Eserlere Göre Listeleme

Adil, İstanbul'un methini çok duymuştu. Görmek arzusuyla yanıyordu. Büyüyünce belki görecekti ama, o zamana kadar beklemesi imkansızdı. O, her düşündüğünü hemen yapmak isterdi. Hazır okullar tatilde iken şöyle bir İstanbul'a kadar uzanabilirdi.

Bir dönem gelir, hayat sanki devam etmekte tereddüt ediyormuş ya da akışını değiştirmek istiyormuş gibi belirgin biçimde yavaşlar. Böyle bir dönemde insanın başına kolayca bir felaket gelebilir. Homo'nun hasta, küçük bir oğlu vardı; hastalığı bir seneden beri ne düzeliyor ne de kötülüyordu, doktor onun uzunca bir süreliğine kaplıcaya götürülmesini istemişti ama Homo bu seyahate katılmakta kararsızdı. Giderse kendinden, kitaplarından, planlarından ve hayatından çok ayrı kalacakmış gibi geliyordu ona. Homo gönülsüzlüğünün büyük bir bencillik olduğunu düşünüyordu, ama daha ziyade kendini çözmekti belki de, zira daha önce karısından bir gün bile ayrı kalmamıştı, onu çok sevmişti, hala da çok seviyordu ama çocuk yüzünden bu sevgi içine sızan suyun hiç durmadan aşındırdığı bir taş gibi çatlamıştı. Kendi bilgi ve iradesi dışında sevgisinden asla bir şey yitirmeyen Homo, çatlamanın yeni özelliğine hayret ediyordu ve seyahat hazırlıkları ne kadar uzun sürse de, gelecek yazı tek başına nasıl geçireceği bir türlü canlanmıyordu gözünde. Tek bildiği, kaplıcalardan ve dağ kasabalarından hiç hazzetmediğiydi. Sonunda tek başına geride kaldı, iki gün sonra da Fersena Vadisindeki eski Venedik altın madenlerini yeniden açmak isteyen bir şirkete ortak olmaya davet edildiği bir mektup aldı. Mektup, bir kaç yıl önce bir seyahatte tanışıp bir iki gün dostluk ettiği bir beyden, Mozart Amadeo Hoffingott'tandı. (Kitabın İçinden) Seksenli yılların sonuydu; açlıkla ne bulursak okuyorduk. Ankara Fransız Kültür Merkezi'nin kütüphanesine dadanmıştım ve adını duyduğum, büyük yazar olduğu söylenenlerin kitaplarını hatmediyordum. Hatta, hoş bir duygu, kimi kitapların arkasında, o kitabı daha önce alıp okumuş olanların ismi olurdu. Birçok kitapta Bilge Karasu ismine rastlamak hoşuma giderdi, sonra da gider Bilge Bey'e, "bakın aynı kitabı ben de okudum," derdim, aynı Üç Kadın'da olduğu gibi. Belirtmek elzem: Ben bu kitabı Philippe Jaccottet'nin mükemmel çevirisinden okudum. Tam da o yıllarda An

Batıdaki Türk kadını imgesine tepkisel olarak gelişen bazı anlatımlarda Türk/Osmanlı kadınlarının başka kadınları ötekileştirmesini göz ardı etmemek kendimizle yüzleşmemiz açısından önemli ve güncel bir durum. Kitapta bunun tarihsel ve kültürel arka planları tartışılırken 1913-1930 yılları arasında dile getirilmiş, ancak etkileri bugün de artarak süren bir takım örtük ırkçı söylemler, modern kadınlık ve kimlik kurgulamaları ile kadın haklarına dair bazı argümanlar da inceleniyor. Garbiyatçılık Batı-karşıtı bir söylem gibi sunulmadan, Şarkiyatçılık ise feminist ve Osmanlı sıfatlarıyla birlikte güncel referanslarla tartışılıyor. Zeynep Hanımın 1913te kaleme aldığı A Turkish Womans European Impressions, Halide Edib Adıvarın 1926daki Memoirsi (1926) ve Selma Ekremin 1930daki eseri Unveiled: The Autobiography of a Turkish Girl, gezilerin anlatıldığı kısımları ele alınarak inceleniyor. Bu kitap kadınların yaşam yazımı literatürüne katkıda bulunma ve seyahatname olarak kategorize edilen metinleri daha esnek bir şekilde tanımlama amacını taşıyor. Özlem Ezer, seyahatname çözümlemeleri ve kadın seyyahlarla ilgili araştırmalar yapıyor. Sosyoloji, edebiyat ve kadın çalışmaları alanında Kanada, Amerika, Almanya ve İsveç dahil, çeşitli ülkelerde eğitim aldı ve dersler verdi. Halen Kıbrıs ODTÜ kampüsünde öğretim görevlisi.