En Çok Görüntülenen Kitaplar

Vini bahçesinde sebze yetiştirmeye karar veriyor, ama işler kısa sürede kontrolden çıkıyor: dev fasulye filizleri, inek kadar lahanalar ve çatısına tüneyen koca bir balkabağı! Peki ama Vini sadece kabuğu kalan kocaman balkabağıyla ne yapacak? Çok şaşıracaksınız! Vini eğlenceli maceralarıyla çocuklara okumayı sevdirirken, bilgiyi keşfetmeyi de öğretiyor. Vini yayınlamaya başladığından beri çok sevildi ve tüm dünyada milyonlarca satışa ulaştı.

Sıcak mı sıcak bir yaz günü, Tepebaşı’nda bir çayevinde oturup amatörce çeviri egzersizleri yapan bir muhasebeci (Mehmet Şadi Tati) ile söz konusu mekânda ansızın boy gösterip, Mehmet Şadi Tati’yi masalarına davet eden redingotlar giyinmiş, şapkalı iki figür: Gustave Flaubert’in tamamlanmamış son romanının kurmaca karakterleri (F. Bouvard ve J. Pécuchet)… Serdar Rifat “Bir Gün Düşü” adlı anlatısında –gerçeğin düşsel olanla iç içe geçtiği o karmaşık ve şaşırtıcı yazınsal düzlemde– görünüşte matrak bir ticari ilişkiyi konu ederek ilginç ve dokunaklı bir dostluğun katmanlarını tek tek açmaya girişiyor. Bu katmanlar arasında cinsellik de, ulusal kimlik de, kişisel saplantılar da var… Nostaljik olanın çekiciliği bir zamansızlık fonunda eriyip gidiyor; şimdi gelecek, dün bugün oluveriyor. Derin bir arkadaşlık, dostluk özleminin harcı olan ve gerçekte alacaklısının da borçlusunun da bulunmadığı bu çapraşık alışverişten belki de tek kazançlı çıkacak olanlar “Bir Gün Düşü”nün okurları olacak.

Haldun Taner’in düzyazı kitapları serisi yeni derlemelerle sürüyor. Tuncay Birkan’ın hazırladığı “Tek İnsanın Değeri” 1955-1986 yılları arasında Tercüman, Milliyet gazeteleri ve başka yayınlarda çıkmış yazılardan oluşuyor. Arada Bir, Devekuşuna Mektuplar, Hak Dostum Diye Başlayalım Söze, Perşembenin Gelişi başlıklı gazete köşelerinde güncel konuları, çağın getirdiği toplumsal sorunları eleştirel, hoşgörülü ve esprili bir yaklaşımla ortaya koyuyor Haldun Taner. Kadın-çocuk, aşk-evlilik, saygı-sevgi, gençlik-yaşlılık, insan-hayvan, geçmiş-gelecek, mutluluk-umut, özel günler-tatiller gibi pek çok insani konu ve toplumsal olguyu geniş bir kültürel çerçevede irdeliyor. “Bu ihmallerimizle, insan hayatını umursamayan bu adamsendeciliğimizle sâde ölmüşlere, ölenlere değil, yarınki eli belinde görünür kazaların kurbanı olan bugünkü yaşayanlara karşı da şimdiden suçluyuz. Emin ol, yarınki kazalarda da kabahat ölen şoförde, boğulan kaptanda, hava durumunda, bastıran siste, esen rüzgârda, kabaran dalgada, patlayan frende bulunacaktır. Resmi ağızlar, aynı şeyleri söyleyeceklerdir: Teftişler zamanında yapılmış, makineler usulünce revizyondan geçirilmiş, her şey yolunda gitmiş, ne var ki, kader, böyle tecelli etmiştir. Tabiat amansızdır. Talih zebun. Eceli kaza gelince suç aramak boşunadır. Kaza kurbanlarının hâtıraları hürmetle anılacaktır. Tanrı devlete, millete zeval vermesin vs. vs. Biz bu kafa ile ıslah olur muyuz dersin?” (1958)

Zaman şiirleşir mi? Kitabımız zamanın seyrini şiirleştirmek peşinde en başta. Zamanı kutsamak değil amaç; ama her canlı, her cisim, her mekân, zamanın içerisinde seyrüseferini sürdürmekte. Walter Benjamin’in “zaman, kumar fantazmagorilerinin içine dokunduğu kumaştır” ve Tanpınar’ın “ben zamanı gördüm, şimşek gibi bir ânın uçurumunda” tespitleri gibi çok farklı boyutları olan geniş bir mevzu. Zamanda bilinen hep bir başlangıç ve son yerini alıyor, kronolojik bir takvim meşguliyetle birlikte kaçınılmaz son zayiatı yaşanıyor. Zaman bir taraftan su gibi akarken bir taraftan da herkes zamanı tüketme telaşıyla yarışıyor. Ya biz zamanı yaşıyoruz ya da zaman bizim içimizde yaşıyor zannını taşıyoruz. Kadrajda yer alan her bir piksel gibi oynuyor oyunlarını belki de kim bilir? Zamanın kulaklarında, bir kırbaç şaklayacak ve bitecek bize iz olan işaretin çatlayan ömrü… “kirletmek değil niyetimiz ortak koşuyu, köklerde bitişen yolu, kavız, kaviyiz, kavlimiz tutmuş dört bir yanı ne kadar kıpırdasak, kıpırtıyla hiza olsak, o kadar hayattayız…”