Bağdatta 68 Gün

Irak halkıyla dayanışma amacıyla Bağdat'a giden iki devrimcinin günlüklerinin yer aldığı bu kitap, aynı zamanda; halkların acılarının, umutlarının, Amerikan emperyalizmine karşı öfkelerinin ortaklaşmasının da belgesi niteliğindedir. ''Yüzünü bile görmediği insanların acısını yüreğinde hisseden'' devrimciler günlerce Bağdat'ta bombaların altında halkın yanındaydılar. Öfkeyi gördüler, direnişin coşkusunu yaşadılar, bugünkü yenilginin yarın işgale karşı direnişe ve zafere dönüşeceğinin tohumlarına halkın gözbebeklerinde tanık oldular. ''Adeta bütün gökyüzü aydınlandı. Amerika Bağdat'a attığı bombalarla, belli ki tüm dünyaya mesaj veriyor. Alev alev mesajlar. Ölüm ölüm mesajlar. Vahşet vahşet mesajlar yağıyor gökyüzünden. Her bomba sesinden sonra 'bu nerey düştü?' diye soruyoruz birbirimize. Dicle'nin kenarında resim yapan çocuklar geliyor aklımıza. Lanetler yağdırıyoruz Amerika'ya. Camlar sarsılıyor. Sanki yerin yüreğine kurşunlar sıkılıyor. Toprak acıyla haykırıyor; ''ciğerime sapladığın her bomba senin hışmın olsun, öfkemiz tutsun seni...''