En Çok Görüntülenen Kitaplar

İnsanlık öyle zalimler görmüştür ki, onların yaptığı zulümler, bilinenlerden çok daha fazladır. Haksızlıklarını ustaca gizlemeye çalışmışlar, barış sloganları atarak masumları ezmişler, zehirli hançerlerini çiçekler arasına saklamışlardır. Kimileri, özgürlük çığlığı atan masum halkları, tankların paletleri altında ezmiş, kimileri kadın, çocuk, yaşlı demeden kimyasal silah kullanmış, kimileri cesetlerden dağlar oluşturmuştur. Ne var ki, tüm bunlar tarihin tozlu sayfalarında unutulmaya terk edilmiş, hatta onların ideolojilerine sempatiyle bakanlar hala çıkabilmiştir. İşte mutluluk vaadiyle dünyayı ağlatanları gözler önüne sererek, bilhassa yeni yetişen neslin geçmişi unutmamasını istedik. Ta ki, ibret alınsın ve tarih tekrar yaşanmasın.

Charles Panati, Amerika'da 300,000'den fazla okuyucuya ulaşan kitabında, popüler kültür, tarih ve bilim meraklılarına, 200'ün üzerinde günlük objenin, batıl inancın, özel günün ve geleneğin nasıl ortaya çıktığını anlatıyor. At Nalı, Lades Kemiği, Tahtaya Vur, Şeytan Kulağına Kurşun, Çok Yaşa, Kırık Ayna, 13 Sayısı, Kara Kedi, Yazı Tura, Seni Leylekler Getirdi Yavrum, Esnerken Ağzını Kapa, Nazar, Merdiven Altından Yürüme, Alyans, Yüzük Parmağı, Düğün Pastası, Balayı, Düğün Marşı, Beyaz Gelinlik ile Duvak, Boşanma, Doğum Günü Pastası ve Mumlar, Mutlu Yıllar Sana, Tespih, Hale, Amin, Tokalaşma, Sevgililer Günü, Paskalya, Nisan 1, Anneler Günü, Cadılar Bayramı, Yılbaşı Ağacı, Noel Baba, Çatal-Kaşık… Ve çok daha fazlasına dair şaşırtıcı, ilgi uyandırıcı ve keyifli bilgilerle dolu, itinayla hazırlanmış bir özet.

İlk öyküye adını veren Amok kelimesi Endonezya kültüründen gelmektedir ve bir tür sarhoşluk durumunu ifade eder, bu durumda olan kişi engellenemez kör bir öfke ile sadece düşmanına değil, önüne çıkan herkese Malezyalılara özgü yılan şeklinde Kris adı verilen bir hançerle saldırır, "kan kokusu onu daha da çıldırtır, dudaklarından köpükler taşar, çıldırmış biri gibi ulur; koşar, koşar, koşar, sağa sola bakmadan, tiz çığlıklar atarak elinde kanlı hançeri, korkunç koşusuna devam eder. Köylerdeki insanlar bir Amok koşucusunu hiçbir gücün tutamayacağını bilirler. O nedenle böyle biri yaklaştığında bağırarak önceden uyarırlar: Amok! Amok! Ve herkes kaçar, ama Amok koşar, hiçbir şey duymaz, hiçbir şey görmez, koşar, önüne çıkanı devirir, ta ki biri onu kuduz bir köpeğe yapıldığı gibi silahla vuruncaya kadar ya da kendisi ağzından köpükler saça saça düşüp ölünceye kadar."İkinci öyküde ise, Yahudi asıllı Galiçyalı bir sahafın sade bir o kadar da iç burkan hikâyesinde Zweig eşsiz anlatımıyla sıradan bir öyküyü adeta devleştiriyor. Sadece kitaplardan oluşan dünyasında kendi halinde yaşayan, inanılmaz bir hafızaya sahip Mendel sadece bir sahaf değil bir kitap antikacısıdır. Kitapları dışında hiçbir şeyle ilgilenmediği için I. Dünya Savaşı'nın patlak verdiğini fark etmez bile. Fark ettiğinde ise çok geçtir. Komorn yakınlarındaki Rus sivil savaş tutuklularının kaldığı bir toplama kampında geçirdiği iki yıl, yüz binlerce kitabın ismini, yayın yılı, yeri, eski ve yeni fiyatını ezbere bilen, inanılmaz hafızaya sahip Mendel'den çok şey götürür. Savaştan, kavgadan tamamen uzak olmasına rağmen Birinci Dünya Savaşı sırasında gönderildiği toplama kampında yaşadıkları sonrasında bir daha eski haline dönemeyen Mendel ile Zweig adeta kısa bir süre sonra patlak verecek İkinci Dünya Savaşı ve sonrasında kendi yaşayacaklarını önceden seziyor, Mendel'in sonunda kendi sonunu görüyor.

Güneş gazetesinde 10 gülük bir yazı dizisi olarak yayınlanan, gününden yaklaşık yarım yüzyıl sonrasını öngören yazılar.