Yazara Gore Listeleme

"Sondan sonra nereye gidiyoruz? Yaşamın sonundan, dünyanın sonundan sonra mesela... Belki küçük bir adaya, çünkü bu romandaki karakterlerden birinin dediği gibi, “dünya sona erdikten sonra adalarda yeniden başlayacak”. Şiddetli bir fırtınanın ardından bir grup Afrikalı yazar, bir edebiyat festivali bahanesiyle bir araya geldikleri Mozambik Adası’nın eşsiz ve büyülü güzelliğinde mahsur kalırlar. İnternetten, telefondan, haberlerden, herhangi bir iletişim aracından uzak yedi gün... Bütün bunların üstüne, adanın sokaklarında kendi hayal ürünleri olan yarattıkları kahramanlarıyla karşılaşmaya başladıkları noktada işler bambaşka bir boyuta taşınır! Hikâye bizi daha da ileriye götürür: Gerçeklik ve kurgu, geçmiş ve gelecek, yaşam ve ölüm arasındaki sınırı sorgulayan, hem yazarları hem de halkı rahatsız eden bir dizi garip ve gizemli olaya... José Eduardo Agualusa, Yaşayanlar ve Diğerleri’yle edebiyatında yeni bir eşikten geçiyor. “Kapanmak” fiilini dünya genelinde tecrübe ettiğimiz zamanlara ayna tutan bu roman, zamanın ruhunu büyülü gerçekçilikle taçlandırıyor. “J.M. Coetzee ile Gabriel García Márquez’i karıştırın, José Eduardo Agualusa’yı elde edeceksiniz: Portekiz’in Nobel Edebiyat Ödülü için bir sonraki adayı.” —Alan Kaufman “Agualusa, hiç şüphesiz, Portekizce konuşulan Afrika ülkeleri yazarları arasında öne çıkan ses. [Unutmanın Genel Teorisi’nin] karakterlerinden biri diyor ki ‘İyi bir hikâyesi olan insan neredeyse kraldır.’ Bu doğruysa, Agualusa kendini kıtasının asilleri arasında görmeli.” —Financial Times “Agualusa sıra dışı bir yetenek, cazibeli ve derinlikli.” —Neue Zürcher Zeitung “Hayaletlerin, kargaların, denizden gelen seslerden korkan balıkçıların, kan emicilerin ve hamam böceği kadının yer aldığı hayali bir dünyada kendi yolunu arayan özgür karakterlerden oluşan bir geçit töreni.” —Pedro Miguel Silva, Mil Folhas “Rutinin bariz bayağılığı hikâyeleri, sırları, kişilikleri, gönül yaralarını gizler. Agualusa bundan bahsediyor ama ötesine geçiyor: Edebiyat, Afrika, kimlik hakkında konuşuyor.” —Matheus Mans, Esquina da Cultura"

"Neden doğrudan metinleri incelemiyorsunuz? Eğer metinler hoşunuza giderlerse ne âlâ; eğer hoşunuza gitmezlerse onları hemen bırakın, zira zoraki okuma kadar saçma bir eylem olamaz, onun yerine zoraki mutluluktan bahsetmeyi yeğlerim. Bence şiir hissedilen bir şey ve eğer siz şiiri hissetmiyorsanız, eğer güzellik hissiniz yoksa, eğer bir öykü sizde daha sonra ne olacağını bilme arzusu uyandırmıyorsa, yazar onu sizin için yazmamıştır. Onu bir kenara bırakın, edebiyat dikkatinize layık olan ya da olmayan, yarın okuyacağınız başka bir yazarı size sunacak kadar zengindir. Borges, edebiyatı bir çeşit rehberli rüya; neşeli, eğlenceli, şaşılacak bir keşif olarak yeni bir gözle görmemi sağladı. Richard Flanagan #felsefe #dil #edebiyat #din #ilahikomedya #kabus"

Duygu şifresi adlı bu kitapta, ünlü holistik hekim ve konuşmacı Dr. Bradley Nelson, bilinçaltı zihnin içsel işleyişini ustalıkla gözler önüne seriyor. Başımızdan geçen önemli olayların nasıl bazı enerjileri vücudumuza hapsettiğini ve böylece birtakım hislerimizi nasıl tutsak duygular haline getirdiğini ortaya koyuyor. Dr. Nelson, tutsak kalmış duyguların ağrılara, organların kusurlu çalışmasına ve en nihayetinde de hastalıklara nasıl sebep olduğunu kısa ve net bir şekilde açıklıyor. Tutsak duygular, düşüncelerimiz, seçimlerimiz ve başarılarımız üzerinde önemli etkiler oluşturabiliyor. Belki de Dr. Nelson'ın yaptığı en önemli keşiflerden biri, tutsak duygu enerjilerinin genellikle kalbin etrafında toplandığını bulmasıdır. Tutsak duygular özgür bir biçimde sevmemizi ve kendimizi sevdirmemizi engelleyen bir "kalp duvarı" yaratır. Duygu şifresi, size iç dünyanızdaki görünmez yüklerden kurtulmak için izleyebileceğiniz basit ve güçlü bir yol tarif eder. Tutsak duyguları serbest bırakmak genellikle fiziksel sorunların ve engellerin aniden ortadan kalkması, kötü seyreden ilişkilerin hızla düzelmesi gibi sonuçlar doğurur. Yazarın yıllar süren klinik çalışmaları sırasında kaydettiği gerçek olay örneklerine yer veren Duygu şifresi, kendini iyileştirme konusunda bir klasik olmaya aday, yeni, farklı ve güvenilir bir çalışma.

Yoko Ogawa insan psikolojisinin en ince noktalarını, zarif ve dokunaklı anlatımıyla ifade ediyor.” –Kenzaburo Oe Adı bilinmeyen bir sahildeki küçük bir adada nesneler art arda yok olmaktadır. Önce şapkalar gider, ardından kurdeleler. Kuşlar ve güller de yok olduktan sonra kayıplar hem hız kazanır hem de etki güçleri giderek büyür, ancak despot Hafıza Polisleri’nin korkusuyla titreyen ada halkı, olan biteni sorgulamaktan ölesiye çekinir. Hatıralarına sıkıca sarılan küçük bir grup insan gibi teker teker avlanmaktansa unutmayı tercih ederler. Ne var ki, asıl yok oluş tam da bu noktada başlayacaktır. Hafızanın gücü ve kayıplardan yadigâr travmalara dair gerçeküstü, kışkırtırcı bir masal olan Hafıza Polisi, satırları arasında yaşadığımız yüzyıla yöneltilebilecek “en naif” serzenişi de gizliyor: Unutmaktan korkmadığınızda her şey birdenbire ölür; her şey, birdenbire... Güllerin ardından sessizliğe gömülen yok oluşlar, bir süre sonra geri döndü ve üst üste iki kez yaşandı. Bu sefer fotoğraflar ve meyveler kaybolmuştu. Ben annemin şömine başındaki fotoğrafı dahil her şeyi toplayıp yakacakken R. umutsuzca durdurdu beni. “Fotoğraflar değerlidir. Anıları saklarlar. Onları yakarsan bunun geri dönüşü olmaz. Sakın yakma onları.” “Başka seçeneğimiz yok. Fotoğrafların yok oluşu çoktan başladı,” diye karşılık verdim. “Peki, fotoğraflar olmazsa annenle babanın yüzünü nasıl hatırlayacaksın?” diye sordu R. ciddi bir tavırla. “Yok olan annemle babam değil ki, yalnızca fotoğrafları. Endişe etme, onların yüzlerini asla unutmayacağım.