Basit Katalog

“Ayrılığı seçtin mi her şeyi götüreceksin yanında. Geriye hiçbir şey kalmayacak. Söylenmemiş sözler kalmamalı bıraktığın yerde ki ben en çok onları duydum. Gittin mi adamakıllı gideceksin. Hiçbir özlem kalmayacak dönüşleri emziren. Demem o ki dönecekmiş gibi gitmeyeceksin. Büyük git gideceksen uçsuz bucaksız, dursuz duraksız git. Telefonun numaraları sesime düşmemeli, yolların yoluma değmemeli. Hiçbir anıya, hiçbir dizeye, hiçbir şarkıya yenilmemeli ayrılık. Şiirler okununca unutulmalı, hasret dokununca uyutulmalı. Gece inmişken ayak parmaklarına kadar, yahut gün doğarken… Yatağının diğer yastığındaki boşluk tecavüz ederken gözlerine, ne bileyim tek başına yiyeceğin sofrana iki kişilik servis açtığında susacaksın, duracaksın... Gitmenin hakkını vereceksin. Ayrılık gurur duymalı seninle. Gidensen, sözün ayaklarına geçiyorsa, ayakların yakınımdan geçmeyecek! Ayrılığı seçtin mi büyük olacak ayrılık! Ayrılığı seçtin mi?...

Bir insanın, hayal edilebilecek her avantaja sahip olarak büyüdüğü halde, neden hayattaki en basit şeylerin bile üstesinden gelemediğini hiç merak ettiniz mi? Son derece zeki olduğu halde, aynı hataları tekrarlayıp duran birisini hiç tanıdınız mı? Ancak insan deneyimini bir ruhun tekamül süreci olarak görmeye başladığımızda, yaşamlarımızı yöneten tüm bu garip kuvvetleri anlamaya başlayabiliriz. Biz kendimizi ruhsal bir uyanışı arayan insanlar olarak görürüz, oysa aslında bizler bir insan uyanışıyla başa çıkmaya çalışan ruhsal varlıklarız. Ama bu deneyimleri ilk başta aramamıza ne neden olur? Belli yaşam kalıplarını başlatan şey tam olarak nedir? Bu kalıplar davranışlarımızda neden tekrar tekrar ortaya çıkarlar? Ya bu davranış kalıplarının ardında çok daha yüksek bir amaç varsa? Ve eğer bu daha yüksek amacı tanımlamanın yollarını bulabilir ve böyle yaparak yıkıcı görünen kalıpları olumlu niteliklere dönüştürebilirsek ne olur?

'Niçin hep acı şeyler yazayım? Dostlar, yufka yürekli dostlar bundan hoşlanmıyorlar. 'Hep kötü, sakat şeyleri mi göreceksin?' diyorlar. 'Hep açlardan, çıplaklardan, dertlilerden mi bahsedeceksin? Geceleri gazete satıp izmarit toplayan serseri çocuklardan; bir kaşık toprak, bir bakraç su için birbirlerini öldürenlerden; cezaevlerinde ruhları kemirile kemirile eriyip gidenlerden; doktor bulamayanlardan; hakkını alamayanlardan başka yazacak şeyler, iyi güzel şeyler kalmadı mı? Niçin yazılarındaki bütün insanların benzi soluk, yüreği kederli? Bu memlekette yüzü gülen, bahtiyar insan yok mu?'

"Yeşiltay mavi gözlü bir çocuktu, bütün çocuklara benzerdi. İşi gücü oyundu, güzel oyunlara bayılır, bir de masalları severdi. Geceleri uyku girmezdi gözlerine, uyumaz, annesini de uyutmazdı, gece yarılarına kadar masal anlattırırdı. Bir türlü doymazdı masal dinlemeye. Dinlediği güzelim masallar düşlerine girer, düşlerinde devlerle, cücelerle, dervişlerle, cinlerle, peri kızlarıyla birlikte gezerdi; eline bir demir asa alıp ayaklarına demirden çarıklar giyerek yola çıkar, her düşünde yeni yeni serüvenler yaşardı."

Aşina Yüzler'de biri şair, biri hikâyeci, diğerleri politikacı yirmi iki kişiliğin, tanınmış bir politikacı olduğu kadar usta bir hikâyeci de olan Samet Ağaoğlu'nun kaleminden çıkan portreleri yer alıyor. İsimleri anılmasa da bu portreler içinde Orhan Veli'yi, Sait Faik'i, Fuat Köprülü'yü, Nihat Erim'i, Kasım Gülek'i ve daha başkalarını rahatlıkla tanıyabiliyoruz. "Bu portreler yalnız benim aşinalarım sayılmaz, bakmasını bilen herkesin, hatta Cumhuriyet'ten bu yana yaşayanların aşinaları. Bu bakımdan onlara 'Aşina Gölgeler' de diyebilirdim."

Aydınlanma Çağı'nın ünlü filozofu Voltaire'in 1759'da yazdığı Pikaresk türünde olan en önemli yapıtlarından biridir. Voltaire eserini dünyadaki acıların birer zorunluluk olduğunu ve Tanrının bundan daha iyi bir dünya yaratmasının mümkün olmadığını ileri süren Leibniz'in "mümkün dünyaların en iyisi" felsefesini eleştirmek için yazmıştır.[1] Kitapta genç ve her şeyden habersiz Candide, Alman düşünürü Leibniz'in felsefesini temsil eden Pangloss ve sağduyunun temsilcisi olan filozof Martin'le birlikte bütün dünyayı dolaşır. Birçok yerde Candide, hikâyeci Voltaire'in asıl karakterini açığa vuran bir kitap olarak anılmaktadır. Ülkeleri, kralları, ulusların adetlerini ve geleneklerini, kendi çağının insan karakterini alaycı bir yaklaşımla ele alan Voltaire, bu eseriyle kendi döneminin dünyası hakkında dikkate değer bilgiler vermektedir.

Bu kitap, içinde yetiştiğiniz ailenin ve yakın çevrenin sizin iç dünyanızı ve şimdiki duygu, düşünüş ve davranışınızı nasıl etkilediğini incelemektedir.

Kısa öykü türünün büyük ustası Çehov, çürümekte olan Rus toplumunu sade bir dille ve izlenimci bir tarzda resmetmiş; taşra hayatını, hayatta başarısız olmuş tipleri betimlemekte, atmosfer yaratmakta üstünlük göstermiştir. 6. Koğuş, Cırcır Böceği ve Sürgünde adlı seçkin öykülerindeki tiplemeler, Çehov'un kaprisli, günü gününe uymaz insan galerisinde yer alır. Bu, tipik Rus "lüzumsuz insan" karakterinin bir varyasyonudur. Bu öykülerde, Çehov'un kahramanlıktan uzak kahramanları, melankoli içinde yaşar; 1880-1890 Rusya'sının sıkıcı, gerici ortamında, tekdüze bir yaşam sürerler. Yazar öncelikli olarak sıradanlık ve bireyleri birbirinden uzaklaştıran can sıkıntısıyla uğraşır, varoluşun sınırlılığını ele alır, insanın hırslarının boş olduğunu savunur. Bu öykülerin, "Çehov ruh hali" denilebilecek, kendine özgü melankolik bir havası vardır. Ancak, kısa bir süre sonra, Tolstoy'un etkisi altına giren Çehov, pozitivizm ve laik liberalliği savunmaya başladı. Daha iyi bir gelecekle ilgili umutlar ve hayaller, bu dönemde yazdığı yeni esere egemen oldu. Kitapta yer alan Sanat Eseri adlı öykü ise, Rus halkının hayatını yansıtmak bakımından, ince bir mizah anlayışıyla birlikte gerçekçi gözlemciliği hoş ve eğlendirici bir tarzda sergiliyor.

Kültür Edebiyat Dergisi

Yirminci yüzyılın en büyük şairlerinden Federico García Lorca, hukuk öğrenimini edebiyat, resim ve müzik uğruna yarıda bırakmıştı. Daha gençliğinde usta bir besteci, yetkin bir yorumcuydu. Arkadaşları arasında "müzisyen" olarak tanınıyordu. Madrid’de ressam Salvador Dali, sinema yönetmeni Luis Buñuel, şair Rafael Alberti gibi kendi kuşağından sanatçılarla dostluklar kuracak, şair Juan Ramón Jiménez gibi kendinden daha yaşlı ünlülerle tanışacaktı. O yıllarda şiirleri daha yayınlanmadan İspanya'daki tüm edebiyat çevrelerine yayılmıştı. "Şiir okunmak içindir, kitaba girdi mi ölür," diyor, şiirlerini ve oyunlarını ortaçağ trubadurları gibi kendisi okuyordu. Yine de, Şiirler Kitabı ve Çingene Romansları’nın yayınlanması Lorca’ya uluslararası bir ün kazandıracaktı. Ölümün gölgesi, Lorca’nın şiirlerinden de, oyunlarından da hiç eksik olmadı. Şiddet ve acı ölüm sanki onun yazgısında vardı. İspanya İç Savaşı’nın patlak verdiği günlerde, Granada’da bir gece, General Franco’ya bağlı faşistler tarafından yargılanmadan kurşuna dizildiğinde otuz sekiz yaşındaydı.

Kültür Edebiyat Dergisi

Tuhaf bir oyun oynuyor sanki insanlar. Birinin öyküsü sürüp giderken, bir hayat devam ederken, yanından geçen, oralarda bir yerde gezen bir başkasına, 'öteki' hayatlara ilişiyor gözümüz, gönlümüz. En derin, en gizli, hem de en sıradan öyküler bunlar. ...

' İnsan ruhu mükemmel değil. Hiçbirimizin ruhu salt iyilikten, salt güzellikten, salt yücelikten oluşmuyor; hiç kimse masum değil, hiçbir zaman da değildi. Bakmayın geçmişteki yaşamların daha anlamlı olduğunu söyleyenlere, biz her zaman böyleydik. Şeytan ve melek, cellat ve kurban, kurnaz ve saf, yaratıcı ve yıkıcı, cesur ve korkak...'

Ben bu kitabı gazetecilik mesleğine ilişkin bilgi vermek için yazmadım. Bu mesleğin içyüzünü anlatmak, basın tarihine ışık tutmak gibi bir derdim de yok. Ben bu kitabı, hayatımın bir döneminde yaşadığım travmayı atlatabilmek için yazdım. Çok kişisel, çok özel bir öykü anlattığımı sandım. Oysa öyle çok paylaşılan, öyle sıradan bir yaraya dokunmuşum ki... O bir dokunuşa, bin "Ah" işittim...Zeynep Oral'dan basın tarihine ilginç notlar düşen bir kitap geldi: Meslek Yarası... Kendi deyişiyle "ko-vu-lu-şu"nun öz dünyasındaki yankılarını (yarasını) anlatıyor. Hem de bir tiyatro eseri kurgusuyla ve bir edebi üslupla... -Nail Güreli-Zeynep Oral'ı Cumhuriyet okurları iyi tanır. Birbirinden ilginç konuları ele alan, her yazdığını merakla ve zevkle okutan bir yazar... Anıları keyifle, bir solukta okunuyor. -Emre Kongar-Zeynep Oral yaşadığımız dünyada, kadın, aydın, anne, insan, yurttaş, gazeteci ve yazar olmanın anlamlarını bir bir vurguluyor... Fakat belki hepsinden daha da önemlisi, bu kitabın, 1970-2000 yılları Türkiye'sinin, birlikte yaşadığımız acı, tatlı, ama ne yazık ki daha da çok acılı yıllarının bir dökümü olmasıdır... -Ataol Behramoğlu

Füsun Akatlı'nın Boyut Kitapları arasında yayınlanan ikinci kitabı "Öykülerde Dünyalar", Bir Pencereden (1982), Edebiyat Defteri (1987) ve Tenha Yolun Ortasında (1995) adlı kitaplarında derlenmiş yazılarla, öykücüler ve öykü kitapları üzerine yazılmamış ve hiçbir kitaba girmemiş yazılarını bir araya getiriyor. Kitapta Akatlı'nın; Haldun Taner'e mektup, Füruzan Çıkartması, Kırk Oda, Fanteziyi Yazınsallaştırmak, Onat Kutlar'ın 'İshak'ı, Akışı Olmayan Sular, Otuzların Kadını, Ten ve Gölge, Ay Gözetleme Komitesi, Acı Bir Yaşam Boyudur gibi çalışmaları yer alıyor. SİTE:www.kitapyurdu.com

Kopuş burada başlar işte: Bir yol çatına gelen masal kahramanlarının dönüşsüz seçenekleri sunulmuştur ona; ya zorunlu olanın kanatlarına takılıp gidecek ya gönüllü bir yolun yolcusu olacak ya da iç sızılarını yaşayacağı yolun kılavuzu kesilecek. Nereye, ne yöne de gitse kalbinde o sözlerin mührü olacak hep: SÜRGÜN. Sürgünlüğün Bin Yüzü, Feridun Andaç'ın hazırladığı bir sürgünde edebiyatçılar kılavuzu. Sürgün cezası insanlığın tarihi kadar eski; insanlar çeşitli nedenlerle yurtlarından, evlerinden, sevdiklerinden koparılmış, uzak memleketlere gönderilmiştir. Bu insanların içinde edebiyatçıların ayrı bir yeri vardır. Çünkü edebiyatçılar yaşadıkları deneyimi üretime dönüştürmekte, gittikleri yerleri edebiyat yoluyla anlatmaktadırlar. Ama bundan da önemlisi, yazar olmakla zaten kendi içsel sürgününü seçmiş edebiyatçılara verilen bu ceza böylece insanlık tarihinin devasa imgelerinden birine dönüşmekte. Sürgünlüğün Bin Yüzü, sürgüne gönderilmiş ya da kendi kendini sürgün etmiş edebiyatçıları anlatıyor. Ovidius'tan İlhan Berk'e uzanan bir sürgünde edebiyatçılar geçidi sunuyor bize Feridun Andaç. Kitap üç bölümden oluşuyor: Sürgünlüğün Bin Yüzü, Özel Bir Sürgün ve Yeryüzünde Bir Sürgün... Kitapta yazıları yer alan yazarlar şunlar: Julio Cortazar, İlhan Berk, Nedim Gürsel, Mehmet H. Doğan, Afşar Timuçin, İrfan Yalçın, Oya Baydar, Heinrich Mann, Mehmed Uzun, Feridun Andaç, Albert Bensoussan, Robert Louit, Ali Akay, Edward Said, Franz. L. Neumann, Ovidius, Helene Monsarce, Birsen Karaca, Rafael Alberti, Pablo Neruda, Zoltan Szabo, Uğur Kökden, Tahar Ben Jelloun, Leila Sebbar, Bahar Lemee... Yeryüzünde Bir Sürgün başlıklı bölümde ise Juan Goytisolo, G. C. Infante ve Demir Özlü ile yapılmış birer söyleşi yer alıyor. Yaşamlarının bir bölümünü sürgünde geçirmiş edebiyatçıların ilginç anıları kitaba renk katıyor, bu arada bütün büyük sürgünler de böylece anılmış oluyorlar. Onlar yazılarını oraya sırtlarında taşımışlardı, şimdi bu yazılar onları bize taşıyor.

1940-1950lerde yaşanmış bir hikayeden alınmıştır.

Karate ve Judo hocası ve varlıklı bir insan olan Murat tanımadığı birinden ilginç bir telefon alır. Telefondaki kişi ona Nişanlısı Suna’nın onu aldattığından bahseder ve ona gerçekleşeceğinden çok emin bir şekilde pazartesi saat sekizde nişanlınızı öldüreceksiniz der.

Bir cinayet sonrasında Jandarmanın elinde katile ulaşabilecek bir tek ipucu vardır, siyah bir köylü başlığı, soruşturma sonrasında , Top oynayan çocuklarında yardımıyla başlığın sahibine ulaşıldığının sanıldığı anda aslında işler epeyce karışmış olacaktır. Erdal Köroğlunun yazdığı eğlenceli güzel bir oyun.