Duruşma Başlıyor

Andrei Siniavski, arkadaşı Yull Daniel ile 10 Şubat 1966 tarihinde Sovyet Federasyonu Yüksek Mahkemesinde yargılandı. "Sovyet rejimini zaafa düşürecek ve baltalıyacak şekilde tahrik ve propaganda yapmak" suçuyla 7 yıl ağır hapse ve bir çalışma kampında kalmaya mahkûm edüdi. Halbuki savcının suallerine şu mütevazi ve samimî ifadeyle cevap veriyordu: "- Rus halkına karşı olan duygularımı izah edebileceğimi sanıyorum. "Bu halkı seviyorum" veya "halkımı biliyorum" demekle bir yere ulaşılamıyacağına inanıyorum. Hiç kimse beni Batı hayranlığı ile suçlayamayacağı gibi Rus halkına karşı sevgi beslememekle de suçlayamaz. Rus halkının en hayran olduğum tarafı sahip olduğu hürriyet aşkıdır. Dünyaya Dostoyevsky gibi yazarlar veren, sanatın her dalında dehalar hediye eden Rus halkına hürmet ve sevgi besliyorum. Ancak, bn Rus halkını her zaman methetmek için bîr sebep teşkil etmez. Eserlerimde Sialin devrinin kötülüklerini dile getirmeğe çalıştım. Çarlığı devirip yeni bir toplum düzeni kurduğumuz zaman Rusyayı yeni bir dünya kuvveti olarak selâmlıyorduk. Sonra Çarım tahtana bir başkasını çıkartıp oturttuk. Bu Stalin idi.. Yazdığım eserlerimde bu devrin hikâyesini anlatmağa çalıştım." Son sözleri şöyle oldu: - Duruşmanın bu kadar kısa süreceğini tahmin etmediğim için konuşmamı hazırlamamıştım. Mahkemeye hâkim olan hava da konuşmamı büsbütün güçleştiriyor. Buna rağmen konuşacağım. Savcılığın ithamları beni etkilemiş değil. Kendi inançlarımın doğruluğuna inanıyorum. Arkadaşım Daniel'in dediği gibi karşımda anlayışsızlıktan örülmüş bir duvar var. Bu duvara nüfuz etmenin güçlüğünü biliyorum, inançlarımın savunmasını yanmak ve savcılık makamını sözlerime inandırmak için gayret harcamak niyetinde değilim. Bunun tamamen faydasız olduğunu biliyorum.