Yazara Gore Listeleme

Çok anlatıcılı bir romandır Kapıyı Çalan Kimdir? Kemal Gündüzalp’in Taşra ve Sürgün üçlemesinin son kitabı. İlk iki kitabın adı belirtilmeyen erkek kahramanı emekli olmaya karar verip yaşamının son zamanlarını geçirmek üzere Harran’a yerleşmek düşüyle Marmaris’ten Urfa’ya doğru yola çıkar. Kendisini neyin beklediğini bilmemektedir. O yüzden hiç beklemediği sürprizlerle karşılaşacaktır. Otuz yıl önce yitirdiği gençlik sevgilisiyle raslantılar sonucu karşılaşan romanın erkek kaharamanı, yeni bir ikilemle karşı karşıyadır. Bu roman istekleri dışında ve zorunluluklar sonucu ayrı düşmüş insanların yeniden kavuşabilme olasılıkları üzerine kurulmuş bir bakıma. Bir aşk romanı gibi olsa da toplumsal ve politik bir arka plana yaslanan romanın son sayfalarında adı öğrenilen erkek kahramanı Mustafa ile Nesime kavuşabilecekler mi? Bir üçlemenin üçüncü kitabı olmasına karşın ucu açık bir roman. Romanın sonlanıp sonlanmadığı kestirilemiyor. Mustafa’yı unutmamış ve hâlâ bekleyen Nesime’nin şu sözleri bir ipucu oluşturabilir: “Yürek taşra değildir.” “Belki de taşrasını yanında taşıyarak yaşıyordu. Belki de sürgün bir yazgıydı onun için. Nereden okumuştu, bir entelektüel mi yazmıştı böyle bir şeyi, sanki aydın olmak sürgün olmaktır gibi bir şey kalmış aklında. Belki de bu yola düşünce, kendini yeryüzünden sorumlu duyumsayınca sürgün oluyordu kendiliğinden insan.”

“İblis neden hep kazanır biliyor musun? Çünkü o hepinizin içinde. Kötü olman bile gerekmiyor. Sadece boyun eğmen yeter. Sen teslim olurken yüreği elinde direnen kahramandan nefret ettin. Sana aşağılık bir korkak olduğunu gösterdiği için… Hayatın kendine söylediğin yalanlarla tatlı tatlı akıp geçeceğini zannediyorsun ya… Çok yanılıyorsun. Gerçeklerden kurtulman hiç kolay olmayacak. Sözde huzurlu yuvanda inşa ettiğin sahtekârlık yakanı bırakmayacak. Pişman öleceksin. Bir izbede çürümeyi tercih edeceksin. Sıcak evin mideni bulandıracak çünkü temelinde gerçeğe tecavüzler var. İsyansız ömür tüketmiş ruhun zavallı bir halde tükenecek. Çünkü bunu hak ettin…” Gazeteci-yazar Timur Soykan’dan temposu hiç düşmeyen, soluk soluğa bir politik polisiye İblis’i Öldür. Tarikat-ticaret-siyaset ağının neredeyse tüm birimlerine yayıldığı emniyet teşkilatında, biri emekliliğine gün sayan, diğeri sistemle sorunlu ve delifişek iki komiserin, gerilim dolu hayatta kalma ve gerçeklerle yüzleşme hikâyesi…

Yalan-siyaset ilişkisinin tarihi geçirdiği tüm dönüşüme karşın değişmeyen bir çekirdeği de içinde barındırır: Hangi dönemde ve ne biçimde olursa olsun yalanın siyasette bir araç haline getirilmesi aynı zamanda toplumda yalan söylemeyi gerektirecek oldukça ciddi meselelerin ve buna karşı sesini yükseltme potansiyeli olan kesimlerin varlığına işaret eder. Bu toplumsal karşılık nedeniyle yalanlar her zaman belli bir olguyu biçimlendirmek için değil doğrudan kitleleri harekete geçirmek için de kullanılır ve bu yola girildiğinde katliamlara giden tehlikeli bir süreç de başlamış olur.İnönü Alpat'ın kitabı tam da burada bir nirengi noktası olarak öne çıkar. Alpat ülkemizde yalanın nasıl ve hangi koşullarda işe koşulduğuna kimler tarafından organize edildiğine ve ne gibi sonuçlara yol açtığına değinerek dünden bugüne ülke tarihimizin tüm kırılma anlarında üretilen yalanların ve bunlara dayanılarak gerçekleştirilen katliamların panoramasını çiziyor.

Anadolu'nun ve Balkanların fethinde gazi ve dervişlerin rolü bugün daha iyi anlaşılmakta ve bu etkininhalk üzerindeki manevi derinliğinin ne kadar kuvvetli olduğu görülmektedir. Günümüzde ilk andadünya işlerinden elini çekmiş gibi algılanan bu dervişler, hiç de düşünüldüğü gibi değillerdir. Budervişler savaşlara katılmışlar, aşiretlerine, boylarına hem liderlik hem de dini önderlik yapmış kişilerdir. Gittikleri bölgelerde İslam'ı yaymaya çalışan bu dervişlerin Balkanlardaki en önemli temsilcisi hiç kuşkusuz Sarı Saltık'tır. Bugün hem Türkiye'de hem de Balkanlarda türbesi ve makamları bulunan Sarı Saltık, sadece Müslümanların ve özellikle de Alevi/Bektaşilerin değil, Hristiyanların da farklı isimlerle anarak aziz kabul ettiği bir şahsiyettir.