Yazara Gore Listeleme

Nefesinizin yarım kaldığı ve yutkunmakta güçlük çektiğiniz zamanlar vardır. Ya en çok sevdiğinizi öteki dünyaya uğurlamışsınızdır ya da sizin içinizde ölü olarak ömrünüz boyunca yaşayacak biri vardır. Beklerken yutkunduklarımız gözyaşına dönüştüğünde, kalbimiz yerinden fırlayıp kendini paramparça edene kadar dağılmak ister. Yutkundum yarım nefes diyorum ya. Nefesim yarım kalıyordu, nefesimi tamamlamak için yutkununca geçer belki diyordum, yutkunuyordum. Ama hiçbir şey geçmiyordu. Ufacık bir umuttan yepyeni bir hayata yelken açabilir insan. Hatta o umuda tutunup tüm hayatını yeni baştan düzenleyebilir bile. Tam bittim derken yepyeni bir dünya sizi bekliyor olabilir. Bilemezsiniz. Bunu ancak ufacık bir umuda sarılıp mutluluğa eriştiğinizde anlarsınız. Gemici düğümüyle düğümlenin umudunuza. Umudunuzu sizden ayırmak güç olsun. Eğer ki umudunuza sıkı sıkıya bağlanıp ona sahip çıkarsanız, istediğiniz limanda demir atarsınız. Bu kitap; çeşitli düşünürlerin, yazarların, şarkıcıların, şairlerin alıntı sözlerinden oluşan bir nevi sözler antolojisidir. Yazar da bu alıntı sözlerin altına kendi düşüncelerini aktarmış ve hayatından kesitler sunmuştur. Okurken sizlere ışık olacak, kendi iç dünyanızı aydınlatacak, karamsarlıktan huzura erişmenin mutluluğunu yaşatacak, başucunuzda bulundurabileceğiniz bir kitaptır.

Azeri asıllı İranlı yazar Samed Behrengi, geleneksel anlatıları modern temalarla harmanladığı eserleriyle çocuk edebiyatındaki sarsılmaz yerini çoktan aldı. Onun masalları, öyküleri yıllardır çocuklara insan olmanın düşünmek ve sorgulamakla başladığını, mücadele etmeden, adaletin ve özgürlüğün peşinde koşmadan insan kalınamayacağını anlatıyor.

Gidiyoruz, Lanet Olsun Zaman Nehrine, Reddediyorum, Benim Durumumdaki Erkekler ve Ardından’dan sonra yayımladığımız altıncı romanı. “Yandaki bölmeyi dene,” diyor Jesper tahta perdenin arkasından seslenerek. “Dorit yatıyor orada, çok iyi huyludur.” Aradaki yolda duruyor ve Jesper’in sakin sakin nefes alışını dinliyorum. Bakışlarımı bölmesinde uyuyan Dorit’e çeviriyorum, geniş sırtı karanlıkta giderek daha iyi seçiliyor. Eğilip Dorit’in sırtını okşuyorum. “Konuş onunla,” diyor Jesper, ama ben ne diyeceğimi bilemiyorum, şu an dilimin ucuna gelenleri yüksek sesle söyleyemem. Bölme daracık, hiç boş yer yok, Dorit hafifçe dönse beni tahta perdeye yapıştırır. Hayvanın boynunu okşuyorum, sonra da kulağına eğilip cesur kurşun asker masalını anlatmaya başlıyorum. Masalın sonuna, kurşun askerin alevlere karşı koyarken yavaş yavaş eridiği bölüme gelince öne doğru yatıyor ve kollarımı hayvanın boynuna doluyorum, pencereden içeri dolan rüzgârın nasıl balerini havalandırıp alevlere doğru sürüklediğini, ateşe düşen balerinin nasıl kayan yıldız gibi parladığını ve alevlerin söndüğünü anlatıyorum, masalımı bitirdiğimde soluk bile almaktan korkuyorum. 1934 yılının Noel gecesini yaşıyoruz, Jesper ve ben her şeyin nefes aldığı bir ahırda iki ayrı bölmede, iki ayrı inekle sarmaş dolaş yatıyoruz, belki de uykuya dalıyoruz, çünkü gerisini pek hatırlamıyorum.

Atatürk Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi (ATA AÖF) Yerel Yönetimler Ve Sosyal Hizmet Dersidir.