Yazara Gore Listeleme

“Ben delirdim, hayalet göründü; sıradaki ne?” Yirminci yüzyıl Japon edebiyatının önde gelen yazarlarından, sıradışı hayatıyla da meşhur Osamu Dazai “tiyatromsu bir roman” olarak nitelendirdiği Yeni Bir Hamlet’te William Shakespeare’in talihsiz ve depresif Hamlet’ini yeniden anlatıyor. Shakespeare’in eşsiz hikâyesi ile Dazai’nin otobiyografik anlatımı birleşince ortaya trajik olduğu kadar absürt bir metin çıkıyor. Dazai 1941’de yazdığı Yeni Bir Hamlet’te Norveç-Danimarka arasındaki savaşı aynı yıl patlak veren Amerika-Japonya savaşıyla, melankolik Hamlet’i kendisiyle ve Hamlet’in çevresindeki Gertrude ve Ophelia karakterlerini hayatındaki kadınlarla değiştiriyor. Karakterlerin yer yer dördüncü duvarı yıktığı Yeni Bir Hamlet’te Dazai birçok eserinde olduğu gibi yine kaleminin yoldan çıkmasına ket vurmadan aykırı bir eser yaratıyor.

Yine o korkunç istek uyandı içimde. Barlara gitmek istiyordum yine. Avlanma duygusunun heyecanı başladı. Beynim bunun normal bir duygu olduğuna inandırmaya çalışıyordu beni. Ama ben duygularımı bastırdım ve ofise döndüm... .... Bir sürü sakinleştirici içtim ki kendimden geçeyim diye. Avlanarak kana susamışlığımı dindirmeye çalışan vahşi bir hayvanım ben. İlaçların etkisiyle kafesine kapatılmış ve uysallaşmış olacağım. Bazen kafama bir kurşun sıkmalarını istiyorum. İlaç etkisini gösteriyor... Her sayfada katilin nefesini ensenizde hissedeceksiniz. Her satırda ardınızda onun ayak seslerini duyacaksınız...

Başkalarının cehenneminde yaşamak... İnsanlar neden başkalarının taleplerini karşılamak zorunda hisseder? Neden çocuğunuzun, eşinizin, annenizin kardeşinizin, babanızın ya da başka birinin, başka birilerinin gözlerine bakarak yaşarsınız? Onlara ne sunmam lazım? Onların ne ihtiyaçları var? Onlar için ne yapmam gerekiyor? Sürekli ama sürekli neden başkalarının ihtiyacını karşılamak için yaşarsınız? Bu türden bir ihtiyaç karşılama isteği, sizi aşırı fedakar olmaya ve bu fedakarlıkta her geçen gün sizin dengenizi alt üst etmeye ve iyilik olsun diye yaptıklarınızı göreviniz haline getirmeye sebep olur. Bunun çok ama çok yorucu olduğunu bile bile neden bu şekilde yaşarsınız? Bunu kendinize sordunuz mu? Bunun diğer adı başkalarının cehenneminde yaşamaktır. Kendi benliğini unutursun. Kendi benliğinden parçalar yere saçılır, farkında bile olmazsın. Kendi benliğin, benlik saygın sürekli zedelenir, görmezden gelirsin. Kendi ihtiyaçların, kendi beklentilerin hiçe sayılır. Ve sen de hiçe sayarsın, umursamazsın. İçten içe için çürür ama umursamazsın. Varsa yoksa başkalarının ne dediğidir. Bu kitap, tekamül yolculuğunda hayatı daha şuurlu yaşaman için yazıldı. Hayatında neyi niçin yaşadığının farkına varmazsan gerçek manada bir dönüşüm yolculuğunu başlatamazsın, başlatsan da bu yolculuğu tamamlayamazsın. Öyleyse seni hayatın mesajlarını kolaylıkla okuyabileceğin ve birlikte dönüşüme, değişime yelken açacağımız müthiş bir yolculuğa davet ediyorum.

Biz başka bir iklime girmiştik bile, buz gibi ayranlar geliverdi önümüze, içmeye başladık. Kendimi yabancı hissetmeyeyim diye ara sıra bana atılan emanet bakışlar dışında öyle daldılar ki sohbete, koyulaştıkça koyulaştı laflar. Yalnız, bu ilk gördüğümde bana pek zavallı gelen köylü, laflarıyla yılların kitap kurdu olan ve kimseyi beğenmediğinden adı “Sıfırcı”ya çıkan beni âdeta büyülüyordu. Köyde hayvancılığın bitişini Camus’un felsefesiyle, varoluşçu bir ağızdan anlatıverdi. Utanmasa “Bugün hayvancılık bitti, belki de dün, bilmiyorum…” diyecekti. Semra Güney Eren, olağan karakterleri, hayatın içinde ve kendine has üslubuyla ele alıyor. Yoğun Bakış, bütünsel açıdan da birbiri ile uyumlu öyküleriyle, akıcı bir şekilde okunacak bir kitap...