Mahire Abla

Karanfiller, güller, sümbüller, laleler renk renk; papatyalar sarı. Ama hepsinin kokusu aynı: lavanta; buram buram hem de. Olsun. Canlı canlı hepsi. Sanki yıllar önce yaratılmamışlar gibi, yıllardır kapalı bir sandığın içinde boyunları bükük, onları elleyecek, okşayacak, seyredecek birilerini bekleye durmamışlar gibi. Ya öyküleri? Hepsininki ayrı. Kırmızı güllü karyola eteği, dayılarının sünnet düğünü için işlenen yatak takımından arta kalanmış. Mor sümbüllü kırlentler, büyük dayısının doğumu için işlenen takımdan. Pembe karanfil işlemeli kundak küçük dayısınınmış. İlk çocuğu erkek olunca ikinci kız olur sanmış anneannesi Bakiye hanım; onun için pembe yapmış kundağının karanfillerini. Annesinin kundağı sarı papatya bezeli. Pembe yaparsa Allah’ın gücüne gider diye, sarı papatyalarla bezemiş bu defa.