Yazara Gore Listeleme

Görevde yükselme eğitimi ders notları

Yüz Yılın Masalı 'Nüveyre' Bir Çerkez Beyinin kızıydı o. Bir deli rüzgar, bir özgür kuştu. Kah göklere yükseldi, kah yerlere vurdu kolu kanadı kırılarak... Sevdiğine kavuşamadı. Kendisinden kırk yaş büyük bir nazırla evlendi, saray protokolünde ikinci kadın oldu. Sonra kader onu yıkık bir odun kulübesine kadar savurup attı. Acıların en büyüklerini yaşadı. Ve yavrularının bir bir elinden kayıp gitmelerini izledi çaresizce... Zamana ayak uydurmaya çalıştı yılmayarak. Şaşırdı, korktu, üşüdü... En zorlu acıları, büyük zenginlikleri benimsediği kolaylıkla kabullendi itirazsız... 19.yy.'ın son çocuklarındandı o. Kaybolan bir neslin son çocuklarından... 'Yüz Yılın Masalı' Nüveyre Menemencioğlu'nun gerçek yaşamöyküsüdür.

Nevi şahsına münhasır hal ve tavırları ile Hacı Bayram Veli, Yunus Emre ve Niyazi Mısri’nin tasavvuf geleneğindeki yerleri ve etkileri kuşkusuz çok büyük ve derindir. Her üçünün hayatını ayrı ayrı ele aldığımızda; mürşit arayışı, yol boyunca çekilen çile, riyazet gibi ortak tasavvufi özelliklere sahip olduklarını görürüz. Mum yapıp satarak nafakasını çıkaran Mısri, odun kesip dergaha taşıyan Yunus, talebelere ders veren Hacı Bayram... Emine Işınsu, bu üç mutasavvıfın hayatını, arka plana yaşadıkları dönemin siyasi ve tarihsel yapısını yerleştirerek ayrı ayrı romanlaştırıyor. Hacı Bayram’da Hacı Bayram Veli’yi, Bir Ben Vardır Bende Benden İçeri’de Yunus Emre’yi, Bukağı’da Niyazi Mısri’yi buluyoruz. Işınsu, bir romancı olarak biyografik ögeleri yeniden kurgularken, her üç mutavassıfı da hem kanlı canlı birer insan hem de engin bir gönül, ruh olarak tasvir etmekle maharet gösteriyor. Her üç eser, elbette, birbirinden bağımsız okunabileceği gibi bütünlük arz ettiği için ortak bir bakış açısıyla da değerlendirilebilir.

İki asırdan bu yana birileri tarafından sırf yozlaştırmak ve neticede ortadan kaldırmak düşüncesiyle bu ülkede bizi biz yapan milli ve manevi hasletlerimizden hangisine müdahale edilmeli, hangisi aşağılanmadı, hangisi hor görülmedi ki? Yapılan bu müdahaleler bu dayatmalar, bu horlamalar neticesinde hangi kültürel birikimimiz, hangi töremiz, hangi sanatımızı bozulmadan, yozlaşmadan sapasağlam ayakta kalabildi ki?... Ahlakımız mı, müziğimiz mi, ticaretimiz mi, misafirperverliğimiz mi, isimlerimiz mi? Hangisi? Yaşadıklarmız doğal bir değişim miydi, yoksa değiştirilme mi?