En Çok Görüntülenen Kitaplar

Erken dönem uyumsuz şemalar ile somatizasyon arasındaki ilişkiyi ve bu ilişkide kişilerarası duygu düzenleme stratejilerinin aracı rolünü incelemektedir.

"Bir kötülüğü sadece izlemek… Onu sessizce alkışlamak değil midir?" "Vicdanın fiyatı var mı? Ya da sessiz çığlıklar satın alınabilir mi?" Bu kez hikâye, Frankfurt'un karanlık gökdelenlerinin arasında yankılanıyor. Gazeteci Adrien Moreau'nun gerçeği arayışı, onu sadece bir haberin değil, ilmek ilmek örülmüş psikolojik bir tiyatronun içine sürüklüyor. Bu romanda sadece bir adamın düşüşünü değil, modern sistemin "tanrılaşmış aktörlerini", ve sessiz kalan toplumun göz göre göre kurulan karanlık düzene nasıl ortak olduğunu okuyacaksınız. Sistemin alkışladığı trajediyi bu kez sen izleyeceksin.

“Türkiye’nin daha iyi bir geleceğe erişmesi için değişmesi gereken şeylerin başında belki de Diyanet’in mevcut durumu geliyor. Eleştirel ve hür aklı baskı ve kontrol altına almak isteyen yapılara karşı Diyanet, kuruluş amacına geri dönmeli. Laikliği güvence altına alan anayasa içindeki görevini yeniden üstlenmeli ve laikliğin yerleşmesi için çalışmalı. Siyasetle bağını koparmalı, yalnızca doğru dini bilgi için çalışmalı. İktidara, daha doğrusu devlete paralel güç oluşturan İslam dışı yapılar ile mücadelede öncülüğü Diyanet üstlenmeli. Biliyoruz ki umutsuz durumlar değil, umutsuz insanlar vardır. Bir döneme ışık tutmaya çalıştığımız bu kitap, umutsuzluğa neden olması için değil, mücadele etmenin neden önemli olduğunu göstermesi için kaleme alındı. Son olarak; 1993’te katledilen meslek büyüğümüz, usta gazeteci Uğur Mumcu’nun şu sözünü hatırlatmayı borç biliyoruz: ‘Hangi iktidar din sömürüsüne dayanmış, mutlaka yıkılmıştır.’”

En­gin ha­yat­ta, al­çak gö­nül­lü, uz bir ki­şi­dir. Hiç bir şe­yi öy­le par­lak dı­şa vur­maz. İçinden ay­dın­la­nır her şey on­da. Sı­cak­lı­ğı, öf­ke­si, ya­ra­tı­cı­lı­ğı hep de­rin­de­dir. Bel­ki, abar­tı­cı­lı­ğı var­sa, de­rin­de­dir. Bir­lik­te, uzun bir sü­re ça­lış­tı­ğım için bi­li­rim, dur­ma­dan ya­ra­tır En­gin. Otu­rur, ko­nu­şur­ken, al­çak gö­nül­lü na­sıl gü­lüm­ser, bil­mem. Ama En­gin al­çak gö­nül­lü gü­lüm­ser. Böy­le gü­lüm­se­mek En­gin’e ver­gi­dir. Ben En­gin’in ya­ra­tıcılığını, us­ta ki­şi­li­ği­ni Ke­şan­lı Ali Des­ta­nı’nda gör­düm. On­dan ön­ce bu al­çak gönül­lü us­ta­nın ya­ra­tı­cı­lı­ğı­na var­ma­mış­tım. Ke­şan­lı Ali tür­lü duy­gu­lar için­de bo­ca­layan bir ki­şi­yi bü­tün can­lı­lı­ğıy­la ya­rat­mış­tı. Ke­şan­lı Ali’yi gör­dük­ten son­ra En­gin’e sor­muş­tum: “Ne ka­dar ha­pis­te kal­dın” di­ye. “Kal­ma­dım” de­yin­ce şa­şır­mış­tım. Ner­den ta­nı­mış da Ke­şan­lı Ali’yi bu ka­dar iyi can­lan­dır­mış­tı. Na­sıl ya­şı­yor­du En­gin Ke­şan­lı’yı ina­nıl­maz. Ben sa­na­tın ya­şan­mı­şın­dan ya­na­yım. Ya­şan­ma­mış­sa o ka­dar pa­buç bı­rak­mam. Ama bir En­gin kar­şı­ma çı­kı­yor, bir Ke­şan­lı Ali ya­ra­tı­yor­du ki, bu işin için­de bir iş var de­dir­ti­yor­du ba­na. Bu al­çak gö­nül­lü ada­mın ken­di­ne gö­re bir sa­nat gi­zi, bir sa­nat gü­cü var­dı ama ben çı­ka­ra­mı­yor­dum. Bel­ki ak­tör­lük sa­na­tı­nı bil­me­di­ğim­den­di. Ama En­gin Cez­zar’ı ya­kın­dan bi­li­yor­dum. En­gin Cez­zar o al­çak gö­nül­lü ha­liy­le ben­ce ha­ya­tı, bü­tün yö­re­le­riy­le, giz­li giz­li ya­şı­yor­dur. Bu ge­ce bir sa­nat­çı­nın ne ya­pa­ca­ğı hiç bel­li ol­maz. Top­ra­ğa ta­şa, in­san­la­ra ça­buk iş­le­yen bir ba­kı­şı var­dır sa­nat­çı so­yu­nun. En­gin’in­ki da­ha ça­buk ol­ma­sın… Bir köy an­lat­mış­tı ba­na En­gin. Ki­lis’in bir kö­yüy­dü her hal­de. Ke­pir taş­lı bir köy. Ku­rak. Aca­ip bir köy kal­dı ak­lım­da. Si­lah­lar, dost­luk­lar var şim­di ak­lım­da, o köy­den. Bir de ba­na öy­le gel­miş­ti ki o za­man, En­gin san­ki bu köy­lüy­dü. Hal­bu­ki an­cak iki yıl ya­şa­mış­tı o köy­de… De­mek ki al­çak gö­nül­lü gü­len En­gin yo­ğun ya­şı­yor­du ha­ya­tı… Ke­şan­lı’yı ne­re­de ya­şa­mış­tı?