Eserlere Göre Listeleme

Senin yürüdüğün yollarda, yürüdüğün ben olabilmek için. Artık bir hikâyem var, yontulmuş kayaların arasından delice çağlayan bir damlada boğulduğum. Sana çehresini henüz tanıyamadığım bir balığın karnından sesleniyorum. Burası karanlık ve ıssız bir yer. Ve ben karanlıktan çok korkuyorum. Dostça bir el uzatıyorum; senin hikâyende sana ayakkabılarımı sunabilmek için, benim hikâyem de beni anlayabilmen için. Senin yürüdüğün yollarda, yürüdüğün ben olabilmek için. Bu benim hikâyem, bu senin hayalinde canlanacak, kelimelerini senin boyayacağın bir hikâye. Lütfen yanına bir fincan al, mısralar sana çay ısmarlayacak. Bana iyi bakar mısın?

Nefret ve kötülük bulaşıcı bir hastalık gibi her yere yayıldığında insan ile doğa arasındaki uyum tekrar nasıl sağlanır? Birbirinden ayrı şehirlerde yaşayan, aynı dili bile konuşamayan Maria ve Clara’nın ortak noktası, elflerin dünyasıyla temas halinde olmalarıdır. Maria doğayla iletişim kurar, hayvanlarla konuşup ağaçların şarkısını dinlerken Clara ilk kez dokunduğu piyanonun siyah beyaz tuşlarıyla herkesi büyüler. Kötülüğün güçleri dünyadaki yaşamı tehdit edip felaketin habercisi olduklarında, dünyadaki uyumun yeniden kurulması için uğraşan güçlerle mutlak bir kaosa sürüklenmesini isteyenler arasındaki savaşta, sisler içinden gelen elflerle toprağa bağlı köylülerin tek umudu bu küçük kızlar olacaktır. Yitip giden uyumun yeniden kurulması, ancak doğanın ve sanatın güçleriyle bir araya gelinirse mümkün olabilecektir. Barbery, doğayla uyumlu yaşamanın, onu dinlemenin, onunla bütünleşmenin bütün canlılar için vazgeçilmezliğini, fantastik bir evrenin pastoral fonunda, şiirsel bir dille anlatıyor. “Bu ateşli ve özel roman şiirsel bir hayal gücünün yadsınamaz kanıtı.” Kirkus Reviews “Bu roman dünya ve aklın arasındaki sınırları yıkan iki gücün; kadınların ve sanatın ibretlik hikâyesini anlatıyor.” The New Yorker

Dünyaca ünlü sinema ustası ve yazar Ellia Kazan, kendini bir Amerikalı veya Yunan gibi değil, bir Anadolulu gibi hissederdi. Pek çok oyuncuyu da birlikte çalışmaya Anadolu gülüşü dediği yetenekle ikna ederdi. Bu yetenek onu hayatı boyunca taşıyacağı işbirlikçi etiketinden kurtaramadı. Maccarti dönemindeki hataları onu ömür boyu kovaladı. Üçüncü oscarını bile üzüntüyle kaldıran Kazan biraz arınmak için annesinin dizlerine koşan bir çocuk gibi memleketi Kayseri'nin yollarına düştü. Kaderini bilen ama ölmeden önce ona karşı mücadele eden bir Yunan trajedi kahramanı gibi. Kadim Anadolu bambaşka ilkelere sahip, farklı deneyimler yaşamış iki insanı Zülfü Lüvaneli ve Ellia Kazan'ı belki de tek ortak yolculuklarına çıkarmayı başardı.

Elif’in başkahramanı dünyaca meşhur yazar Paulo Coelho, bir süredir bilgelik yolunda gelişmesinin durduğunu hissetmektedir. Belki de yapması gereken tek şey, esrarengiz ustası J.nin tavsiyesine uyup, “Gönlünün onu çektiği yere,” gitmektir... Rastlantılar Coelho’yu Rusya’ya savurur. 9288 kilometrelik yolu, bu uçsuz bucaksız ülkeyi, baştan sona trenle kat etmeye karar verir. Daha ilk durağından itibaren manevi bir arayışa dönüşen bu yolculukta ona üç kişi eşlik eder: Bir Tao ustası, Rus yayıncısı ve en ilginci, yetenekli bir keman virtüözü olan, sıra dışı genç bir Türk kadını; Hilal... Coelho, son romanı Elif’le, bir kez daha hayatı güzelleştiren hazineleri ve mucizeleri kutluyor. Zamanın, mekânın, yaşadığımız başka hayatların dışında bir yerde, katıksız “aşk”ın peşinde, ruhun upuzun yolunu kat ediyor. Ama bu kez, bizlere çok tanıdık gelen duraklardan geçerek...