Konuşanlar, Bir Hüzünle Sesinde

Ziya Osman Saba şiirinde, gönlümde yer etmiş dizelerden biri: “Konuşanlar, bir hüzünle sesinde...” Bu kitap da, kısacık yaşamında hüzünlü insanlara hep iyilikler dilemiş Ziya Osman Saba’nın yazılarını, söyleşilerini, mektuplarını ilk kez bir araya getiriyor. Onun sevdiği şairler, şiir kitapları, kaybettiği dostlarına yas yazıları, edebiyatımızı yücelten bir tutum... Bu eseri, Tahsin Yıldırım nice dikkatlere açılan çabasıyla derledi.Ve bu eserin gün ışığına çıkması, hayatımın en büyük ülkülerinden biriydi.Dergi, gazete koleksiyonlarında zaman zaman rastladığım, Ziya Osman Saba imzalı yazılar bana hep öksüz çocukları çağrıştırır, onların oralarda kalmasına yerinirdim. Şiirinde, öyküsünde daima iyiliği özlemiş Ziya Osman Saba, yazılarında da kalemini hep güzelden, incelikten, duyarlıktan yana bilemiş. Bu yazıları okumak; çirkinliklerin, bayağılıkların, koflukların saltanat kurduğu bir ortamda, has edebiyat okurlarına yalnızca mutluluk getirecek. Selim İleri