Virginia Woolf’un bu kısa öyküsü, modernist edebiyatın bilinç akışı tekniğiyle yazılmış en önemli örneklerinden biridir. Öyküde dışarıdan bakıldığında çok basit bir şey vardır: Anlatıcı duvarda küçük bir iz görür. Ancak bu işaret, anlatıcının zihninde uzun bir düşünce yolculuğu başlatır.
Günlük hayatın sıradan bir ayrıntısının (bir duvardaki işaret) insan zihninde sonsuz çağrışımlar yaratabilmesini konu alır.