Çölde Bir İstanbul Kızı

İhtiyar Arabın, karanlık kubbelerin altında akisler yapan sesi, perde perde yükseldi: "Ya şeyh, bu yabancı, güzel kız çöllerde yaşayamaz. Onu bana, bu ihtiyar fakire bağışlayın!" Şeyh birdenbire hiddetle gözlerini kaldırarak, kendisine yalvaran Araba baktı: "Ihtiyar sen bilmez misin ki" dedi, "çölde bulunan her şey, onu bulanın malıdır. Bu esmer kız, çölde keşfedilmiş baha biçilmez bir hazine değerinde ! Kim bırakır onu, böyle bir hazineye sahip olduktan sonra bir daha elinden !.." (80 Sayfa)