Yazara Gore Listeleme

Yoksulların hakikatli düşmanı yazı! Seni pılık pırtık hayatımızın muammasını daha da koyulaştırmak için kullandım. Buzdan Kılıçlar üç kardeşin; Hazmi, Mesut ve Halilhan ile onun en yakın dostu Gogi’nin hikâyesini anlatıyor. Varoşların bu “pılık pırtık adamları”, batık şirketlerini yeniden canlandırmak için didinip dururlar. Ancak Halilhan’ın hem dert ortağı haline gelen hem de gözü gibi baktığı Volvo marka arabası, kardeşler arasında hep sorun olur. Varsılların dünyasının kıyısında, bir gecekondu mahallesinde yaşayan bu karakterler, hayatın karşılarına çıkardığı güçlüklere, hayal kırıklıklarına, dışlanmalara ve küçümsenmelere buzdan kılıçlarla karşı koymaya çalışırlar. Gelgelelim Volvo’sunun aldığı darbelere bile göğüs geren Halilhan için, en yakın dostu Gogi’nin ondan yüz çevirdiği gerçeğiyle yüzleşmek, hiç de kolay olmayacaktır. İlk kez 1989 yılında yayımlanan Buzdan Kılıçlar için, “Yoksulların, kendilerini küçümseyici bakışlarla süzen insanlara keşfedilmedik bir bilinçle numara yaptıkları düşüncesiyle yazdım,” diyor Latife Tekin. Ve ekliyor: “Yoksullardan yakınanların aklına nedense, yoksulluk içinde yaşayan insanların aklı fikri olabileceği düşüncesi gelmiyor.” Buzdan Kılıçlar, görmezden gelinenlerin dünyasını derin bir duyarlıkla ele alıyor.

Mustafa Kemal Atatürk’ü Çanakkale’de yok etmek isteyenlere karşı izi silinmeyecek bir tokattır bu belgesel-anlatı. Mustafa Kemal’in tokadıdır… Çanakkale Cephesi’nde göreve atandığı andan, ayrılışına kadar yaşadıklarının bir öyküsüdür. En kanlı savaş meydanında, gece-gündüz 9 ay 13 gün… 34 yaşında genç bir komutanın ölümden ağır sorumluluk duygusunu… Yorucu, sıkıntılı, ölü ve yaralılarla dolu muharebe ortamını belgelerle anlatır. Dost ve düşman askerlerin gerçek kaleminden… Hüzün de var, gözyaşı da... Kan da tebessüm de... Ve biraz da mutluluk… Gömülemeyen ölülerin, çürüyen bedenlerin sinen kokusunu; yaralıların çığlıklarını…

Dördü erkek biri kadındı.Ve beş yıl önce Özel Tim'deki görevlerinden ayrılmışlardı.Ama kader onları bir kere daha bir araya getirdi... Beş sene önce Doğu Bölgesinde çatışmada öldüğü sandıkları Avcı yeniden ortaya çıkmıştı. Bu timdeki görevliler onu en iyi tanıyan insanlardı... Yeni görevleri sadece Avcı'yı yakalamaktı.

Devrilmek üzere olan gözü çevresine bakınıyor: Havariler? Dostlar? Kaçmışlar! Peygamberin son sözlerini dinlemeye ve sonraki kuşaklara bırakmaya kimse gelmedi mi? Ama acı her geçen dakikayla beraber susuzluktan helak olmuş bedenini yırtıyor, deliyor ve kesiyor, bir yangı, delirmiş bir hayvan. Ancak saatler geçtikten sonra, bu saatler boyunca açmadığı ağzını bir kez daha aralıyor: Tek bir çığlıkla çektiği tüm eziyet ortaya çıkıyor. Kendini böylesi bir inançla adadığı babası, oğulları arasında sevgisi en güçlü olanına sırtını döndü. Bulutlar arasından bakıp onun çektiği eziyetleri görmüyor... Babası artık bir baba değil ve bir insan bedeni yalnız ve çaresiz halde kurur, bir insan yüreği parçalanırken bağırıyor İsa: "Tanrım! Ulu Tanrım! Neden beni terk ettin?"