Yazara Gore Listeleme

Reşat Nuri Güntekin, bu eserinde; İstiklal Savaşı'nın öncesi ve sonrasında Anadolu insanının yaşadığı sıkıntı, yokluk ve hayatta kalma mücadelesini anlatıyor. Romanın başkahramanı Ömer'in savaş sırasında bindiği asker treni bir kasabada bozulur. İstasyon çevresinde dolaşırken küçük bir kız çocuğu ona bir tas su uzatır ve "sana ben su getirdim" der. Savaşın kimsesiz bıraktığı bu iki kişi kısa süre de olsa baba kız olurlar. Ömer ise adını bile öğrenemediği bu küçük kızın hayatını nasıl değiştireceğinden habersizdir. Savaş bititğinde ne yapacağını bilmez hade geri dönerken yolu aynı kasabaya düşer. Bir "kan davası"nın sanıkları ve hep aradığı kız, onun iki düşman köyden birinde öğretmen olmasına neden olur. Kan Davası yazarın savaş, çocuklar ve anlamsız kinin düşman ettiği insanlar üzerine yazdığı bir başyapıt...

'Dudaktan Kalbe', özellikle örf tanıtımı ve kişilik canlandırımında başarılı, duygusal, ve sevgi dolu bir roman. Açık, yalın ve gösterişsiz bir anlatışla ve temiz bir İstanbul Türkçe'siyle geniş kitlelere seslenebilen yazarın, ilk ve en ünlü romanı Çalıkuşu düzeyinde bir kitap. Şarkılara,filmlere, nostaljik romantizmimize bolca konu olmuş aşkların unutulmaz romanlarından biri.

'Damga', Reşat Nuri Güntekin'in kısa romanlarından biri. Güntekin, çocukluk anılarının dile getirildiği eski İstanbul günlerini anlatıyor. Vedia'ya duyulan büyük aşkın, sonunda boş bir kuruntu nedeniyle umutsuzluğa dönüşmesini hüzünlenip severek okuyacaksınız. Özlenen bir evliliğin gerçekleşmemesi, büyük bir düş kırıklığına yolaçıyor.

Eser, hareketli bir hayattan sonra hasta olan bir adamın başından geçen olayları ve aşklarını anlatıyor. kitabın içinden : Onu ilk defa bir haziran günü Sazlı Pınar yolunda gördüm. Viran bir köprünün başında köylülerle konuşuyordu. Yanında dizgini boynuna bırakılmış bir kula at vardı. Yanından geçerken selam verdik. Jandarma arkadaşım: - Keyifler iyidir inşallah Bey, dedi. - Çok şükür çavuş... Sen de iyisin ya? Biraz önümden giden ihtiyar jandarma, köprünün öte başında atını durdurdu, beni bekledi. Eski bir çizme gibi sert ve kırışıklarla dolu yüzünde memnun bir gülümseme vardı: - Şu adamı gördün mü Doktor Bey, dedi. Hani Cenabı Hak, Kitabında Hazret-i Peygamber'in son peygamber olduğunu yazmasaydı ben, bu adama peygamber derdim.