimine, değişimine, devinimine eleştirel ve kalıcı bir tanıklık... "60 Türk Romanı", Kötü romanlar için de güzel eleştiriler yazılabileceğinin kanıtlarıyla birlikte.Edebiyatın gerçek tadına varmak isteyenlere.(Arka Kapak)

Gaiblerden bir ses geldi: Bu adam, Gezdirsin boşluğu ense kökünde! Ve uçtu tepemden birdenbire dam; Gök devrildi, künde üstüne künde... Pencereye koştum: Kızıl kıyamet! Dediklerin çıktı, ihtiyar bacı! Sonsuzluk, elinde bir mavi tülbent, Ok çekti yukardan, üstüme avcı. Ateşten zehrini tattım bu okun. Bir anda kül etti can elmasımı. Sanki burnum, değdi burnuna (yok)un, Kustum, öz ağzımdan kafatasımı.

İnceldiğinde, çeşitli sebeplerle delindiği de olur uykunun. Ne bileyim, bazen zihnimizdeki sivri uçlu bir hatıra deler onu; bazen henüz hazmedemediğimiz bir sözün acısı, bazen kolu bacağı aklımızın dışında kalan bir düşünce yahut bir duygu, bazen de etrafımızda olup biten, bizim fark edemediğimiz meçhul bir şey deler. İşte o vakit delinen yerden içerisi görünmez ama dışarısı görünür. Hakikat oradan gerçekte olduğu gibi görünmez tabii; uykunun sisi yüzünden, kendisinin biraz berisinde yahut gerisinde görünür. Sise benzemeyen tuhaf bir sisin içindeydi şehir. On dokuzuncu katın hizasında ben gerçeğim diyen bir güvercin kanat çırpıyordu. Binnaz Hanım'ın tombul elleri vardı. Ucu bucağı görünmeyen bir boşluğa düştü Ziya. Hışır hışır öten naylon şeritler. Te ilerde Suriye! Kaldır başını! Huoop! Yüzü çilli bir çocukluk. Efil efil tüten bir pişmanlık. Hiç işte, hiçbir şey olmadı. Şikâyetçi misin? Değilim Komutanım. Kolonya, limontuzu ve su. Bakma öyle karanlıkta Mensur. Aynalı kahve. Güzel Nefise. Kim o uzaktaki adam? Tufana emanet bir dünya. Her kötülük, bir iyiliğin içine akıyor işte... Heba, göz gözü görmez insafsızlığın, doğruya benzemeye muvaffak olan yalanın, utanmazlığın, lincin, kıstırılmışlığın romanı. Edebiyatın kirişlerini çatlatan büyük bir yazardan yalnızlığın, pişmanlığın, askerliğin, heder olmuş bir ömrün romanı. İpek kadar yumuşak ve ipek kadar sağlam. Sadık okurları için yeni keşifler sunacak, yeni tanışanları sadık okurlara dönüştürecek bir Hasan Ali Toptaş romanı...

Kolombiyalı büyük yazar Gabriel García Márquez'in 1981'de yayımlanan yedinci romanı Kırmızı Pazartesi, işleneceğini herkesin bildiği, engel olmak için kimsenin bir şey yapmadığı bir namus cinayetinin öyküsü. Hem Kolombiya'da, hem de yayımlandığı dünyanın dört bir yanındaki pek çok ülkede sarsıcı etkileri olmuş bir roman. Usta yazar, çocukluğunu geçirdiği kasabada yıllar önce yaşanmış bir cinayet olayını aktarıyor. Romanın kahramanı Santiago Nasar'ın öldürüleceği daha ilk satırlardan belli. Kırmızı Pazartesi, yalnızca bir cinayetin arka planını değil, bir halkın ortak davranış biçimlerinin potresini de çiziyor. Böylece, sonuna dek ilgiyle okuyacağınız bu kısa ve ölümsüz roman, bir toplumsal ruhçözümü niteliği de kazanmış oluyor.

Edebiyatımızın çınarı, büyük usta Yaşar Kemal'in Tek Kanatlı Bir Kuş kitabı, toplumda bulaşıcı bir hastalık gibi yayılan korkunun destansı bir romanı. Halkının neden terk ettiği bilinmeyen, gizemli karanlık bir kasaba, bu kasabaya atandığı halde gidemeyen bir posta müdürü, yalnızlığın timsali bir istasyon şefi, "Alamancı" bir genç kadın...Ve bütün fantastikliğine karşın son derece gerçekçi gelen bir dünya... Metafor mu? Alegori mi yoksa? Şaşırtıcı ve çok katmanlı olay akışı, kişilerinin zenginliği ve derinliği, zaman zaman bir röportaj keskinliği kazanan masalsı diliyle tam bir Yaşar Kemal romanı. Tek Kanatlı Bir Kuş'da toplumda bulaşıcı bir hastalık gibi yayılan korkuyu anlatan Yaşar Kemal, kitabın ana teması korku ile ilgili "Ben hep korkudan korktum. Korkudan çok korktum. Roman yazdığım zaman içimde bir korku istemezdim. O yüzden bu kitapta da korkuyu anlattım. Kayseri'de askerlik yaptığım kasabanın üzerinde büyük bir taş vardı ve bütün kasaba bu taşın üzerlerine düşeceğinden korkuyor, taşı üzerilerine düşmesin diye demir zincirlerle bağlıyorlardı. Madem korkuyorsunuz o zaman çekin gidin derdim. Seneler senesi bu korkuyu yazmak istedim" diyor. Romanının başkahramanları olan Posta Müdürü Remzi Bey ve karısı Melek Hanım'ın çileli yolculuğundan ve o dönem için şartları çok daha ağır olan postacılık mesleğinden bahseden Yaşar Kemal, "O dönemde Anadolu'da postacıdan daha önemli bir kişi yoktu. Özellikle benim için postacı çok önemliydi. O zaman bana mektuplar geliyordu. Bu mektupları benden önce jandarmalar okuyordu. Bazen makale yazar gazeteye göndermek isterdim. Bu makaleler bazen gider, bazen de gitmezdi" diye ekliyor. Yaşar Kemal'in 1960'ların sonunda yazdığı ve şimdi yayımlamaya karar verdiği Tek Kanatlı Bir Kuş romanı, okuru 1960'lı yılların Anadolusu'na götüren tarihi bir belge olmanın yanı sıra büyük ustanın edebiyatında önemli bir dönemi de gözler önüne seriyor.

Yazar, ebru san'atının son ustalarından Mustafa Düzgünman'lara âit attâr dükkânı ve çevresindeki şahsiyetlerle ilgili hâdiseleri kendine has tatlı bir üslûpla anlatmaktadır.

"Bu muhteşem romanın sayfalarını çok hızlı geçmek istemeyeceksiniz. Kapıyı kilitleyin, telefonunuzu kapatın, ve yanınıza bir paket mendil alıp koltuğunuza yerleşin. (Sonra uyarmadı demeyin.) Kristin Hannah'dan başka hiç kimse kadınların dostluğunu tüm acısı, tatlısıyla bu kadar güzel yazamazdı. Harika bir yazar." Susan Elizabeth Phillips "Ateşböceği Yolu'nda Kristin Hannah sevgi ve sadakat üzerine keskin ve unutulmaz bir roman yazmıştır." Jacquelyn Mitchard "Kristin Hannah 70 ve 80'lerin heyecanını ve enerjisini ortaya sermektedir ve bunu öyle bir derin seviyede yapmaktadır ki okuyucuları iki kadın arasındaki dostluğun tam kalbine taşıyor. Ateşböceği Yolu bir şaheser." Elin Hilderbrand "Hayatımızdaki en önemli şeylerden biri olan ebedi dostluk üzerine dokunaklı, enfes bir roman." Elizabeth Buchan "Ateşböceği Yolu okumayı neden sevdiğimizi bize bir kez daha hatırlatıyor." Patricia Gaffney

Bir toplumda tarih bilinci yoksa o toplumun olayları sağlıklı bir şekilde değerlendirmesi mümkün olmadığı gibi, o toplum, geleceğini belirlemede de etkili olamaz. Tarih bilinci olan birey ve toplumlar, olayları sonuçları ile değil, nedenleriyle değerlendirirler. Bireyi özgürleşmiş, sivil toplumu gelişmiş ve toplumu örgütlenmiş ülkelerde, insanlar tarihi hamak olarak değil, sıçrama tahtası olarak kullanırlar. Tarih bilinci, insanı güncel olandan çıkartır ufku geniş bir alana taşır. Aynı zamanda yaşadığı sürece bir sorumluluk yükler. Bizler toplum olarak, tarih bilincinden yoksun ve sorumluluktan kaçan; kurtarıcı bekleyen bir milletiz. İnsanlık tarihini yönlendiren ve değiştiren ana faktör esas itibariyle bilgidir; bilgideki ilerlemedir. İnsan, dolayısıyla toplumlar, davranışlarını ve stratejilerini sahip oldukları bilgiye göre ayarlarlar. Yaşadıkları dünya ve diğer insanlarla ilişkileri, doğa, insan ve toplum hakkında ne biliyorlarsa gelişmişlik seviyesi de ona bağlıdır. İfade Edemediklerimiz ve Unutumadıklarımız, Bireyi Yetişmeyen Toplum, Darbeler ve Faili Meçhul Cinayetler, Kendini Hukukun Üstünde Görenler, Tarih Bilincinden Yoksun Bir Toplum, Yolsuzluk ve Yoksulluk Neden Önlenemiyor? gibi birçok başlık altında Türkiye'nin içinde bulunduğu yakın dönemi ve toplumumuzu değerlendirdiği yazılarıyla Mehmet Tıraş bu kitabında, gündemdeki birçok soruya da cevap aramaya çalışıyor.

Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi (AOF) Türkiye Ekonomisi Dersidir.

Cemal Süreya'nın 1972 yılının temmuz ayında hastanede yatan eşi Zuhal Tekkanat'a yazdığı mektuplardan oluşmaktadır.

Angel Karaliyçev, Bulgaristan'ın ve dünyanın büyük masal ustalarından biri. 'Balkanların Andersen'i' diye anıyorlar onu. Yazdığı masallar dünyanın pek çok diline çevrilmiş. Köylü bir ailenin çocuğu. Sevgi, dostluk, kardeşlik, dayanışma, bu büyük masalcının ana konuları.

Sivas'ın Esenyurt köyünde yaşayan İsmail'in oğlu Tarık, yurt dışından dönüş yapar. Bu dönüş ilk başta herkes tarafından memleket hasreti olarak yorumlansada gerçek daha farklıdır. Tarık Letonya'da çalıştığı sırada Marika adında bir kızla beraberdir. Tarık'ın Letonya'da çalışabilmesi için de tek şart Marika ile evlenmesidir. Babasının rızasını almak için gelen Tarık'a, İsmail düğün yapma kararı alır. Ancak bu evlilik kararı çok hazırlıksız bir zamanda gelmiştir. Ancak İsmail oğluna düğün yapmayı bir gurur meselesi yaparak, Tüpçü Fikret, Çetin ve köyde görevli öğretmen Saffet'i toplayarak maddi imkansızlıklarla 10 gün içerisinde görkemli bir düğün yapma telaşı içerisine düşer. Fikret, ilk önce Sivas'ta tanıdığı bir otel sahibi olduğunu söyleyerek düğün mekanının otel olacağı sözünü verir. Fakat işler sanıldığı kadar kolay olmaz. Düğünün köy meydanında mütevazi bir şekilde yapılması için hazırlıklar başlar. Her şey yolunda gidiyor gibi görünsede, düğün gecesi gelin devenin sırtında kaybolur. Düğün esnasında başlarına istenmeyen birçok komik olay gelir. Bu sırada ise Letonya'dan gelinin gerçek nişanlısı mafyası ile birlikte düğünü basar.

“Ne kadar büyük bir aşktı yaşadıkları! Özgür, eşi benzeri olmayan bir aşktı. Başkalarının ancak şarkılarda söylediklerini onlar yüreklerinde hissetmişlerdi. Birbirlerine olan sevgilerinin nedeni, uyduruk tanımlarda betimledikleri gibi, ‘yakıcı tutku’ ya da ‘karşı koyulamayan duygular’ değildi. Evrendeki her şey; ayaklarının altındaki toprak, başlarının üstündeki gökyüzü, bulutlar, ağaçlar birbirlerini sevmelerini istedikleri için bağlanmışlardı birbirlerine. Birbirlerine olan aşkları kendilerinden çok çevrelerini, sokakta karşılaştıkları tanımadıkları insanları, uzun yürüyüşlerinde gördüklerini, yaşayıp buluştukları odaları mutlu etmişti belki de.” Ülkemizde romancı olarak tanınan ama Rus edebiyatının büyük şairi Boris Pasternak’ın tek romanı: Doktor Jivago. 1917 ihtilalinin gölgesi altında üç hayat. Jivago, Lara ve Tonya. 1956’da SSCB tarafından yayımlanması uygun görülmeyen, 1957’de gizlice kaçırıldığı İtalya’da ilk kez yayımlanan ve 1958 Nobel ödülünü Pasternak’a kazandıran kitap, 50 yılı aşkın bir süre sonra, ilk kez eksiksiz bir biçimde ve doğrudan Rusçadan çevrildi. Jivago’nun yazdığı şiirler ekiyle birlikte . “20. yüzyılın ortasında, 19. yüzyılın büyük Rus romanı, Kral Hamlet’in hayaleti gibi, geri dönüp bizi ziyaret ediyor. Boris Pasternak’ın Doktor Jivago’sunun bizde uyandırdığı duygu işte bu.” Italo Calvino.

Türk edebiyatında köy hayatına ve köylülüğe ‘içeriden’ bakışın ilk örneklerinden sayılabilecek ‘Göl İnsanları’ için Nâzım Hikmet, Kemal Tahir’e yazdığı 13 Mart 1941 tarihli mektubunda, "Senden o kadar defa dinlediğim adeta birçok satırlarını başlarken sonunu getirecek kadar hatırladığım ilk hikayeyi yine büyük bir lezzetle, iştiha ile ve gururla okuyorum," demektedir; 7 Mayıs 1941 tarihli mektubunda ise düşüncesini açık ve değişmez bir biçimde ortaya koyar: "Hiç endişeye düşme ‘Göl İnsanları’ Türk edebiyatının en güzel dört hikayesi olarak kalacaktır."