Yazara Gore Listeleme

Kırlara tefekküre çıktığı bir gün, bir baba yengeçle onun yanında iki yavru yengeç görür. Baba ne yapıyorsa, yavrular da onu tekrarlıyordu. Babaları gibi, onlar da yan yan yürüyorlardı. Birden Salzmann'ın beyninde şimşekler çaktı: 'Çocuklar, büyüklerinden gördükleri şeyleri tekrar ederek alışkanlık kazanıyorlar. Öyleyse, eğitime çocuklardan başlamalıyım' dedi. Bu karar, onun hayatında mühim bir dönüm noktası oldu. Tekrar baba ocağına dönüp inzivaya çekildi. Nasıl bir eğitim şekli uygulaması gerektiği üzerine uzun uzun düşündü. Klasik eğitim sistemlerini inceledi. Yunan, Roma ve İslam eğitimcilerinin eserlerini okudu. İslam ahlakçılarının 'menkıbe ile öğretme' metodunu çok beğendi. Okurken, devamlı notlar alıyordu. (kitaptan)

Çetin Altan'ın her romanı bir olaydır. Viski bu olayların belki de en önemlisidir. Çünkü yazar bu eserinde ilerici bir Türk aydınının sorunlarını ve çevresini acımasız bir gözlemcilikle gün ışığına çıkartmakta; anlayışsızlığın ve kabalığın kol gezdiği bir ortamda, en ufak bir uyanıklığın ne tür kuşku ve tehditlere boğulmak istendiğini bütün çıplaklığıyla ortaya koymaktadır. Viski, acı gerçekçiliği kadar, ince duyarlığı, olayları ve insanları sergileyişi, yeni ve alışılmamış değerlendirmeleri gerçekleştirişiyle de önem kazanmakta. Çetin Altan'ın öteki romanları arasında olduğu kadar genellikle Türk romanında da kendisine özel bir yer ayırmaktadır. "Çetin Altan'ın Fransa'da çıkan üçüncü romanı... Viski'de "hayır dediği için her gün linç edilen bir insanın çok değişik öyküsüyle, baskılı bir toplumun derinlikleri anlatılıyor. Altan'ın çarpıcı bir yapıtı..." -Baure Marie Lapouge (La Quinzaine Litteraire) "Acıyla mizahı karşı karşıya getirme ustalığına sahip bir yazarın romanı..." -Guy Le Clec'h (Le Figaro) "Burada da okunması gereken değişik boyutlarda bir kalem..." -Françoise Wagener (Le Monde)- "Viski güzel ve cesur bir roman.." -L'Unite-

Troya Savaşı öncesi, Miken ordusunu gemileriyle denize açılmaktan şiddetli bir rüzgar alıkoyar. Bu, tanrıların ve kahramanların iktidar ve intikam hırsıyla yanan ruhlarını açıya vuracak gergin bir bekleme sürecini başlatır. Rüzgarı dindirmenin yolu Agamemnon'un kızı İphigeneia'yı kurban etmek midir gerçekten? Peki bu durumda Zeus'un adaleti ile Artemis'in şefkati arasında kalan ve iki insanın kaderini ellerinde tutan Mikenliler ne yapacaktır? Savaşa niyetlenen kralların her zaman bir hikayeye ihtiyaçları olur ve ozanlar kralların şarkılarında daima bu hikayeleri anlatırlar; ancak şarkılar her zaman kahramanlıkları değil, bazen de kanlı bir savaşı başlatmak için masum bir insanı kurban etmek gibi çirkin bir ihtirası dile getirir. Tıpkı Troya Savaşı'nda olduğu gibi... Barry Unsworth, "Kralların Şarkıları"nda Troya Savaşı'na bir başka gözle bakmamızı sağlıyor ve günümüze ironik bir dille göndermeler yaparak, okura soruyor: Her zaman iktidar savaşlarına sahne olmuş bir dünyada sizce Troya Savaşı'nın nedeni Helena mıydı?

Tanrının sonunda bana acıdığını ve yardım etmeye karar verdiğini düşünmem için sebeplerim var. Kocam elini bile sürmüyor bana. Yanıma yaklaşmıyor, yüzüme bakmıyor. Ayrı odalarda yatıyor, karşı karşıya gelmemeye gayret ediyoruz. O sabahın erken saatlerinde, mutfak masasına hazırladığım kahvaltısını tıkınıp çıkıp gittikten sonra, büründüğüm kara çarşafı fırlatıp atıyorum evin bir köşesine. Yatağıma dönüyorum, her bir anını, ellerimi incecik bir ipek üzerinde dolaştırır gibi özenle okşayarak, severek, hasretle titreyerek düşündüğüm on yılıma geri gitmek için. Gözlerimi yumup, yeniden yaşamaya başlıyorum. Geniş Zamanlar, hayatın içinden akan, kendi zamanlarını yaşatan öykülerden oluşuyor.